Where there is Love 💞There is Life💞 PART 7

നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: MARY DIFIYA

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

---

പിറ്റേന്ന് കണ്ണ് തുറന്ന മഹി കണ്ടത് ഓഫീസിൽ പോകാൻ തയ്യാറാവുന്ന പാറുവിനെയാണ്. അവന് തലയ്ക്ക് ഒരു ഭാരം പോലെ തോന്നി. ഇന്നലെ എന്താണ് നടന്നതെന്ന് ഓർത്തെടുക്കാൻ അവന് കഴിഞ്ഞില്ല.

ഇന്നലത്തെ സംഭവങ്ങളും അലങ്കോലമായ മുറിയുടെ കിടപ്പും കണ്ട അവൻ ഇന്നലെ ഒരു വഴക്ക് അവളുമായി നടന്നിട്ടുണ്ടാകുമെന്നാണ് ഊഹിച്ചത്.

അവൻ എഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ നേരെ നടക്കാൻ ആഞ്ഞു. പെട്ടന്ന് അവളുടെ കഴുത്തിൽ പല്ലുകളുടെ പാട് കണ്ട് അവളെ അവൻ സംശയത്തോടെ നോക്കി.

പെട്ടന്ന് കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവന്റെ മെയിൽ ഐഡി യിൽ വന്ന വീഡിയോ അവന്റെ ഓർമയിൽ തെളിഞ്ഞു.

അവളുടെ കഴുത്തിലെ പാടും അവളത് കഷ്ടപ്പെട്ട് സ്കാർഫ് കൊണ്ട് മറക്കുന്നതും കണ്ട് അവന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്തിൽ വലിഞ്ഞു മുറുകി.

അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ ബാത്‌റൂമിൽ കയറി ഡോർ ലോക്ക് ചെയ്തു.

അവൾ അവൻ പിറകിൽ നിൽക്കുന്നത് കണ്ടിരുന്നു. പക്ഷെ അവൾ അവനെ ഇനി ഗൗനിക്കില്ലെന്ന് ഉറച്ച തീരുമാനം എടുത്ത് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവൾ തയ്യാറായി ഓഫീസിൽ പോയി.

ഉച്ചയ്ക്ക് ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ പാറുവിന്റെ കഴുത്തിലെ പാട് കാർത്തിക്കിന്റെ ശ്രദ്ധയിൽപെട്ടു. അവൻ അവളോട്‌ വർക് കഴിഞ്ഞ് ഒരുമിച്ച് പോകാമെന്നു പറഞ്ഞു. അവളോട്‌ അതിനെപ്പറ്റി ചോദിക്കണമെന്ന് അവൻ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു.

വൈകുന്നേരം അവർ ജോലി കഴിഞ്ഞ് ബസ് സ്റ്റോപ്പിന് അടുത്തുള്ള പാർക്കിൽ പോയി.

അവിടെ എത്തിയതും കാർത്തിക് അവളുടെ കൈ ദേഷ്യത്തിൽ പിടിച്ചു വലിച്ച് മുന്നിലേക്ക് തള്ളി. പെട്ടന്ന് അവൾ അവൻ പിടിച്ചു വലിച്ച കൈ ഒരു ശബ്ദത്തോടെ വലിച്ചെടുത്തു.

അവളുടെ നിറഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുകൾ കണ്ട് അവന് സംശയമായി.

അവൻ അവളെ ആ ബെഞ്ചിൽ പിടിച്ചിരുത്തി അവളുടെ ഫുൾ സ്ലീവ് ഷർട്ട്‌ കുറച്ചു മടക്കി വച്ച് അവളുടെ കയ്യിലേക്ക് നോക്കി. അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു. അവളുടെ വലത്തേ കയ്യിൽ സിഗററ്റ് കൊണ്ട് പൊള്ളിച്ച പാട് തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു.

അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അവളുടെ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ അവനോട് എല്ലാം പറയാതെ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ ദേഷ്യത്തോടെ അവിടെ നിന്ന് എഴുന്നേൽക്കാൻ തുടങ്ങിയതും അവൾ അവന്റെ കൈ പിടിച്ചു അവിടെ ഇരുത്തി.

കാർത്തി :വിടെടി… ഇന്ന് അവന്റെ അന്ത്യം ആണ്. എന്റെ കൈകൊണ്ട്…
%%&&&&%#മോനെ ഞാൻ കൊല്ലും.

പാറു പക്ഷെ നിർവികാരയായി ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.

കാർത്തികിന് അവളുടെ ഈ ഭാവം അപരിചിതമായിരുന്നു. അവന്റെ ദേഷ്യം നിമിഷംപ്രതി കൂടിയതല്ലാതെ കുറഞ്ഞില്ല.

കുറച്ചു നേരത്തെ നിശബ്ദതയ്ക്കു ശേഷം അവൾ തലേന്ന് സംഭവിച്ചത് മുഴുവൻ അവനോട് പറഞ്ഞു.

എല്ലാം കേട്ട് കഴിഞ്ഞ് കാർത്തിക് ദേഷ്യത്താൽ വിറച്ചു. പാറു അവനോട് പറഞ്ഞു.

പാറു :ഞാൻ ഇവിടുന്ന് പോകുവാണ് കാർത്തി. ഈ അറ്റ്മോസ്ഫിയർ എന്നെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നു. ഞാൻ ബാംഗ്ലൂരിലെ നമ്മുടെ ഡേവിസ് അങ്കിളിന്റെ കമ്പനിയിലേക്ക് ഇന്നലെ രാത്രി തന്നെ അപ്ലൈ ചെയ്തു. രാവിലെ ഡേവിസ് അങ്കിൾ എന്നെ വിളിച്ചിരുന്നു. 2 മാസം കഴിഞ്ഞ് എന്റെ എക്സാം ആണ് അത് കഴിഞ്ഞ് എപ്പോ വേണമെങ്കിലും എന്നോട് ജോയിൻ ചെയ്തോളാൻ പറഞ്ഞു.

കാർത്തിക് കുറച്ചു നേരം അവളെ നോക്കിയിരുന്നു…

കാർത്തി :നീ ഒരുപാട് മാറിപ്പോയി. ചെറുതായൊന്നു ദേഹം വേദനിച്ചാൽ അലറി കരയുന്ന പാറുവിൽ നിന്ന് ഇന്ന് ഒരുപാട് മാറ്റം ഉള്ള ഒരു പാറുവിനെ ഞാൻ കാണുന്നു.

പാറു ഒന്ന് ചിരിച്ചതേയുള്ളു.

പാറു :പക്ഷെ ഞാൻ ഇത് എങ്ങനെ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും പറയും. അയാളെ പോലല്ല അവര്. എന്നെ എന്റെ സ്വന്തം അച്ഛൻ പോലും വിശ്വസിക്കാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ എന്നെ വിശ്വസിച്ച ആ മനുഷ്യനെ എങ്ങനെ ഞാൻ വേദനിപ്പിക്കും… എങ്ങനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി ഞാൻ ഇതൊക്കെ പറയും.? വിച്ചുവും വൈശുവും ഇപ്പോ ഹോസ്റ്റൽസിൽ ആണ്. അവർ ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ മനസിലാക്കും എന്നറിയില്ല.

കാർത്തിക് അവളെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് ഫോണെടുത്ത് പ്രതാപനെ വിളിച്ചു. അവൻ കാര്യങ്ങൾ വിശദമായിത്തന്നെ അയാളോട് പറഞ്ഞു.

വീട്ടിലെത്തിയ പാറുവിനെ പ്രതാപൻ വാത്സല്യത്തോടെ ചേർത്ത് നിറുത്തി.

പ്രതാപൻ :എങ്ങനെ മോളെ പറഞ്ഞ് ആശ്വസിപ്പിക്കണമെന്ന് അച്ഛന് അറിയില്ല. മോള് എടുത്ത തീരുമാനമാണ് നല്ലത്. പക്ഷെ അതുവരെ അമ്മ ഒന്നും അറിയണ്ട. അവൾക്കത് താങ്ങാനായെന്ന് വരില്ല.

അത്രയും പറഞ്ഞ് അയാൾ ഒഴുകിയിറങ്ങിയ കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി.

പാറുവിന് അവരെയൊക്കെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നതിൽ ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും അവൾ തീരുമാനത്തിൽ മാറ്റമൊന്നും വരുത്തിയില്ല.

പിന്നീട് ദിവസങ്ങൾ ശര വേഗത്തിലാണ് പോയത്.

പിനീടുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ പാറു ഒരിക്കൽപോലും മഹിയെ ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്തില്ല. അത് മാത്രമല്ല. അവൾ അവന്റെ കാര്യങ്ങളൊന്നും ശ്രദ്ധിക്കാതെയായി ഒരു ചായ പോലും എടുത്ത് കൊടുക്കാതെ അവൾ അവനെ മനഃപൂർവം പരമാവധി അവഗണിച്ചു.

അവനാകട്ടെ ഇതൊക്കെ മറ്റൊരു രീതിയിലാണ് നോക്കിക്കണ്ടത്. സിദ്ധു അവനെ പരമാവധി ചൂട് പിടിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

പല തവണ നന്തി മഹിയെ വിളിച്ചു സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും മഹി ഒന്നും കേൾക്കാൻ തയ്യാറായില്ല.
എവിടെയാണ് തന്റെ ശ്രദ്ധ പിഴച്ചതെന്നറിയാതെ നന്തി വിഷമിച്ചു.

അന്നത്തെ സംഭവത്തോടെ രാത്രിയിൽ മഹിയെ കാത്തിരിക്കുന്ന ശീലം പാറു നിറുത്തി. അത്കൊണ്ട് മഹി രാത്രികളിൽ കാറിൽതന്നെയാണ് കിടന്നിരുന്നത്.

അന്ന് ഒരു വെള്ളിയാഴ്ചയായിരുന്നു. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ പാറു ഗൗതമിനു തന്റെ റേസിഗ്നേഷൻ ലെറ്റർ മെയിൽ ചെയ്തു. തിങ്കളാഴ്ച അവൾ ബാംഗ്ലൂർ പോകാൻ ടിക്കറ്റ് ബുക്ക്‌ ചെയ്തു. അന്ന് വൈകുന്നേരം വിച്ചുവും. വൈശുവും വീക്കെൻഡിൽ വീട്ടിൽ വന്നപ്പോൾ അവൾ കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവരെ അറിയിച്ചു. തിരിച്ചൊന്നും പറയാൻ അവർക്ക് സാധിച്ചില്ല. അവരിരുവരും മുഖം താഴ്ത്തി ഇരുന്നു. പാറു അവരെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.

പാറു :നിങ്ങൾ വിഷമിക്കണ്ട. നിങ്ങളുടെ ഏത് ആവശ്യത്തിനും ഞാൻ കൂടെ ഉണ്ടാവും പക്ഷെ നിങ്ങളുടെ ഏട്ടന്റെ കൂടെ ഇനിയൊരു ജീവിതം… അതെനിക്ക് പറ്റില്ല.

വിച്ചു :ചോദിക്കാൻ പാടില്ലെന്ന് അറിയാം. പക്ഷെ ചോദിച്ചു പോകുവാ.. ക്ഷമിച്ചൂടെ ഞങ്ങളുടെ ഏട്ടനോട്.

അതിനു പാറു ഒന്ന് ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു. എന്നിട്ട് അവൾ വൈശുവിന് നേരെ തിരിഞ്ഞു.

പാറു :വൈശു എനിക്കൊരു കാർട്ട് വേണം. എന്റെ ചില സാധനങ്ങൾ പാക്ക് ചെയ്യാനാണ്.

വൈശു :അത് നമുക്ക് സ്റ്റോർ റൂമിൽ നോക്കാം പാറു…

പാറു :എന്നാ വേഗം വാ… നമുക്ക് അധികം ടൈം ഇല്ല. ഒത്തിരി പാക്ക് ചെയ്യാനുണ്ട്. കം…

പാറു എഴുന്നേറ്റ് സ്റ്റോർ റൂമിൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.

വൈശുവും വിച്ചുവും വിഷമത്തോടെ മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി. പിന്നെ അവൾ പോയ വഴിയേ നടന്നു.

റൂം മുഴുവൻ അരിച്ചുപെറുക്കുന്നതിനിടയിൽ ഒരു ബോക്സ്‌ അവളുടെ കയ്യിൽ തടഞ്ഞു. അവളത് തുറന്ന് നോക്കി. ഒരു ചെറിയ താക്കോൽ ആയിരുന്നു. അവളത് കയ്യിലെടുത്തു നിൽക്കുമ്പോൾ വൈശു അത് കണ്ടു.

വൈശു :ദേ വിച്ചു നമ്മൾ നോക്കി നടന്ന ഏട്ടന്റെ നിധി പേടകത്തിന്റെ താക്കോൽ…

പാറു നെറ്റി ചുളിച്ച് അവളെ നോക്കി…

വിച്ചു :മനസിലായില്ലല്ലേ?

അവൾ ഇല്ലെന്ന അർഥത്തിൽ തലയാട്ടി..

വിച്ചു :ഇത് ഏട്ടന്റെ എന്തോ രഹസ്യങ്ങൾ സൂക്ഷിച്ച പെട്ടിയുടെ താക്കോൽ ആണ്. ദാ അതാണ് പെട്ടി.

അവൻ അവിടെ മൂലയിലുള്ള ഒരു വലിയ പെട്ടി ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു.

വൈശു :വാ നമുക്ക് നോക്കാം

അവര് ആ പെട്ടി തുറന്നു…

വൈശു :അമ്പട കള്ളാ.. ഏട്ടാ….
വൈശു അത് അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി.

അത് തുറന്ന് കണ്ട പാറു ഞെട്ടി…

അതിൽ അവളുടെ ഒരു സ്വർണ മാലയും, ഒരു വെള്ളികൊലുസും, ഒരു മയില്പീലിയും, അവളുടെ ഒരു പഴയ നോട്ട്ബുക്കും പിന്നെ മഹിയുടെ ഒരു ഷർട്ടും ആയിരുന്നു.

മറ്റെല്ലാം അവൾക്ക് മനസിലായി പക്ഷെ ആ ഷർട്ട്‌.. അവൾ അത് കയ്യിലെടുത്തു ആലോചനയുടെ നിന്നു.

അത് കണ്ട വിച്ചു പറഞ്ഞു… ബാക്കിയുള്ളതിന്റെയൊക്കെ ഫ്ലാഷ് ബാക്ക് എന്നെങ്കിലും ഏട്ടൻ പറഞ്ഞാൽ അറിഞ്ഞാ മതി. ഈ ഷർട്ടിന്റെ വേണെങ്കിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു തരാം.

അത് കേട്ടതും പാറു പ്രതീക്ഷയോടെ വിച്ചുവിനെ നോക്കി.

അവൻ സന്തോഷത്തോടെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

അന്ന് ഏട്ടന്റെ പിറന്നാളിന് ഇവിടെ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും അടികൂടി വാശി പിടിച്ചു വാങ്ങിയതായിരുന്നു ഈ വെള്ള ഖദർസിൽക്ക് കുർത്ത. ഭയങ്കര കോസ്റ്റലി ആണ്. അതും ഇട്ട് ആദ്യം വന്നത് നിങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്കും. ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞത് ഗൗതം ഏട്ടനെ കാണിക്കാൻ പോകുവാണെന്നാണ് പക്ഷെ ഞങ്ങൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു ഏട്ടന്റെ ശ്രീയെ കാണിക്കാനാണെന്ന്.

അന്ന് നിങ്ങളുടെ വീട്ടിലേക്ക് കയറി വന്നതും. നീ ഗൗതം ഏട്ടന് നേരെ എറിഞ്ഞ വാട്ടർ കളർസ് എല്ലാം നേരെ വീണത് ഏട്ടന്റെ പുത്തൻ കുർത്തയിൽ… ഏട്ടന് ദേഷ്യം വന്ന് നിന്നെ രണ്ട് ചീത്ത പറയാൻ തുടങ്ങിയതാ. പക്ഷെ ഒരു കണ്ണടച്ച് സോറി പറഞ്ഞു കൊണ്ടുള്ള നിന്റെ നിൽപ്പ് കണ്ട് എന്റെ ഏട്ടൻ വെറും കോഴി ആയിപ്പോയി..

എന്നിട്ട് ഇവിടെ വന്നിട്ട് എന്തൊക്കെയായിരുന്നു… നീ അങ്ങനെ നോക്കി ഇങ്ങനെ നോക്കി.. അങ്ങനെ സോറി പറഞ്ഞു. ഇങ്ങനെ സോറി പറഞ്ഞു എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ആർക്കും സ്വര്യം തരുന്നില്ലായിരുന്നു.

ഞങ്ങളൊക്കെ മാറിമാറി കളിയാക്കിയിട്ടും ഏട്ടൻ നിന്നെ ഓർത്ത് ഇളിച്ചോണ്ടിണ്ടിരുന്നതല്ലാതെ ഒരു വാക്ക് എതിർത്ത് മിണ്ടിയില്ല. അന്ന് ആ കുർത്ത ഒന്ന് കഴുകാൻ പോലും നിൽക്കാതെ മടക്കി ഈ പെട്ടിയിൽ വച്ചു പൂട്ടി. ഒരാളെ കൊണ്ടും ഈ പെട്ടി തൊടാൻ പോലും വിടില്ലായിരുന്നു.

അവനൊരു നെടുവീർപ്പോടെ പറഞ്ഞു നിറുത്തി. പാറുവും അന്നത്തെ ദിവസം ആലോചിക്കുകയായിരുന്നു.

അന്ന് പെയിന്റ് ചെയ്തോണ്ടിരുന്ന പാറുവിനെ ഇറിറ്റേറ്റ് ചെയ്തത്കൊണ്ടാണ് അവൾ ഗൗതമിന്റെ മേലെ കളർ ഒഴിച്ചത് പക്ഷെ അത് വീണത് ഗൗതമിനെ അന്വേഷിച്ചു വന്ന മഹിയുടെ മേലെയാണ്.

അന്നത്തെ പോലെ ചീത്ത വിളിക്കുമോ എന്ന് ഭയന്നാണ് ഒരു കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയത്. പക്ഷെ ചിരിച്ചോണ്ട് നിൽക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്. കടുവയുടെ മൂഡ് മാറുന്നതിനു മുന്നേ രക്ഷപെടാം എന്ന് വിചാരിച്ച് അവൾ ഓടി…

ആ ഓർമയിൽ അവളൊന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

വൈശു :എന്താണ് മോളെ ഏട്ടത്തി..? ഞങ്ങളുടെ ഏട്ടനോട് ക്ഷമിച്ച് പ്രണയിക്കാൻ വല്ല പ്ലാൻ ഉണ്ടോ?

പാറു ഒരു പുച്ഛം കലർന്ന ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു….

“അതിന് പ്രണയിക്കാൻ മാത്രം ഞങ്ങളെ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കണ്ണിയും ഇപ്പോളില്ല….. ”

പക്ഷെ അത് പറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞതും ഏതോ ഓർമയിൽ അവളുടെ മുഖത്ത് നിന്ന് ആ ചിരി മാഞ്ഞു. പകരം അവിടെ. എന്തെന്നില്ലാത്ത ടെൻഷൻ നിഴലിച്ചു.

പാറുവിന്റെ ഭാവമാറ്റം കണ്ട് വിച്ചുവും വൈശുവും അമ്പരന്ന് ഓരോന്ന് ചോദിച്ചു. പക്ഷെ അവളതൊന്നും കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവൾ മുറിയിലേക്ക് ഓടി…

മുറിയിലെത്തിയ അവൾ കലണ്ടർ മറിച്ച് നോക്കി. കുറച്ചു നേരത്തിനകം അവളത് മനസിലാക്കി…

അവളുടെ കണ്ണുകൾ അനുസരണയില്ലാതെ നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവൾ മതിലിൽ തല ചേർത്ത് നിന്നു.

അവളുടെ പിന്നാലെ ഓടി വന്ന വിച്ചുവും വൈശുവും. അവളുടെ അടുത്ത് വന്ന് അവളോട്‌ എന്താ സംഭവിച്ചെയെന്ന് ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അവൾ അവരെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് തിരിഞ്ഞ് ജനലിനോട്‌ ചേർന്ന് നിന്നു. പുറത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട്തന്നെ അവൾ പറഞ്ഞു.

” I think…. I’m pregnant “….

“സത്യാണോ മോളെ “?

ആ ശബ്ദം കേട്ട് പാറുവും വിച്ചുവും വൈശുവും തിരിഞ്ഞ് നോക്കി. ലക്ഷ്മിയമ്മയായിരുന്നു. ഒരു അമ്മുമ്മയാവുന്നതിന്റെ എല്ലാ സന്തോഷവും അവരുടെ മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നു..

പാറു :അത്… അമ്മേ കൺഫോം ചെയ്തിട്ടില്ല. എന്റെ ഒരു സംശയമാണ്…

ലക്ഷ്മി :വിച്ചു… വേഗം പോയി ആ കിറ്റ് വാങ്ങി വാ…

വിച്ചു :എന്ത് കിറ്റ്?

ലക്ഷ്മി :ഡാ പ്രെഗ്നൻസി ടെസ്റ്റ്‌ ചെയ്യുന്ന കിറ്റ്.

വിച്ചു പാറുവിനെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് വാങ്ങാനായി പോയി.

ലക്ഷ്മി :അവന്റെ ഇപ്പോ വരും. മോള് റസ്റ്റ്‌ എടുത്തോ.. താഴെക്കൊന്നും ഇപ്പോഴേ വരണ്ട….
ഞാൻ അച്ഛനോട് ഇത് പറയട്ടെ..

ലക്ഷ്മി അമ്മയുടെ മുഖത്തെ സന്തോഷം കണ്ട് പാറുവിന് അവരോട് ഒന്നും പറയാൻ സാധിച്ചില്ല. വൈശു കുറച്ചു നേരം പാറുവിനെ നിസ്സഹായായി നോക്കി നിന്നിട്ട് താഴേക്ക് പോയി.

പാറുവിന് ഒരു ഡിറ്റക്ഷൻ കിറ്റിന്റെ ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അവളിലെ പെണ്ണിന് അവളുടെ ശരീരത്തിന്റെ മാറ്റം അറിയാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൾ കുറച്ചു നേരം കണ്ണാടിയിലെ അവളുടെ പ്രതിബിംബം നോക്കി നിന്നു. പിന്നെ മെല്ലെ കൈകൾ വയറിനു കുറുകെ വച്ചിട്ട് അവൾ പറഞ്ഞ് തുടങ്ങി.

“ഒരു അച്ഛന്റെ സുരക്ഷിതത്വം നിനക്ക് തരാൻ സാധിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പില്ലാത്ത അമ്മയാണ് ഞാൻ. പക്ഷെ അമ്മയുണ്ടാവും അമ്മയുടെ വാവയുടെ കൂടെ അമ്മ മാത്രേ ഉണ്ടാവൂ… ”

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വിച്ചു പെഗ്നന്സി കിറ്റ് വാങ്ങി വന്നു. അവൾ ടെസ്റ്റ്‌ ചെയ്യാൻ അകത്തേക്ക് കയറി. പുറത്ത് റിസൾട്ട്‌ അറിയാൻ പ്രതാപനും ലക്ഷ്മിയും വിച്ചുവും വൈശുവും അക്ഷമരായി കാത്ത് നിന്നു.

പുറത്ത് വന്ന പാറുവിന്റെ കയ്യിൽ നിന്ന് ലക്ഷ്മിയമ്മ ഡിറ്റക്ഷൻ കിറ്റ് വാങ്ങി നോക്കി. അതിൽ തെളിഞ്ഞ് കണ്ട രണ്ട് വര അവരെ ആനന്ദത്തിന്റെ കൊടുമുടിയിൽ എത്തിക്കാൻ മാത്രം പ്രാപ്തമായിരുന്നു.

പക്ഷെ പാറുവിന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിറഞ്ഞ് നിന്നിരുന്ന നിസ്സംഗത പ്രതാപനെ കുഴക്കി. എല്ലാം ഇനിയെങ്കിലും ലക്ഷ്മി അറിയണമെന്ന് അയാൾ തീരുമാനിച്ചു.

ലക്ഷ്മിയോട് അയാളെല്ലാം പറഞ്ഞു. എല്ലാം കേട്ട് നിൽക്കവേ ലക്ഷിമിക്ക് പാറുവിനോട് അനുകമ്പയും മഹിയോട് ദേഷ്യവും തോന്നി.

ലക്ഷ്മി :മക്കൾ എത്ര തെറ്റ് കാണിച്ചാലും അമ്മമാർക്ക് ക്ഷമിക്കാനെ അറിയൂ.. പക്ഷെ ഇത് മാപ്പ് അർഹിക്കുന്നില്ല. അവന് വേണ്ടി ഈ അമ്മ മോളോട് മാപ്പ് ചോദിക്കുവാണ്.

പാറു :അയ്യോ.. അമ്മ എന്നോട് ക്ഷമയൊന്നും പറയണ്ട. അമ്മയോട് ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ പറയുമെന്ന് അറിയാതെ വിഷമിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ. ഇപ്പോ ഒരു ഭാരം ഒഴിഞ്ഞ പോലെ..

പാറു ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. പക്ഷെ ആ പുഞ്ചിരി നിർജീവമായിരുന്നു.

പാറു :അമ്മേ ഞാൻ തിങ്കളാഴ്ച ബാംഗ്ലൂർക്ക് പോകും. ഇവിടെ ഇനി എനിക്ക് പറ്റില്ല.

പ്രതാപൻ: മോളെ അച്ഛൻ പറയുന്നത് മോള് കേൾക്കണം.

പാറു എന്തെന്ന അർഥത്തിൽ പ്രതാപനെ നോക്കി.

പ്രതാപൻ :3മാസം കൂടി ഇവിടെ നിൽക്കണം. ഈ സമയത്ത് എല്ലാവരുടെയും കെയർ കിട്ടണം.

പാറു :അച്ഛാ.. അത്..

ലക്ഷ്മി :മോളൊന്നും പറയണ്ട.. ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി മോള് സമ്മതിക്കണം.

പാറുവിന് പിന്നെ ഒന്നും പറയാനായില്ല. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തേക്ക് പോയി.

ലക്ഷ്മി :എന്തൊക്കെയാണെങ്കിലും കേട്ടത് സന്തോഷ വർത്തയല്ലേ. ഇത് പാറുവിന്റെ വീട്ടിൽ അറിയിക്കണ്ടേ ?.

പ്രതാപൻ : വേണം. നീ അവിടുത്തെ അമ്മയെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞോളൂ..

ലക്ഷ്മി എല്ലാവരെയും അറിയിക്കാൻ ഫോണുമായി മുറിയിലേക്ക് പോയി.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

മുറിയിലെത്തിയ പാറു ഒരു ആശ്വാസത്തിന് കാർത്തികിനെ വിളിച്ചു. എല്ലാം അവനോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്കൊരു ആശ്വാസം തോന്നി.

അന്ന് വൈകിട്ട് പ്രതാപൻ വിളിച്ചു നേരത്തെ വരാൻ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് മഹി 5മണിയോടെ വീട്ടിലെത്തി.

മഹി അകത്തു കയറിയതും ലക്ഷ്മിയമ്മ ടീവി കണ്ട് ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. പതിവിന് വിപരീതമായി മഹിയെ അവര് ഗൗനിച്ചില്ല. മഹി വൈശുവിനോട് ഒരു കപ്പ് ചായ ചോദിച്ചു. അവളത് കേട്ട ഭാവം നടിക്കാതെ അകത്തേക്ക് പോയി. മഹിക്ക് എന്തൊക്കെയോ തകരാർ പോലെ തോന്നി. അവൻ നേരെ മുറിയിലേക്ക് കയറി. അവിടെ പാറു ടേബിളിൽ തല വച്ച് കിടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അവൻ അവളെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് ഫ്രഷാവാൻ ബാത്‌റൂമിൽ കയറി. അവൻ തിരിച്ചു വരുമ്പോഴും പാറു അതെ കിടപ്പായിരുന്നു.

“ഇവൾക്കിത് എന്ത് പറ്റി?

അവൻ മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു. അവൻ അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് ടേബിളിൽ ഒന്ന് കൊട്ടി. അവൾ ഞെട്ടിയെഴുന്നേറ്റു. അവനെ നോക്കിയിരുന്നു.

മഹി :നിനക്ക് കിടക്കണമെങ്കിൽ ആ ബെഡിൽ പോയി കിടക്കണം. അല്ലാതെ ടേബിളിൽ അല്ല. എഴുന്നേറ്റ് മാറ്..

പാറു അവിടെ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റ് മാറി. എന്നിട്ട് അവനെ നോക്കി നിന്നു.

മഹി :എന്താടി നോക്കി പേടിപ്പിക്കുന്നെ?

പാറു :Mr.Mahadhev.. you are going to become a father.

മഹി :അവൻ അവളെ ഞെട്ടി ഒന്ന് നോക്കി. അവളെ നോക്കികൊണ്ട് നിൽക്കവേ അവന് ആ ദിവസം ഓർമ വന്നു. അവൾ കാർത്തിക്കിന്റെ വീട്ടിൽ പോയതും. അവരൊരുമിച്ച് അകത്തു കയറി വാതിൽ അടച്ചതും… സിദ്ധു അന്ന് ചോദിച്ച ചോദ്യവും എല്ലാം.

“അവൾക്ക് അവന്റെ ചോരയിൽ ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടായാൽ അതിനെയും നീ ഏറ്റെടുക്കുമോ? ”

സിദ്ധുവിന്റെ ആ ചോദ്യം അവന്റെ കാതുകളിൽ അലയടിച്ചു… അവന്റെ മുഖം ദേഷ്യത്തിൽ വലിഞ്ഞു മുറുകി… അവൻ അവളെ നോക്കി പല്ലിറുമ്മിക്കൊണ്ട് അവളെ വലിച്ചു റൂമിന് വെളിയിലേക്ക് നടന്നു…

മഹി :ഇനി നീ ഈ വീട്ടിൽ വേണ്ട… എല്ലാം കണ്ടിട്ടും കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചതാടി ഞാൻ ചെയ്ത തെറ്റ്….. ഇനി നിന്നെ ഈ വീട്ടിൽ കാണരുത്… ഇറങ്ങിപ്പോടി പിഴച്ചവളെ…

ഇത്രയും കേട്ടിട്ട് പോലും പാറുവിന്റെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരിറ്റ് കണ്ണുനീർ വീണില്ല. അവളിത് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു

മഹി അവളെ ഹാളിൽ എല്ലാവരുടെയും മുന്നിലേക്ക് തള്ളി. ലക്ഷ്മി അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു…

പ്രതാപൻ :ഡാ നീ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നേ…അവളുടെ അനുവാദമില്ലാതെ അവളെ തൊട്ടത് പോരാതെ നിന്റെ കുഞ്ഞിനെ തള്ളി പറയുന്നോ?

മഹി അയാളെ നോക്കി അലറി…

“എന്ന് ആരാ നിങ്ങളോട് പറഞ്ഞത്.. ഇവളല്ലേ.. ഈ പിഴച്ചവളല്ലേ…. ഞാൻ അല്ല അതിനുത്തരവാദി… അവളോട്‌ ചോദിക്ക് ചിലപ്പോ അവൾക്ക് അറിയാൻ പറ്റും. ഇനി ചിലപ്പോ അവൾക്കറിയില്ലെന്നും വരാം…. ”

മഹിയുടെ ഓരോ വാക്കും ശരം കണക്കെ പാറുവിന്റെ ഹൃദയത്തിൽ തുളച്ച് കയറി. അത് അവളുടെ ഓരോ അണുവിനേയും കീറി മുറിച്ചു. അവളുടെ കണ്ണുകൾ ധാരയായി ഒഴുകി…

മഹി :ഇനി ആരെ കാണിക്കാനാടി കിടന്ന് കരയുന്നെ… ഇറങ്ങിപ്പോടി…

“ഡാ ” ലക്ഷ്മി അവന് നേരെ ചീറിക്കൊണ്ട് പോകാൻ തുടങ്ങി..

പാറു അവരെ തടഞ്ഞു.

പാറു :വേണ്ടമ്മേ… അച്ഛാ.. അമ്മേ ഞാൻ പോകുവാണ്.. ഇനി ഈ വീട്ടിൽ ഞാൻ വേണ്ട…

ലക്ഷ്മി :മോളെ….

പാറു :ഇനിയൊന്നും പറയല്ലേ അമ്മേ…ഇനി എനിക്ക് ഇവിടെ പറ്റില്ല.. ഇതിൽ കൂടുതൽ സഹിക്കാൻ ഞാൻ ഭൂമിദേവിയല്ല…

അവൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. തലയുയർത്തി നോക്കിയ അവൾ വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്നവരെ കണ്ട് ഞെട്ടി.

അവളുടെ വല്യേട്ടനും കുഞ്ഞേട്ടനും

അവൾ ഓടിചെന്ന് വല്യേട്ടനെ കെട്ടിപിടിച്ചു… അയാൾ അവളെ തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു

ദേവൻ (വല്യേട്ടൻ ): എന്റെ കുട്ടിയെ ഇവിടേക്ക് അയക്കുമ്പോ അവളിവിടെ സുരക്ഷിതയായിരിക്കുമെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു .തെറ്റി…. എനിക്ക് തെറ്റി. എന്റെ കുട്ടിയെ ഞാൻ കൊണ്ട് പോകുവാ ഇനി അവളെ അന്വേഷിച്ച് ഈ വീട്ടിൽ നിന്ന് ആരും വരരുത്.

പാറു :ഇല്ലേട്ടാ ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് വരില്ല.

ദേവൻ :മോളെ…

പാറു :കടമ തീർക്കുന്ന പോലെ ആത്മാഭിമാനത്തിന്റെ പേരിൽ എന്നെ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് അയച്ചതല്ലേ അച്ഛൻ. ഞാൻ തിരിച്ചു വന്നാലും ആ ആത്മാഭിമാനം തകരും. അതോണ്ട് ഞാൻ വരില്ല…

ഗൗതം :പിന്നെ നീ എവിടെ പോകാൻ? അതോ ഇനിയും ഇവിടെ നിൽക്കാനാണോ പ്ലാൻ?

പാറു :അപ്പുവിന്റെ കൂടെ ഫ്ലാറ്റിലേക്ക് മാറിക്കോളാം.

ഗൗതം :പാറു അത്…

പാറു :ഒന്നുമില്ല കുഞ്ഞേട്ടാ… ഏട്ടൻ എനിക്കൊരു ഉപകാരം ചെയ്യണം.. കാർത്തികിനെ വിളിച്ച് ഒന്ന് വേഗം വരാൻ പറയണം.

മഹി :വൗ…. കണ്ടില്ലേ ഇപ്പോഴും അവൾക്ക് കാമുകനെ കാണാതെ വയ്യ…

ഗൗതം അത് കേട്ട് കത്തുന്ന കണ്ണുകളോടെ അവനെ നോക്കി. മഹി ആ നോട്ടം അവഗണിച്ചു..

ദേവൻ :നിന്റെ മനസ്സിൽ ഇത്ര കുഷ്ഠമാണെന്ന് ഞാൻ കരുതിയില്ല. ഛെ….

ഗൗതം :പാറു നീ പോയി നീ കൊണ്ട് വന്നത് മാത്രം എടുത്തിട്ട് വാ…

പാറു പോയി അവൾക്ക് അത്യാവശ്യം വേണ്ടുന്ന ഡ്രെസ്സും സർട്ടിഫിക്കറ്റ്സും എടുത്ത് വന്നു. അവൾ എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ നിന്ന് പറഞ്ഞു..

അച്ഛാ…. ജന്മം നൽകിയ അച്ഛനും താലികെട്ടിയ പുരുഷനും അവിശ്വസിച്ചപ്പോഴും എന്നെ വിശ്വസിച്ചത് അച്ഛനാണ്… നന്ദിയുണ്ട്… എല്ലാത്തിനും.. അമ്മേ.. വിച്ചു.. വൈശു… പോകുവാ….

അവരെല്ലാം കരയുകയായിരുന്നു. അവൾ മഹിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി. അവിടെ നിറഞ്ഞു നിന്ന പുച്ഛം അവഗണിച്ച് അവൾ പുറത്തേക്കിറങ്ങി.

മുറ്റത്ത് നിന്ന് അവൾ ഒരിക്കൽകൂടി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.

ഗേറ്റിനു പുറത്ത് കാത്ത് നിന്നിരുന്ന കാർത്തിക്കിന്റെ കാറിൽ കയറി അവൾ കൈലാസത്തിന്റെ മുറ്റത്ത് നിന്ന് നീങ്ങി.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

അകത്ത്

മഹി :ആ നശിച്ചവൾ പോയതിനു നിങ്ങളൊക്കെ കരയുന്നതെന്തിനാണെന്ന എനിക്ക് മനസിലാവാത്തത്.

പറഞ്ഞ് തീർന്നതും ലക്ഷ്മിയുടെ കൈ അവന്റെ കരണത്ത് പതിഞ്ഞു.

ലക്ഷ്മി :ഈ വീടിന്റെ ലക്ഷ്മിയാടാ ആ പോയത്… അവര് മുഖം പൊത്തി കരഞ്ഞു.

മഹി കൈ കവിളിൽ വച്ച് നിന്നു.

പ്രതാപൻ :നിന്റെ കുഞ്ഞിനെ ചുമക്കുന്നവളെയാ നീ ഇപ്പോ ഇവിടുന്ന് ഇറക്കി വിട്ടത്.

മഹി : അത് എന്റെ കുഞ്ഞല്ല. നിങ്ങൾക്ക് കാണണോ തെളിവ്..

അവൻ അവന്റെ ലാപ്ടോപ് എടുത്ത് അവന് വന്ന ഇമെയിൽ കാണിച്ചു കൊടുത്തു.

അത് കണ്ട് നിൽക്കവേ പ്രതാപൻ ദേഷ്യം കൊണ്ട് വിറച്ചു.

പ്രതാപൻ :നിർത്തെടാ…… ഇത് കണ്ടിട്ടാണോ നീ ആ കുട്ടിയെ സംശയിച്ചേ…. നാണംകെട്ടവനെ…
നിനക്ക് അറിയുമോ.. ഈ സമയത്ത് അവരുടെ അടുത്ത് ഞാനുണ്ട്. ആ വീട്ടിൽ അവര് കയറി വാതിൽ അടച്ചെന്ന് നീ പറഞ്ഞില്ലേ എന്നാ കേട്ടോ… അതിനു മുന്നേ ഞാനാണ് ആ വീട്ടിൽ കയറിയത്.. ഇനി പറ… അവന്റെ കുഞ്ഞാണോ അത്… അതോ ഇനി നിനക്ക് എന്നെയും സംശയം ഉണ്ടോ?.

മഹി :സ്റ്റോപ്പ്‌ ഇറ്റ് അച്ഛാ… സത്യാണോ അച്ഛൻ പറഞ്ഞത്..

പ്രതാപൻ :നിനക്ക് വേണെങ്കിൽ വിശ്വസിക്കാം… ഒന്ന് കൂടി കേട്ടോ. അന്ന് രാത്രി നീ അവളെ അവളുടെ സമ്മതമില്ലാതെ തൊട്ടു…. നിന്റെ കുഞ്ഞാ അത്..

മഹി :പക്ഷെ… എനിക്ക്…..

പ്രതാപൻ :ഓർമ കാണില്ല.. കള്ളും കഞ്ചാവും വലിച്ച് കയറ്റി വരുന്നവന് അത് ഓർമ കിട്ടില്ല… അത്രയൊക്കെ നീ ദ്രോഹിച്ചിട്ടും നിന്നെ അവൾ നാണം കെടുത്തിയില്ല…

ലക്ഷ്മി :ഒരു പെണ്ണും സഹിക്കില്ല., അനുവാദമില്ലാതെ അവളെ തൊട്ടാൽ… എന്നിട്ടും അവൾ നിന്നെ ഒന്നും പറയാൻ ഞങ്ങളെ അനുവദിച്ചില്ല. ആ അവളെയാ നീ പിഴച്ചവളെന്ന് വിളിച്ചത്….

കേട്ടതെല്ലാം അവന്റെ തലയ്ക്ക് മീതെ വാള് പോലെ തൂങ്ങിയാടി.. അവൻ തലയ്ക്ക് കൈ കൊടുത്തിരുന്നു… പെട്ടന്ന് അവന്റെ ഫോൺ ശബ്‌ദിച്ചു……

“ഹെലോ ഞാൻ നന്തി… എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് ഇത്തവണ താൻ കേട്ടെ പറ്റൂ… ”

മഹി :പറയൂ കേൾക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറാണ്…

നന്തി :ഞാൻ പറയുന്നത് താൻ വിശ്വസിക്കണമെന്നില്ല. ഒരു കാര്യം മാത്രം ഞാൻ പറയുന്നത് ചെയ്യുക….

ഗുഡ് ഷെപ്പേർഡ് ഓർഫനേജിൽ പോയി സിസ്റ്റർ തെരേസിനെ കാണുക.. തനിക്ക് അറിയാനുള്ളത് സിസ്റ്റർ പറയും… ഒന്ന് മാത്രം. ഇനിയെങ്കിലും ഇത്ര ക്രൂരനാവാതിരിക്കുക…

മഹി ഒന്നും മിണ്ടാതെ എല്ലാം കേട്ടിരുന്നു….

“എവിടെയാണ് എനിക്ക് തെറ്റിയത്.. ആരാണ് ഇതെല്ലാം ചെയ്യുന്നത്… “അവൻ സ്വയം ആലോചിച്ചു.

അവൻ അസ്വസ്ഥതയോടെ തല കുടഞ്ഞു.. കണ്ണ് അടച്ചിരുന്നു….

ഒഴുകിയിറങ്ങുന്ന കണ്ണുനീരോടെ.., നിസ്സംഗതയോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന പാറുവിന്റെ മുഖം അവന്റെ കണ്ണിൽ തെളിഞ്ഞു… അവൻ കണ്ണുകൾ വലിച്ച് തുറന്നു… മെല്ലെ മന്ത്രിച്ചു…

“സോറി ശ്രീ…എന്നോട് ക്ഷമിക്ക്… ”

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

(തുടരും )……..

ഒരു വായനക്കാരിയുടെ പ്രത്യേക അവശ്യപ്രകാരം കവർ പിക് മാറ്റിയിട്ടുണ്ടെ….

പിന്നെ…. ഈ നന്തി എന്നത് തെറ്റാണെന്ന് ഒരു ഫ്രണ്ട് പറഞ്ഞു… സോറി… ഇത് മുന്നേ ടൈപ് ചെയ്തു വച്ചതാണ് അതുകൊണ്ടാണ് തിരുത്താൻ കഴിയാത്തത്… അത് വെറുമൊരു അക്ഷരതെറ്റായി കാണുക…

ഒരു കാര്യം കൂടി വലിച്ചു നീട്ടുന്നതല്ല.. ഈ കഥ ഇങ്ങനെയേ എഴുതാൻ പറ്റുള്ളൂ… ആവശ്യമില്ലാത്തവർ വായിക്കരുത്…. ഞാൻ ആരെയും നിര്ബന്ധിക്കില്ല.. കഴിഞ്ഞ ഡേ ഒരു കമെന്റ് കണ്ടത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞതാണ്…

അപ്പൊ അഭിപ്രായങ്ങൾ പോരട്ടെ…

ഒത്തിരി ഇഷ്ടത്തോടെ സഖി 💞

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

(തുടരും… )

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 1

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 2

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 3

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 4

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 5

Where there is Love 💞There is Life💞 PART 6