Where there is Love 💞There is Life💞 PART 14

നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: MARY DIFIYA

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

---

ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചിരിക്കവേ അയാളുടെ കണ്ണുകൾ വന്യമായി തിളങ്ങി. അപ്പോഴാണ് അയാൾക്ക് ശോഭ അമ്മയുടെ കോൾ വന്നത്. അവര് പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ കേട്ട് അവന്റെ മുഖം വലിഞ്ഞു മുറുകി… കോൾ കട്ട്‌ ചെയ്ത് അവൻ ആ സൗണ്ട് പ്രൂഫ് ക്യാബിനിൽ ഇരുന്ന് അലറി…

ആദ്യം പാറുവിന്റെ കുഞ്ഞിനെ അപ്പുവിലൂടെ ഇല്ലാതാക്കുക, പിന്നെ സിദ്ധുവിനെ ഉപയോഗിച്ച് അപ്പുവിനെ ഇല്ലാതാക്കുക, ഏറ്റവും ഒടുവിൽ ഒരു ഗുണ്ടയുടെ സഹായത്തോടെ സിദ്ധുവിനെയും….

പക്ഷെ പാറുവും കുഞ്ഞും മാത്രം അതിൽ നിന്ന് രക്ഷപെട്ടു… അതോർത്ത് ദേവന് വല്ലാത്ത അമർഷം തോന്നി. പാറുവായിരുന്നു അവന്റെ ടാർഗറ്റ്, അവളെ ഒഴിവാക്കി തന്നിലേക്ക് ചൂണ്ടുന്ന തെളിവുകൾ കൂടി നശിപ്പിക്കാനായിരുന്നു അപ്പുവിനെയും സിദ്ധുവിനെയും കൊന്നത്.. പക്ഷെ ഉദ്ദേശിച്ചത് നടന്നില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല… തന്റെ ശക്തരായ രണ്ട് പോരാളികളെകൂടി നഷ്ടമായിരിക്കുന്നു….

ദേവൻ പിന്നെയും കുറെയേറെ നേരം ആലോചിച്ചിരുന്നിട്ട് എന്തോ തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ചതുപോലെ എഴുന്നേറ്റ് വീട്ടിലേക്ക് പോയി.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

സിദ്ധുവിന്റെ ഫ്യൂണറലിൽ പങ്കെടുക്കാൻ പറയത്തക്ക ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..പക്ഷെ മഹിയും കാർത്തിക്കും രാഹുലും പോയിരുന്നു.

ഫ്യൂണറൽ കഴിഞ്ഞ് മഹി അവന്റെ മുറിയിലേക്ക് കയറി… ആ മുറിയിലൂടെ അവൻ കണ്ണുകളോടിച്ചു…. നിറയെ പാറുവിന്റെ ചിത്രങ്ങൾ… പലതും അവളറിയാതെ എടുത്തത്..

മിക്കപ്പോഴും ഈ വീട്ടിൽ വരാറുണ്ടെങ്കിലും ഈ മുറിയിൽ ഒരിക്കൽപോലും വന്നിട്ടില്ലെന്ന് അവനോർത്തു..

മുറിയുടെ ഒരു ഭിത്തി നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന സിദ്ധുവിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് മഹി നോക്കി… അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പായിട്ടല്ലേ ഞാൻ കണ്ടത്.. എന്നിട്ടും നീ…… എന്റെ പെണ്ണിനേക്കാൾ നിന്നെ ഞാൻ വിശ്വസിച്ചില്ലേ.. പക്ഷെ ആ വിശ്വാസവും നീ മുതലെടുത്തു…

നിന്റെ പ്രണയം സത്യമായിരുന്നില്ല സിദ്ധു… ആയിരുന്നെങ്കിൽ നീ അവളെ ഇത്രയേറെ വേദനിപ്പിക്കില്ലായിരുന്നു…. ഇത്രയേറെ ദ്രോഹിക്കില്ലായിരുന്നു….

എന്തിനാടാ നീ…. എന്റെ അനിയനായല്ലേ ഞാൻ…. എന്റെ വിച്ചുവിനെപോലെ അല്ലേ ഞാൻ… ”

മഹി സിദ്ധുവിന്റെ ഫോട്ടോയിലേക്ക് ചാരി നിന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് കരഞ്ഞു… അവന്റെ അവസ്ഥ കണ്ട് രാഹുലിനും കാർത്തിക്കിനും വല്ലാത്ത ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി.

കാർത്തിക് ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു…

മഹിയുടെ ഭാഗത്ത്‌ തെറ്റൊന്നുമില്ലായിരുന്നു… കൂടെപ്പിറപ്പിനെപോലെ കണ്ടവനെ ആരാ അവിശ്വസിക്കുക… ഒരു പെണ്ണിന് വേണ്ടി ആരാ ചങ്കിനെ തള്ളി പറയുക…

കാർത്തിക് മഹിയെ സഹതാപത്തോടെ നോക്കി.

അവരവിടെ നിന്ന് നേരെ പോയത് അനുപമയുടെ തറവാട്ടിലേക്കായിരുന്നു… അവിടെ വച്ചാണ് അപർണയുടെ ചടങ്ങുകൾ അവര് നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചത്.

അവിടുത്തെ അവസ്ഥ അതിനേക്കാൾ മോശമായിരുന്നു. പറയത്തക്ക ബന്ധുക്കളോ സ്വന്തക്കാരോ അനുപമയ്ക്കും അപർണയ്ക്കും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അച്ഛനുമമ്മയും മരിച്ചതിനു ശേഷം അപർണയ്ക്ക് വേണ്ടിയായിരുന്നു അനുപമ ജീവിച്ചത്… അനിയത്തിയെ പൊന്നുപോലെ നോക്കിയ ചേച്ചിക്ക് താങ്ങാവുന്നതിനുമപ്പുറമായിരുന്നു അപ്പുവിന്റെ വിയോഗം…

ഒരു ഭ്രാന്തിയെപ്പോലെ അലറികരയുന്ന അനുപമയെ എല്ലാവരും സഹതാപത്തോടെ നോക്കി..

ഗൗതമിന്റെ അവസ്ഥയും വളരെ മോശമായിരുന്നു. അവൻ അപ്പുവിനെ പാറുവിന്റെ സ്ഥാനത്താണ് കണ്ടിരുന്നത്…

ചടങ്ങുകളെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് പോരാൻ നേരം മഹി ഗൗതമിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നു. ഗൗതമിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് കണ്ണുകളിൽ നോക്കി അവൻ മൗനമായി യാത്ര പറഞ്ഞു…

ഗൗതം അനുപമയെ ഒന്ന് നോക്കി… തളർന്നിരിക്കുന്ന അവളുടെ അവസ്ഥ അവന്റെ കണ്ണുകളെ ഈറനണിയിച്ചു.. നിറ കണ്ണുകളോടെ അവൻ മഹിയെ നോക്കി..

ഗൗതം : ഞങ്ങൾ ഇനി കുറച്ചു കാലത്തേക്ക് ഇവിടായിരിക്കും… അനു വല്ലാത്തൊരവസ്ഥയിലാണ്… അവൾ റിക്കവർ ആവുന്നതുവരെയെങ്കിലും ഞങ്ങൾ ഇവിടെന്ന് എങ്ങോട്ടും ഇല്ല .

മഹി ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു… അവൻ നേരെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി… കൂടെ കാർത്തിക്കും രാഹുലും ഉണ്ടായിരുന്നു. വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നതും വാതിൽക്കൽ ഇരിക്കുന്ന ലക്ഷ്മിയെയും പ്രതാപനെയും അവൻ കണ്ടു. പക്ഷെ പാറു അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..

മഹി : അമ്മേ ശ്രീ എവിടെ?

ലക്ഷ്മി : മോള് മുറിയിലുണ്ട്. ഒരേയിരുപ്പാണ്.. ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല. ആരോടും മിണ്ടിയിട്ടില്ല.

മഹി ആരെയും നോക്കാതെ മുറിയിലേക്ക് പാഞ്ഞു.

മുകളിലെ ബാൽക്കണിയിൽ വിച്ചുവും ഭവ്യയും വൈശുവും ഇരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവരെ കണ്ട് രാഹുലും കാർത്തിക്കും അങ്ങോട്ടേക്ക് പോയി.

മുറിയിലെത്തിയ മഹി കണ്ടത് ഒരു ഫോട്ടോയിലേക്ക് നോക്കി നിശബ്ദം കരയുന്ന പാറുവിനെയാണ്..

മഹി : ശ്രീ…

അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. എന്നിട്ട് വീണ്ടും പഴയപടി ഇരുന്നു. മഹി നടന്ന് വന്ന് അവൾക്കരുകിൽ ഇരുന്നു.

മഹി : എന്താ ശ്രീ ആലോചിക്കുന്നത്?

പാറു : മഹിയേട്ടാ.. അവൾ… അവൾ.. അങ്ങനെ ചെയ്യുമോ? എനിക്കെന്തോ?.. വിശ്വസിക്കാനാവുന്നില്ല മഹിയേട്ടാ… ഈ ഫോട്ടോ കണ്ടോ..

അവൾ ആ ഫോട്ടോ അവന് നേരെ നീട്ടി.. പാറുവും അപ്പുവും ചേർന്ന് നിൽക്കുന്നു. രാധു പിന്നിൽ നിന്ന് രണ്ടാളെയും പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചിരിക്കുന്നു..

പാറു : എത്ര സ്നേഹത്തോടെയാ അവളെന്നെ ചേർത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന് നോക്ക്.. ആ അവൾക്ക് ഇതൊക്കെ…

പാറു അർധോക്തിയിൽ നിറുത്തി. നിറകണ്ണുകളോടെ അവൾ മഹിയെ നോക്കി.. അവന്റെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു..

മഹി : അങ്ങനെയാണ് ശ്രീ എല്ലാം. നമുക്ക് വിശ്വസിക്കാൻ പറ്റിയെന്ന് വരില്ല. പക്ഷെ അതാണ് സത്യം. എന്റെ നിഴലായി നടന്ന സിദ്ധു എന്നെ ചതിച്ചില്ലേ? അതും വിശ്വസിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്. പക്ഷെ അതായിരുന്നു സത്യം. കൂടെ ഉള്ളതെല്ലാം കൂടപ്പിറപ്പുകളാവണമെന്നില്ല. സരസമായി സംസാരിക്കുന്നവരെല്ലാവരും സുഹൃത്തുക്കളാവണമെന്നുമില്ല.

പാറു അവനോട് ചേർന്നിരുന്നു. അവനും അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു… രണ്ട് പേരുടെയും സങ്കടം തെല്ലൊന്നടങ്ങിയപ്പോൾ അവർ മുറി വിട്ടിറങ്ങി…

മഹി അവളെ നിർബന്ധിപ്പിച്ച് ഭക്ഷണം കഴിപ്പിച്ചു… അവൾ കഴിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ കാർത്തിക്കും വിച്ചുവും ചേർന്ന് മഹിയെ വിളിച്ചു മാറ്റി നിറുത്തി..

മഹി : എന്താഡാ?

കാർത്തി : അത് അളിയാ.. പാറുവിന്റെ അമ്മ വിളിച്ചിരുന്നുവെന്ന്..

മഹി : പ്രത്യേകിച്ചെന്തെങ്കിലും?

വിച്ചു : ഉണ്ട് ഏട്ടാ..

മഹി സംശയ ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി.

വിച്ചു : ശോഭാന്റി അമ്മയോടാ സംസാരിച്ചത്… ദേവൻ നടന്നതൊക്കെ കേട്ട് ഇതൊന്നും കാണാൻ വയ്യെന്ന് പറഞ്ഞ് ലണ്ടനിലേക്ക് പോയെന്ന്… എന്തോ ബിസിനസ്‌ ആവശ്യം കൂടിയുണ്ട്ന്നാ പറഞ്ഞത്.

മഹി : അവനിത്ര പെട്ടന്ന് കളം ഒഴിഞ്ഞൊ?

കാർത്തി : ഇല്ല അളിയാ… എനിക്കെന്തോ ഇതിൽ ചില സംശയങ്ങൾ ഉണ്ട്… അയാൾ മനഃപൂർവം മാറി നിൽക്കുന്നതായിക്കൂടെ. എന്തോ ഇതിനു പിന്നിലായി നമുക്കെതിരെ ഒരുങ്ങുന്നുണ്ട്.

വിച്ചു :രാഹുൽ സർ പറയുന്നതും അതാണ്..

മഹി : അങ്ങനെയെങ്കിൽ… നമുക്കും ഇവിടുന്ന് ഒന്ന് മാറി നിൽക്കാം…

വിച്ചു : എങ്ങോട്ട്?

മഹി : അതൊക്കെയുണ്ട്.. പക്ഷെ അതിന് മുന്നേ നമുക്ക് നിങ്ങളുടെയൊക്കെ നിശ്ചയം അങ്ങ് നടത്താം… ഈ തിരക്കിനിടയിൽ നിന്റെയൊക്കെ പിന്നാലെ നടക്കാൻ എനിക്ക് വയ്യ..

കാർത്തിക് : അയ്യേ അളിയനിതെന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നേ… എന്തിനാ ഞങ്ങളുടെ പിന്നാലെ നടക്കുന്നെ…

മഹി : അയ്യടാ ഒന്നും അറിയാത്ത ഇളളിള്ളാ കുഞ്ഞ്… അന്ന് ഞാൻ കണ്ട്…..

കാർത്തി : എന്ത്? 😳

മഹി : ഉമ്മിക്കണത് 🙈

വിച്ചു : ആഹ് നേരാ ഞാനും കണ്ടതാ…

മഹി : നീ കൂടുതൽ സംസാരിക്കണ്ട… അവളുടെ അടുത്ത് നീ ഉമ്മിക്കാൻ ചെന്നതും ഞാൻ അറിഞ്ഞു 😁

വിച്ചു : അല്ല… അത് പിന്നെ…

മഹി : മ്മ്… മ്മ്… മക്കൾ കൂടുതൽ വിയർക്കണ്ട ഞാൻ അച്ഛനോട് സംസാരിക്കട്ടെ…

പിന്നീടെല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു… പ്രതാപനോട് എല്ലാം മഹിക്ക് പറയേണ്ടി വന്നു. പ്രതാപൻ അവനോടൊപ്പം നിൽക്കാൻ തയ്യാറായി… പക്ഷെ പേരക്കുട്ടിയുടെ സുരക്ഷ പകരം ഉറപ്പ് നൽകണം എന്ന് മാത്രം അയാൾ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

പ്രതാപൻ പ്രമീളയോട് സംസാരിച്ചു. രോഗി ഇച്ഛിച്ചതും വൈദ്യൻ കല്പിച്ചതും പാല് എന്ന അവസ്ഥയിലായിരുന്നത്കൊണ്ട് അവര് പെട്ടന്ന് സമ്മതിച്ചു. കാർത്തിക്കിന്റ വീട്ടുകാർക്കും എതിർപ്പൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…

അധികം ആരെയും വിളിക്കാതെ വളരെ ലളിതമായാണ് നിശ്ചയം നടത്തിയത്. വിവാഹം ആർഭാടമായി നടത്താം എന്ന ഉറപ്പിലാണ് മൂന്നു വീട്ടുകാരും മഹിയെ ഈ കാര്യത്തിൽ അനുസരിച്ചത്… രണ്ട് വിവാഹങ്ങളുടെയും ഡേറ്റ് മഹിയുടെയും പാറുവിന്റെയും വിവാഹ വാർഷികത്തിന്റെ അന്നത്തേക്ക് ആണ് കിട്ടിയത്. അത് കൈലാസത്തിലുള്ളവർക്ക് ഇരട്ടി സന്തോഷമേകി.

നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞ് വൈകുന്നേരം…

തിരക്കുകളെല്ലാം കുറഞ്ഞപ്പോൾ മഹി കാർത്തിക്കിനെ വിളിച്ചു…

മഹി : കാർത്തി റെഡി അല്ലേ? പോവാം?

കാർത്തി : ഞാൻ എപ്പോഴേ റെഡി അളിയാ..

മഹി : ഓക്കേ എന്നാ വഴിയിലിറങ്ങി നിന്നോ… ഞങ്ങൾ ഇപ്പോ ഇറങ്ങും.

കാർത്തി : ഓക്കേ..

അതിന് ശേഷം അവൻ ഭവ്യയെയും വിളിച്ചു വഴിയിൽ ഇറങ്ങി നിൽക്കാൻ പറഞ്ഞു.

അവര് ഒരു ട്രാവലറിലാണ് പോയത്.. വണ്ടി കുറച്ചു ദൂരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഒന്ന് നിറുത്തി..

വിച്ചു : എന്താ ഏട്ടാ നിറുത്തിയത്? എല്ലാരും ആയല്ലോ?

മഹി : ഒരാളെ കൂടി കയറ്റാൻ ഉണ്ടെടാ..

കാർത്തി : ആര്?

മഹി : ഇപ്പോ വരും…

പെട്ടന്ന് പോലീസ് ജീപ്പ് വന്ന് വണ്ടിക്ക് മുന്നിലായി നിന്നു. ട്രാവലറിന്റെ വാതിൽ തുറന്ന് രാഹുൽ ആണ് കയറിയത്…

കാർത്തി : ആഹാ ഇങ്ങേര് ആയിരുന്നോ?

രാഹുൽ : എന്താടാ വല്ല പെമ്പിള്ളേർ ആണെന്ന് വിചാരിച്ചോ?

കാർത്തി വൈശുവിനെ ഒന്ന് പാളി നോക്കിയിട്ട് രാഹുലിന് നേരെ കൈ കൂപ്പി..

കാർത്തി : പൊന്നു സാറേ വിട്ടേക്ക്. ഇന്ന് എൻഗേജ്മെന്റ് കഴിഞ്ഞതേയുള്ളൂ… ജീവിച്ചു പൊയ്ക്കോട്ടേ…

രാഹുൽ ചിരിച്ചിട്ട് പിന്നിലെ സീറ്റിൽ പോയിരുന്നു.

കിലോമീറ്ററുകൾ താണ്ടി ഒറ്റപ്പാലത്തിനടുത്തുള്ള ഒരു ഗ്രാമം ലക്ഷ്യം വച്ചാണ് വണ്ടി നീങ്ങിയത്..

ചുറ്റുപാടും ഒന്ന് നിരീക്ഷിച്ച വിച്ചു മഹിക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

വിച്ചു : ഏട്ടാ നമ്മൾ ഒറ്റപ്പാലത്തേക്ക് ആണോ?

മഹി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു.

വിച്ചു : സത്യം?

മഹി : ആഹ് ഡാ..

വിച്ചു : വൗ… എത്രനാളായി തറവാട്ടിലേക്ക് പോയിട്ട്… കേട്ടോ ഭവ്യാ നീ ഞങ്ങളുടെ തറവാട്ടിൽ വന്നിട്ടില്ലല്ലോ… എന്ത് രസാണെന്നോ…

കാർത്തി : ഡാ… ഡാ മതി കുറുകിയത്..

വിച്ചു അവനെ കടുപ്പിച്ച് നോക്കി. കാർത്തി അവനെ നോക്കി പുച്ഛിച്ചിട്ട് വൈശുവിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു..

കാർത്തി : കേട്ടോ വൈശുമോളെ … അത്ര നല്ല സ്ഥലാണോ ഒറ്റപ്പാലം… എനിവേ നമുക്ക് ഒന്ന് കറങ്ങണം കേട്ടോ…

ഇത് കേട്ട് വിച്ചു കാർത്തിക്കിനെ നോക്കി..

വിച്ചു : എജ്ജാതി പഞ്ചാര… എന്റമ്മോ…

അവൻ ഒരു ആത്മഗതമെന്നോണം പറഞ്ഞു… അത് കേട്ട് എല്ലാവരും ചിരിച്ചു.. കാർത്തി എല്ലാവരെയും നോക്കി ഒരു വളിച്ച ചിരി പാസാക്കി..

പാറു മഹിയുടെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാരി പ്രകൃതി ഭംഗി ആസ്വദിക്കുകയായിരുന്നു.

മണിക്കൂറുകൾ കടന്ന് പോയി.. അവർ വലിയൊരു തറവാടിന് മുന്നിൽ എത്തി…

വൈകുണ്ഠം….

പടിപ്പുരയ്ക്ക് മുന്നിൽ എഴുതി വച്ചിരുന്നു… പടിപ്പുരയ്ക്ക് മുന്നിൽ കുറച്ച് പടവുകളാണ്… വണ്ടി അതിലെ പോവില്ല.. വണ്ടി പോവാൻ മറ്റൊരു വഴിയുണ്ട്…

അവർ വണ്ടിയിൽ മുറ്റത്തെത്തി…

പഴയ രീതിയിൽ ഉള്ള ഒരു നാലുകെട്ട് തറവാട്… മുറ്റത്തായി ഒരു മാന്തോപ്പ് തന്നെയുണ്ട്… മറു വശത്തായി ഒരു മുത്തശ്ശിപ്ലാവും… അതിനപ്പുറം കുളം ഉണ്ട്. അതിനോട് ചേർന്ന് കുളിപ്പുരയും…

മൊത്തത്തിൽ പഴമയുടെ എല്ലാ സൗന്ദര്യവും ഒത്തിണങ്ങിയ ഒരു വീട്… എല്ലാവരും മതിമറന്ന് നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു…

പെട്ടന്ന് 20 വയസ്സ് പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടി അകത്തു നിന്ന് ഓടി വന്നു…
ധാവണി ഉടുത്ത ഒരു ഗ്രാമീണ സുന്ദരി… മുടി മെടഞ്ഞ് മുന്നിലേക്ക് ഇട്ടിരുന്നു.കാതിൽ കുഞ്ഞി ജിമുക്കിയും മൂക്കിൽ ഒരു നീലക്കൽ മൂക്കുത്തി ഒക്കെയായി നല്ല ഐശ്വര്യം ഉള്ള കുട്ടി..

എല്ലാവരും അവളെ നോക്കി നിന്നു… പക്ഷെ രാഹുലിന്റെ കണ്ണിൽ അത്ഭുതമായിരുന്നു…. കുറെയേറെ നാളുകളായി അവൻ കാണാറുള്ള സ്വപ്നസുന്ദരി… അവന് അവന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാനായില്ല…

പെട്ടന്ന് അവൾ മുന്നിൽ എത്തി എല്ലാവരെയും പരിചയപ്പെടാൻ തുടങ്ങി…

ഹായ് ഞാൻ പ്രവീണ. പ്രവി എന്ന് വിളിക്കാം…

അവൾ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി..

“വീണ ” രാഹുൽ മനസ്സിൽ മന്ത്രിച്ചു.

പ്രവി : എല്ലാരേയും എനിക്ക് മനസിലായി… പക്ഷെ…. ഇയാള്…. ഈ കണ്ണടവെച്ച കുരങ്ങൻ ഏതാ…

അത് കേട്ട് രാഹുൽ ഞെട്ടി… അവൻ കണ്ണിൽ നിന്ന് റൈബാൻ ഊരി… കാർത്തിക്കും വിച്ചുവും ചിരി കഷ്ടപ്പെട്ട് പിടിച്ചു നിർത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത് കൂടി കണ്ടതോടെ രാഹുലിന്റെ കൺട്രോൾ പോവുന്നുണ്ടായിരുന്നു….

പെണ്ണിനെ ഒന്ന് പ്രേമിക്കാന്ന് വിചാരിച്ചതാ.. പക്ഷെ ഇനിയത് വേണ്ട… ഇവള് ഇടിവെട്ട് സാധനമാ. ഇല്ലേൽ ഒരു പരിചയവും ഇല്ലാത്ത എനിക്കിട്ട് താങ്ങില്ലല്ലോ.. രാഹുൽ മനസ്സിൽ ഓർത്തു

അപ്പോഴേക്കും മഹി അവളെ ശാസിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… മഹി അവൻ ആരാണെന്ന് അവൾക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. എന്നിട്ടും അവളിൽ വലിയ ഭാവമാറ്റം ഒന്നും കണ്ടില്ല…

മഹി : എല്ലാവരും വാ അകത്തേക്ക്…

എല്ലാവരും അകത്തു കയറി. ആ തറവാട്ടിൽ ആകെ മഹിയുടെ അമ്മാവനും അമ്മായിയും ഏക സന്താനമായ പ്രവീണയും മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ..

ഓരോരുത്തകർക്ക് ഓരോ മുറി നൽകി… എല്ലാവർക്കും മുറി കാണിച്ചു കൊടുത്തത് പ്രവീണയാണ്…

മഹിക്കും പാറുവിനും ഒരു മുറി… വൈശുവിനും ഭവ്യയ്ക്കും കൂടി ഒരു മുറി.. കാർത്തിക്കിനും വിച്ചുവിനും ഒന്ന്… രാഹുലിന് പ്രൈവസി ആവശ്യമായതിനാൽ അവന് മറ്റൊരു മുറിയാണ് കൊടുത്തത്….

രാഹുലിനെ മുറിയിലാക്കി തിരിയുമ്പോൾ പ്രവീണയെ അവൻ തടഞ്ഞു നിറുത്തി..

പ്രവി : വഴീന്ന് മാറ് മോനെ മുണ്ടയ്ക്കൽ ശേഖരാ…

അത് കേട്ട് രാഹുൽ മീശ പിരിച്ചു..

രാഹുൽ : ഡീ ഒരുപാടങ് സ്മാർട്ട്‌ ആവല്ലേ…

പ്രവി : ആയാൽ താനെന്ത് ചെയ്യും?

അത് കേട്ട് രാഹുൽ ഒന്നുകൂടി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു..

രാഹുൽ : ഈ വീണ ഞാൻ അങ്ങ് മീട്ടാൻ തുടങ്ങും…

അത് പറഞ്ഞ് അവൻ മുറിക്കകത്തു കയറി മുറി പൂട്ടി… പ്രവീണ അപ്പോഴും തറഞ്ഞു നിൽക്കുകയായിരുന്നു… പെട്ടന്ന് അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വിരിഞ്ഞു… ആ ചിരിയോടെ അവിടെ നിന്നും പോയി…

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

മറ്റൊരിടത്ത്…

:ഹെലോ ദേവാ…

:ആഹ് പറയൂ…

:അവർ അവിടെ എത്തി ദേവാ

:മ്മ്.. ശരി… ഞാൻ വിളിക്കാം…

ഞാൻ ഒന്നും അറിയില്ലെന്ന് കരുതിയോ മഹി…. ഞാൻ നിനക്ക് പിന്നാലെ ഉണ്ട്… നിനക്ക് വലിയൊരു സർപ്രൈസ് ഒരുക്കി വച്ച്
കാത്തിരിക്കുകയാണ് ഞാൻ….

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

യാത്ര ക്ഷീണവും രണ്ട് മൂന്നു ദിവസമായുള്ള അലച്ചിലും കാരണം അവർ അന്ന് നന്നായി ഉറങ്ങി…

അമ്പലത്തിൽ നിന്നുള്ള സ്തുതി കേട്ടാണ് പാറു ഉണർന്നത്… അല്പം ഉയർന്ന അവളുടെ വയറിനു മുകളിലായി ഇരിക്കുന്ന മഹിയുടെ കൈ എടുത്ത് മാറ്റി അവൾ എഴുന്നേറ്റു..

ജനൽ തുറന്നു മുറ്റത്തേക്ക് നോക്കി… തലേന്ന് പെയ്ത മഴയുടെ ബാക്കിയെന്നോണം അങ്ങിങ്ങായി കുറച്ചു ഇലകളും കണ്ണി മാങ്ങകളും ഒക്കെ കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… പെട്ടന്ന് പിന്നിൽ നിന്ന് രണ്ട് കൈകൾ അവളെ പൊതിഞ്ഞു. പുറത്ത് നിന്ന് വരുന്ന തണുപ്പും തന്റെ പ്രാണനിൽനിന്ന് പകരുന്ന ചൂടും അവളെ പ്രണയഭരിതയാക്കി … പ്രണയാർദ്രമായ മിഴികളോടെ അവൾ അവനെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി..

മഹി : ഇങ്ങനെ നോക്കല്ലേ എന്റെ ഭാര്യേ.. മനുഷ്യനെ കൊതിപ്പിക്കാനായിട്ട്…

പാറു : അയ്യടാ….

അവളവനെ തള്ളി മാറ്റി ബാത്‌റൂമിൽ ഓടി കയറി.. പോകുന്ന പോക്കിൽ പോടാ തെമ്മാടി എന്ന് അവൾ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു..

മഹി : നിന്നെ ഞാൻ എടുത്തോളാടി…

അവൻ അവള് പോയ വഴിയേ നോക്കി പറഞ്ഞു…

ചുണ്ടിൽ ചെറു പുഞ്ചിരിയുമായി അവൻ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി.. രാഹുൽ കുളം ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങുന്നത് അവൻ കണ്ടു… അവൻ അത് നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു നിൽക്കവേ പിന്നാലെ പോവുന്ന പ്രവിയെ കൂടി കണ്ടു.. അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ചിരി വന്ന വേഗത്തിൽ തിരിച്ചു പോയി.

എന്താണ് സംഭിവിക്കുന്നതെന്നറിയാൻ അവന് തെല്ലൊരു ആകാംഷ തോന്നി. അവനും കുളത്തിനടുത്തേക്ക് പോകാൻ തുടങ്ങി.. സ്റ്റെപ് ഇറങ്ങി താഴെ എത്തിയതും അമ്മായി അവനെ ചായ കുടിക്കാൻ എന്ന് പറഞ്ഞ് വിളിച്ചുകൊണ്ടു പോയി. പിന്നെ വരാമെന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിലും നടന്നില്ല. ചായ കുടിച്ച് കഴിഞ്ഞതും ഒരു ഓട്ടമായിരുന്നു കുളത്തിനടുത്തേക്ക്… കുളത്തിനടുത്തെത്താറായതും എന്തോ പോയ അണ്ണാനെപോലെ രാഹുൽ അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക്‌ പോകുന്നത് കണ്ടു. അവൻ മഹിയെ കണ്ടില്ല…

അത്കൂടി കണ്ടതോടെ മഹിയുടെ കാലുകൾ വേഗത്തിൽ നീങ്ങി. പക്ഷെ അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ കുളപ്പടവിൽ ആരും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

മഹി നിരാശയോടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി…

ഇതേ സമയം എന്തൊക്കെയാണ് നടന്നതെന്ന് ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു രാഹുൽ.

അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റു ജോഗ്ഗിങ്ങിനു പോവുന്നത് പണ്ട് മുതൽക്കേ ഉള്ള ശീലമായിരുന്നു… അത് ഇന്നും തെറ്റിച്ചില്ല.. ജോഗ്ഗിങ്ങിനു പോയി തിരികെ വരുമ്പോഴാണ് കുളം കണ്ടത്. അപ്പൊ കുളത്തിൽ കുളിക്കാനൊരു മോഹം. അത് കൊണ്ട് മുറിയിൽ പോയി ആവശ്യമുള്ളതൊക്കെ എടുത്ത് നേരെ കുളത്തിനടുത്തേക്ക് വച്ച് പിടിച്ചു.

നല്ല തണുപ്പുള്ള അന്തരീക്ഷം… വല്ലാത്ത ഒരു ഉണർവ് തോന്നി.. ഒന്നും നോക്കാതെ കുളത്തിലേക്ക് ചാടി… കുളത്തിൽ മുങ്ങിയപ്പോഴേക്കും എന്തോ വെള്ളത്തിൽ വീഴുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് പെട്ടന്ന് വെള്ളത്തിൽ നിന്ന് ഉയർന്നു. മുന്നിൽ നനഞ്ഞ കോഴിയെപ്പോലെ നിൽക്കുന്ന വീണയെക്കണ്ട് ആദ്യം ഒന്ന് ഞെട്ടി…

പിന്നെ ഒരു കുസൃതി തോന്നി അവളോട്‌ ചേർന്ന് നിന്നു. പക്ഷെ പെണ്ണിന് ഒരു കുലുക്കവുമില്ല. അനങ്ങാതെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്നു.. അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ഞാനാണല്ലോ ഭഗവാനെ പതറുന്നത്. പക്ഷെ അത് മറച്ചു വച്ച് അവളെ നോക്കി പുരികം ഉയർത്തി…

പക്ഷെ അപ്രതീക്ഷിതമായി അവളെന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചാഞ്ഞു.. എന്റെ നെഞ്ചിലെ മുറിവിൽ ഒരു ഉമ്മ തന്നിട്ട് ഓടി.

എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് മനസിലായില്ല… പക്ഷെ എന്നും സ്വപ്നത്തിൽ കാണാറുള്ള ആ രംഗമാണ് ഓർമ വന്നത്.

ബെഡിൽ കിടക്കുന്ന ഞാൻ… കയ്യിൽ കോർത്തു പിടിച്ചിരിക്കുന്ന കരിവളയിട്ട കൈകൾ… അവൾ മറുകൈകൊണ്ട് എന്റെ തലമുടി തഴുകുന്നു… പിന്നെ എന്റെ നെഞ്ചിലെ മുറിപ്പാടിൽ അവൾ ചുണ്ടുകളമർത്തുന്നു… (സ്വപ്നം🙈🙈 )

ഈ സ്വപ്നം കാണാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് അധികം ആയിട്ടില്ല… ആറേഴു മാസം മുൻപ്.. ഒരിക്കൽ ഒരു ആക്‌സിഡന്റ് ഉണ്ടായി.. ഒരു പ്രതിയെ പിടികൂടുന്നതിനിടെ ഏതോ ഒരുത്തന്റെ കഠാര എന്റെ നെഞ്ചിനെ കുത്തികീറി.

ആരാ രക്ഷിച്ച് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചതെന്നൊന്നും അറിയില്ല… ആർക്കും അതിനെപ്പറ്റി അറിവില്ലായിരുന്നു.

പക്ഷെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്ന് ഡിസ്ചാർജ് ആയി വന്നതിന് പിറ്റേന്ന് മുതൽ ഞാൻ കാണുന്ന സ്വപ്നമാണിത്. ഒരിക്കൽ പോലും കാണാതിരുന്നിട്ടില്ല. പക്ഷെ…. ഇന്ന്… ഇന്ന് ആ സ്വപ്നം കണ്ടില്ല… അതെന്ത്കൊണ്ടാവും…

ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് രാഹുൽ മുറിയിൽ തന്നെ ഇരുന്നു..

പ്രവീണ വന്ന് കഴിക്കാൻ വിളിച്ചപ്പോഴാണ് അവൻ താഴേക്ക് ഇറങ്ങി ചെന്നത്…

ഭക്ഷണം വിളമ്പി കൊടുക്കുമ്പോഴും കഴിക്കുമ്പോഴുമെല്ലാം പ്രവിയുടെ കണ്ണുകൾ രാഹുലിന്റെ മേലെ പാറി വീഴുന്നത് രാഹുൽ ശ്രദ്ധിച്ചു. അവനെന്തോ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി… അവൻ വേഗം കഴിക്കുന്നത് നിർത്തി എഴുന്നേറ്റ് പോയി… ഇതെല്ലാം മഹിയും നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു… രണ്ടാളോടും കാര്യങ്ങൾ ചോദിക്കണമെന്ന് അവൻ തീരുമാനിച്ചു…

മറ്റുള്ളവരെല്ലാം പക്ഷെ അവരവരുടെ ലോകത്തായിരുന്നു. എൻഗേജ്മെന്റ് കഴിഞ്ഞത്കൊണ്ട് മഹി കൂടുതലായി അവരെ ശ്രദ്ധിക്കാൻ പോയില്ല…

അഞ്ചാം മാസത്തിന്റെ ആരംഭമായത്കൊണ്ട് പാറുവിന്റെ അസ്വസ്ഥതകൾക്ക് നന്നേ ഭേദം ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവൾ അമ്മായിക്കൊപ്പം സൗന്ദര്യസംരക്ഷണം ഒക്കെയായി സമയം ചിലവഴിച്ചു.

ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് എല്ലാവരും കൂടി ഇറയത്ത് (ഉമ്മറത്ത് ) ഇരുന്ന് സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു…. ഓരോരുത്തരും ഓരോന്ന് പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചിരിക്കുമ്പോഴാണ് വിച്ചു രാഹുലിനെ അന്വേഷിച്ചത്..

വിച്ചു : പോലീസുകാരൻ എവിടെ?

മഹി : അവൻ എന്തോ ജോലി ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് പോയി..

വിച്ചു : അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് എപ്പോഴേ അങ്ങേര് എത്തി..

മഹി : ഏഹ് വന്നോ അവൻ?

കാർത്തി : ആഹ്…

മഹി ആദ്യം നോക്കിയത് പ്രവീണയെയാണ്… പക്ഷെ പ്രവീണ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല… മഹി എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങി… അവന്റെ മനസ്സിലുള്ളത് അറിയാവുന്ന പാറു ആർക്കും സംശയം തോന്നാതെ പ്രവീണയെ അന്വേഷിച്ചു..

പാറു : പ്രവിയെയും കണ്ടില്ലല്ലോ…

അമ്മായി : അവൾ പഠിക്കുവാണ് കുട്ടി…

മഹി വേഗം എഴുന്നേറ്റ് പ്രവീണയുടെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. അവൻ പ്രതീക്ഷിച്ചതുപോലെ തന്നെ അവളവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

മഹി അവളെ ആ വീട്ടിലാകെ അന്വേഷിക്കാൻ തുടങ്ങി..

ഇതേസമയം കുളക്കടവിൽ….

പ്രവീണ : എന്നെ വിട്… എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വിളിച്ചോണ്ട് വന്നത്..?

രാഹുൽ പിടിച്ചിരുന്ന അവളുടെ കൈത്തണ്ട തട്ടികുടഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.

രാഹുൽ അവളെ നോക്കിനിന്നു…

പ്രവീണ : ഇങ്ങനെ നോക്കി നിൽക്കാനാണോ വിളിച്ചോണ്ട് വന്നത്?

രാഹുൽ : അല്ല… വീണ.. എന്താ ഇതിനൊക്കെ അർഥം..?

പ്രവീണ ഒന്ന് ചിരിച്ചു… എന്നിട്ട് അവന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി…

പ്രവീണ : വീണ….. അല്ലേ…. അത് തന്നെയാണ് ഇതിനൊക്കെ അർഥം.

രാഹുൽ മനസിലാവാതെ അവളെ നോക്കി.. അവന്റെ നിൽപ് കണ്ട് അവനൊന്നും മനസിലായില്ലെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി.

പ്രവീണ : മറ്റുള്ളവരെന്നെ പ്രവി എന്ന് വിളിക്കുമ്പോൾ.. വെറും ഒരു ദിവസത്തെ പരിചയമുള്ള സർ എന്നെ എന്ത്കൊണ്ടാ വീണ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്..

അവളുടെ സർ എന്ന വിളി അവനിൽ എന്തോ ഒരു അസ്വസ്ഥത ഉണ്ടാക്കി. അവളുടെ ചോദ്യത്തിനും അവന് ഉത്തരം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

അവന്റെ ചെറിയ ഭാവ മാറ്റങ്ങൾ പോലും അവൾക്ക് മനസിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

പ്രവീണ : ഞാൻ ഇയാളെ സർ എന്ന് വിളിച്ചതിന് എന്തിനാ കൈപ്പയ്ക്ക കഴിച്ചത്പോലുള്ള എക്സ്പ്രെഷൻ?

അവൻ ഞെട്ടി അവളെ നോക്കി…

പ്രവീണ : ഞെട്ടണ്ട.. തന്റെ ചെറിയ മാറ്റങ്ങൾ പോലും എനിക്ക് മനസിലാവും.

രാഹുൽ പെട്ടന്ന് അവളെ ഭിത്തിയോട് ചേർത്ത് നിർത്തി…

രാഹുൽ : പറ.. നീ ആരാ… എന്നെ നിനക്ക് മുന്നേ പരിചയമുണ്ടെന്ന് മനസിലായി. പക്ഷെ എങ്ങനെ.. പറ…

അവൾ ഇടുപ്പിൽ അമർന്നിരിക്കുന്ന അവന്റെ കൈ യാതൊരു ഭാവ വ്യത്യാസവുമില്ലാതെ എടുത്തു മാറ്റി പടവിൽ ഇരുന്നു. എന്നിട്ട് അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചിട്ട് അടുത്തിരിക്കാൻ കണ്ണുകൊണ്ടു കാണിച്ചു.. അവൻ ദേഷ്യപ്പെട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്നു.

പ്രവീണ : ഇവിടിരിക്കാതെ ഞാൻ പറയില്ല…

അത് കേട്ട് രാഹുൽ ശ്വാസം എടുത്ത് വിട്ട് അവളുടെ അടുത്തിരുന്നു…

പ്രവീണ : ഞാൻ നഴ്സിംഗ് പഠിക്കുന്നത് കൊച്ചിയിലുള്ള ഒരു കോളേജിലാണ്. എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചയും ഇങ്ങോട്ടേക്കു വന്നിട്ട് സൺ‌ഡേ തിരിച്ചു പോകും. അതാണ് പതിവ്. അന്ന് ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച നാട്ടിലേക്ക് വരാൻ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് ഓട്ടോ കിട്ടിയില്ല.

കുറച്ചു നടന്നാൽ കിട്ടും എന്ന് കരുതി നടക്കാൻ തുടങ്ങി… പെട്ടെന്നാണ് ഒരു ഇടവഴിയിൽ ഒരാളെ രണ്ട് മൂന്നുപേര് ചേർന്ന് ആക്രമിക്കുന്നത് കണ്ടത്.

അവരെന്നെ കണ്ടില്ലെന്ന് ഉറപ്പായപ്പോൾ മറഞ്ഞ് നിന്നു. എനിക്ക് ആകെ ആ നാട്ടിൽ പരിചയം ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആംബുലൻസ് ഓടിക്കുന്ന സുരേഷേട്ടനെയാണ്.

ഞാൻ വേഗം ചേട്ടനെ വിളിച്ച് സ്ഥലം പറഞ്ഞു കൊടുത്തു… ആംബുലൻസ് വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടിട്ടാവും അയാളെ അവരവിടെ ഇട്ടിട്ട് പോയി.

ഞാൻ ഓടിച്ചെന്ന് അയാളെ കോരിയെടുത്തു മടിയിലേക്ക് കിടത്തി.. മുറിവ് നെഞ്ചിലായിരുന്നു. ഞാൻ പൾസ് ചെക്ക് ചെയ്തു. നേർത്ത തുടിപ്പ് മാത്രമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്.

ഞാനും സുരേഷേട്ടനും ചേർന്ന് അയാളെ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചു. അയാളുടെ പഴ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഐഡി കാർഡിൽ നിന്ന് അയാളൊരു പോലീസ് ഓഫീസർ ആണെന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി. രാഹുൽ ഐപിഎസ്.

അത്രയും പറഞ്ഞ് അവൾ ചെരിഞ്ഞ് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. അത്ഭുതത്തോടെ കണ്ണെടുക്കാതെ തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന അവനെക്കണ്ട അവളൊന്ന് ചിരിച്ച് കണ്ണുചിമ്മി കാണിച്ചു. എന്നിട്ട് തുടർന്നു…

പ്രവീണ : ഇപ്പോ ഉള്ള സംശയം എന്താണെന്ന് ഞാൻ പറയട്ടെ? ☺️☺️
എന്ത്കൊണ്ടാ ഞാനാ രക്ഷിച്ചതെന്ന് ആരും അറിയാത്തത് എന്നല്ലേ..?

അവൻ തലയാട്ടി…

പ്രവീണ : കട്ടവനെ കിട്ടിയില്ലേൽ കിട്ടിയവനെ തട്ടുന്ന ടീമാ നിങ്ങൾ പോലീസുകാര്.. അതോണ്ട്. എന്റെ പേര് പുറത്തു വരാതിരിക്കാൻ ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്പിറ്റൽ മാനേജ്മെന്റ് ഹെല്പ് ചെയ്തു. ആ വീക്ഏൻഡ് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വന്നില്ല. ആ ആഴ്ച്ച എന്നല്ല. കുറച്ചു അധികം നാളുകൾ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ തന്നെയായിരുന്നു. നൈറ്റ്‌ ഡ്യൂട്ടി ഉള്ള നേഴ്സ് ചേച്ചിമാരുടെ ഡ്യൂട്ടി ചോദിച്ചു വാങ്ങി ഞാൻ തനിക്ക് കാവലിരുന്നു. പക്ഷെ താൻ ഉണർന്നിരിക്കുമ്പോ ഞാൻ ഒരിക്കലും തനിക്ക് മുന്നിലേക്ക് വന്നില്ല… കാരണം എപ്പോഴോ ഞാൻ തന്നെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയിരുന്നു. തന്നെപോലെ ഒരാളെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള അർഹത എനിക്ക് ഉണ്ടോന്ന് അറിയില്ലല്ലോ. അത്കൊണ്ട് മുന്നിൽ വന്നില്ലെന്ന് മാത്രം.

താൻ ഉറങ്ങുമ്പോ അടുത്ത് വന്നിരുന്നു.. പതിയെ തലോടി. കണ്ണുകളിലും നെഞ്ചിലെ മുറിവിലും ഉമ്മ തന്നു. എന്നെക്കുറിച്ച് എല്ലാം തന്നോട് വാതോരാതെ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ അങ്ങനെ തന്നെ ശല്യപ്പെടുത്താതെ തന്നെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചു. ഒരു തരത്തിൽ അങ്ങനെ അറിയാതെ സ്നേഹിക്കുന്നതും ഒരു രസമാണ്. പക്ഷെ ഒരിക്കൽ… ഒരിക്കൽ താൻ എന്റെ കയ്യിൽ കയറി പിടിച്ചു.. ഉറക്കത്തിലായിരുന്നുട്ടോ…. വീണ എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു…. അപ്പൊ എന്തോ ഒരു പേടി.. ഞാൻ പറയുന്നതെല്ലാം താൻ കേൾക്കുന്നുണ്ടോന്ന്. പിന്നെ ഞാൻ തന്റെ മുന്നിൽ വന്നില്ല. മറഞ്ഞിരുന്ന് മാത്രം കണ്ടു.

രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇവിടെ അമ്മയ്ക്ക് വയ്യാത്തത്കൊണ്ട് ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വന്നു. തിരിച്ചു അവിടെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും താൻ ഡിസ്ചാർജ് ആയി പോയിരുന്നു.

ഞങ്ങളുടെ ഹോസ്പിറ്റൽ റെക്കോർഡ്സിൽ നോക്കിയാൽ തന്റെ ഡീറ്റെയിൽസ് എനിക്ക് വളരെ എളുപ്പം കിട്ടുമായിരുന്നു. പക്ഷെ എന്തോ വേണ്ടെന്ന് മനസ്സ് പറഞ്ഞു. എനിക്കുള്ളതാണെങ്കിൽ എന്നിലേക്ക് വരുമെന്ന് തോന്നി.

ഇന്നലെ താൻ ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ എനിക്കുണ്ടായ സന്തോഷം… തന്റെ നാവിൽ നിന്ന് വീണ എന്ന് ഒരിക്കൽ കൂടി കേട്ടപ്പോൾ… എത്ര ഞാൻ സന്തോഷിച്ചുന്ന് തനിക്കു പറഞ്ഞാൽ മനസിലാവണമെന്നില്ല.

ഇത്രയും പറഞ്ഞിട്ടും രാഹുലിന്റെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്ന് ഒരു പ്രതികരണവുമില്ലെന്ന് കണ്ട് അവളവനെ നോക്കി. ഒരു കെട്ടിപ്പിടുത്തം മാത്രമായിരുന്നു മറുപടി… അവൾക്കത് ധാരാളവുമായിരുന്നു…

രാഹുൽ : എന്റെ ജീവൻ രക്ഷിച്ചു എന്നതല്ലാതെ മറ്റെന്ത് അർഹതയാണ് നിനക്ക് വേണ്ടത് എന്റെ ജീവിതം ചോദിക്കാൻ?

കണ്ണ് നിറച്ചുള്ള അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് അവൾ അവനോട് ചേർന്നിരുന്നു…

കുളക്കടവിന് പുറത്ത് എല്ലാം കേട്ട് കൊണ്ട് നിന്ന മഹിയുടെ കണ്ണുകളും എന്തിനെന്നില്ലാതെ നിറഞ്ഞു. പെങ്ങൾക്ക് യോഗ്യനായ ഒരുവനെ കണ്ടെത്തിയ ഒരു ആങ്ങളയുടെ സന്തോഷമാവാം അതെന്ന ആശ്വാസത്തോടെ അവൻ പാറുവിന് അടുത്തേക്ക് പോയി…

എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞ പാറുവിനും സന്തോഷം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു…

അന്ന് രാത്രി എല്ലാവരും ഒരുമിച്ച് അത്താഴത്തിനു ഇരുന്നു..

രാഹുൽ : മഹി… ഇവിടൊക്കെ പെമ്പിള്ളേര് റബ്ബർ പോലെയാ.. അതെന്താ അങ്ങനെ?

പ്രവീണയെ ഇടംകണ്ണിട്ട് നോക്കി രാഹുൽ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ട് അവിടിരുന്ന എല്ലാവർക്കും അത് പ്രവീണയെ ഉദ്ദേശിച്ചാണെന്ന് മനസിലായി. പക്ഷെ ശുദ്ധഗതിക്കാരായ അമ്മാവനും അമ്മായിക്കും അത് മനസിലായില്ല.

കാർത്തി : അതോ… അതെയ്… ഈ നാട്ടിലൊക്കെ റബറും കൃഷി ചെയ്യാറുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാവും…

രാഹുൽ : ഓഹോ..

ഇതൊക്കെ കേട്ട് പ്രവീണയ്ക്ക് കലി കയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അത് കണ്ട് രാഹുലിന് ഒന്നൂടെ ആവേശമായി…

രാഹുൽ : അപ്പൊ ആ റബ്ബറും തോട്ടം അവര് ലീസിനു കൊടുക്കുമോ?

അത് കേട്ട് കാർത്തിക്കും വിച്ചുവും പൊട്ടി ചിരിച്ചു പോയി..

പക്ഷെ പ്രവീണയ്ക്ക് ദേഷ്യം അടക്കാനായില്ല അത് കേട്ടിട്ട്… അവളെഴുന്നേറ്റ് രാഹുലിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു… വിരല് ചൂണ്ടി അവള് നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് എല്ലാവരുടെയും ശ്രദ്ധ അവളുടെ നേരെയായി..

പ്രവീണ : ഡോ… ഈ തോട്ടം ലീസിനും ടെണ്ടറിനും ഒന്നും കൊടുക്കുന്നില്ല. വൺ ടൈം സെയിൽ ഉണ്ട്… വേണേൽ കെട്ടിക്കൊണ്ട് പോടോ….

അത് പറഞ്ഞ് അവള് സ്റ്റെയർ കയറി പോയി… ഇവളെന്താണ് പറഞ്ഞിട്ട് പോയതെന്ന് മനസിലാവാതെ കണ്ണുംതള്ളി ഇരിക്കുവായിരുന്നു രാഹുൽ മുതൽ അവളുടെ അച്ഛനുമമ്മയും വരെ.
പെട്ടന്ന് പുറത്ത് ഒരു കാളിങ് ബെൽ ശബ്ദം കേട്ടു.

മഹി : ഈ അസമയത്ത് ആരാ?

പാറു : പോയി നോക്ക് മഹിയേട്ടാ…

മഹി അത് കേട്ട് എഴുന്നേറ്റ് ഉമ്മറത്തെ വാതിൽ തുറന്നു. മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നവരെക്കണ്ട് മഹി ഞെട്ടി … പിന്നാലെ വന്ന പാറുവും വന്നവരെ നോക്കി കണ്ണ് ചിമ്മാതെ നിന്നു…

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

(തുടരും… )

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 1

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 2

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 3

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 4

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 5

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 6

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 7

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 8

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 9

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 10

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 11

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 12

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 13