ഈ സായാഹ്നം നമുക്കായി മാത്രം – ഭാഗം 57 – അവസാനിച്ചു
നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: അമൃത അജയൻ
വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകുമ്പോൾ , മയിയുടെ മടിയിൽ തല വച്ച് നിവ കിടന്നു … അവൾ ബെഞ്ചമിനെ കുറിച്ചോർത്തു …
എവിടെയോ തണുത്തുറഞ്ഞ് അവന്റെ ശരീരം കിടപ്പുണ്ടാകും … എത്ര വിദഗ്ധമായി അവൻ തന്നെ പറ്റിച്ചു … താൻ കൊടുത്ത ആത്മാർത്ഥ സ്നേഹത്തിന് അവൻ തിരിച്ചു തന്നത് … അവനെ വിശ്വസിച്ചായിരുന്നു കൂടെ യാത്ര ചെയ്തതും വാങ്ങിത്തന്ന ഭക്ഷണങ്ങൾ കഴിച്ചതും വീട്ടുകാരോട് കള്ളം പറഞ്ഞതുമെല്ലാം ….
നിവയുടെ നേത്രങ്ങൾ ജലാശയങ്ങളായി ..
മടിയിൽ നനവറിഞ്ഞപ്പോൾ മയി അവളുടെ ശിരസിൽ തലോടി …
കരയട്ടെ ….. ഇനിയുമെന്തെങ്കിലും ആ മനസിലവശേഷിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അതുമീ രാത്രിയോടെ തീരട്ടെ … അവൾ കാറിന്റെ ചില്ലിലൂടെ ഇരുട്ടിലേക്ക് മിഴിയയച്ചിരുന്നു …
* * * * * * * * * *
തിരിച്ചെത്തിയ എല്ലാവരും ക്ഷീണത്തിലായിരുന്നു …. അത് കൊണ്ട് തന്നെ എല്ലാവരും വേഗം കിടക്കാനായി പോയിരുന്നു …. രാജശേഖർ മാത്രം മതിയാവാതെ പിന്നെയും പിന്നെയും റിജിന്റെയും ബെഞ്ചമിന്റെയും മരണവാർത്ത ടിവിയിൽ തിരിച്ചും മറിച്ചും ചാനലുകൾ മാറ്റി കണ്ടു കൊണ്ടിരുന്നു …
മയി ഒരു ബോട്ടിൽ തണുത്ത വെള്ളമെടുക്കാൻ കിച്ചണിലേക്ക് വന്നു .. ഫ്രിഡ്ജ് തുറന്ന് വെള്ളമെടുക്കുന്നതിനിടയിൽ പിന്നിൽ വസ്ത്രമുലയുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി …
വീണയായിരുന്നു അത് ……..
ചഞ്ചലിന്റെ വിഷയം വന്നപ്പോൾ വീണയും മയിയും തമ്മിലുണ്ടായ ചെറിയൊരു മുഷിച്ചിൽ അപ്പോഴും ഒരു കരടുപോലെ അവർക്കിടയിലുണ്ടായിരുന്നു …
മയി നോക്കിയപ്പോൾ വീണ ഒരു പരുങ്ങലോടെ നിന്നു …
” എന്താമ്മേ …..?” മയി പരിഭവം കാട്ടാറില്ലെങ്കിലും വീണ പലപ്പോഴും അവളെ അവഗണിച്ചിരുന്നു …
വീണ മറുപടിയൊന്നും പറയില്ലെന്നാണ് മയി കരുതിയത് … പക്ഷെ അവളുടെ പ്രതീക്ഷകളെ തെറ്റിച്ചുകൊണ്ട് ഇത്തവണ വീണയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു പോയി …
മയി വല്ലാതെയായി ..
” അമ്മയെന്തിനാ കരയുന്നേ …..?” ഫ്രിഡ്ജടച്ചിട്ട് അവൾ വീണയുടെ അടുത്ത് വന്ന് നിന്നു ..
അൽപസമയം അവരൊന്നും പറയാതെ നിന്നു … എന്താണ് അവളോട് പറയേണ്ടതെന്ന് വീണയ്ക്കും അറിയില്ലായിരുന്നു… വലിയ പോറലുകളില്ലാതെ തന്റെ കുടുംബം ഭദ്രമാക്കി വച്ചിരിക്കുന്നത് അവളുടെ മിടുക്കാണ് … തന്റെ പൊന്നു മകളെ മരണത്തിന് വിട്ടുകൊടുക്കാതെ ജീവിതത്തിലേക്ക് കൈപിടിച്ച് കയറ്റിയതും അവളാണ് …. എത്ര ജന്മങ്ങളാണ് താനവളോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കേണ്ടത് ..
” എന്നോട് ക്ഷമിക്ക് കുട്ടി …. എന്റെ അറിവില്ലായ്മ കൊണ്ട് നിന്നോട് എന്തൊക്കെയോ ഞാൻ പറഞ്ഞു പോയി … പ്രവർത്തിച്ചു ….” വീണ പറഞ്ഞു തീരും മുൻപേ മയി അവരുടെ വായ പൊത്തി …
” അമ്മയെന്തിനാ എന്നോട് ക്ഷമ പറയുന്നേ .. . എന്നെയിപ്പോഴും വേറൊരാളായി കാണുന്നോണ്ട അമ്മയിങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നേ … സത്യത്തിൽ ഞാനാ സോറി പറയണ്ടേ .. അന്നമ്മയോടെന്തോ വേണ്ടാത്തത് പറഞ്ഞത് ഞാനാ … നിഷിനെ കുറിച്ച് അങ്ങനെയൊക്കെ കേട്ടപ്പോൾ അന്നത്തെ എന്റെ മാനസികാവസ്ഥ അതായിപ്പോയി … അമ്മയെനിക്ക് മാപ്പ് താ ….” വിങ്ങലോടെ അവൾ തറയിൽ മുട്ടുകുത്തിയിരുന്ന് വീണയുടെ വയറിൽ മുഖം ചേർത്തു കെട്ടിപ്പിടിച്ചു …
വീണയവളെ അടക്കിപ്പിടിച്ചു ..
” ഇല്ലടാ … മോളെയും അമ്മ വേറിട്ട് കണ്ടിട്ടില്ല .. അത് നിങ്ങടെ അച്ഛന് നന്നായിട്ടറിയാം … ” വീണ അവളുടെ ശിരസിൽ തലോടി ..
* * * * * * *
” ഹാപ്പി കപ്പിൾസിന് ഉറങ്ങാൻ ഉദ്ദേശമില്ലേ … അച്ഛാ ഉറക്കളക്കല്ലേ …..” വാർത്ത കാണുന്ന രാജശേഖറിന്റെയരികിൽ ചെന്ന് വീണയുമിരുന്നപ്പോൾ മയി ഓർമിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അടുത്തേക്ക് ചെന്നു ചോദിച്ചു …
” ഇന്നിത്തിരി ഉറക്കളച്ചു എന്ന് വച്ച് അച്ഛന് ഒന്നും സംഭവിക്കില്ല മോളെ … അച്ഛനിന്ന് വളരെ ഹാപ്പിയാ …. ” രാജശേഖർ അഹ്ലാദത്തോടെ പറഞ്ഞു …
” ശരി ശരി …. അമ്മേ അധികനേരം ഇരുന്നേക്കല്ലേ … മാക്സിമം ഫിഫ്റ്റീൻ മിനിറ്റ്സ് … ബാക്കിയൊക്കെ നാളെ കണ്ടാൽ മതി ……” മയി നിർദ്ദേശിച്ചു …
രാജശേഖർ അതംഗീകരിക്കുന്ന മട്ടിൽ തമ്പുയർത്തി കാട്ടി …
മയി മുകളിലേക്ക് കയറിപ്പോകുന്നത് നോക്കിയിരുന്നു വീണ .. അവൾ കണ്ണിൽ നിന്ന് മറഞ്ഞപ്പോൾ ,അവർ മിഴി തുടച്ചു …
രാജശേഖർ വീണയെ ചേർത്തു പിടിച്ചു ..
” നന്നായി , അവളോടുള്ള പരിഭവം പറഞ്ഞു തീർത്തത് … ഞാനങ്ങോട്ടു വന്നതാ .. നിങ്ങൾ തമ്മിൽ സംസാരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോ ഇടയ്ക്ക് കയറാൻ തോന്നിയില്ല .. മിടുക്കിയാ അവൾ … കിച്ചുവിന്റേം നമ്മുടേം ഭാഗ്യം .. ”
” ശരിയാ രാജേട്ടാ … രാജേട്ടനും മക്കളും എന്റെയോരോ ഭാഗങ്ങളാണ് … അരെയും നഷ്ടപ്പെടുത്താതെ അവളല്ലേ തിരിച്ചു തന്നത് … ഈ ജന്മം തീരുവോ രാജേട്ടാ എനിക്കവളോടുള്ള കടപ്പാട് .. ” വീണ രാജശേഖറിന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് ചേർന്നിരുന്നു …. അയാൾ ഭാര്യയെ മൃദുവായി തലോടി …
* * * * * * * *
” എന്താടോ ജേർണലിസ്റ്റേ … വലിയ ആലോചനയിലാണല്ലോ … ആർക്കിട്ട് പണിയാനുള്ള പ്ലാനാ ….” ഒരു പില്ലോ മയിയുടെ മടിയിലേക്ക് എറിഞ്ഞു കൊടുത്തുകൊണ്ട് , ബെഡിലേക്ക് കയറി അവളുടെ വയറോട് ചേർന്നു കിടന്നു നിഷിൻ കുസൃതിയോടെ ചോദിച്ചു …
” പോ ………” മയി മുഖം വീർപ്പിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ മൂക്കിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചു ..
അവൻ അവളുടെ മൃദുലമായ കരം കവർന്നെടുത്ത് വിരലുകളിൽ ചുംബിച്ചു .. .
” അമ്മയെന്നോട് സംസാരിച്ചു …..” അവന്റെ താടിയിലെ ചെറിയ വെട്ടിൽ വിരലുഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു ..
” ഇപ്പോ സമാധാനമായോ …..?” അവൻ ചോദിച്ചു ….
” ങും ……….” അവൾ സന്തോഷത്തോടെ മൂളി ..
അവളവന്റെ മൂക്കിലും ചുണ്ടിലും താടിയിലുമെല്ലാം വിരൽ കൊണ്ടുരസിക്കൊണ്ടിരുന്നു ….
” എന്നാലും അമ്മയ്ക്ക് ഹരിതേടിത്തയോടാ സ്നേഹം കൂടുതൽ ….” അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ചെറിയൊരസൂയ നാമ്പിട്ടു ….
നിഷിൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് അവളോട് ചേർന്നിരുന്നു … അവളവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് കുറുകിച്ചേർന്നു …
” ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് എന്റെ മോള് അപ്പൂസിനെക്കാൾ ചെറിയ കുട്ടിയാകും … ” മയിയുടെ നെറ്റിയിൽ മുകർന്നു കൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു …
” അങ്ങനെയൊന്നുമില്ലടോ .. അമ്മയ്ക്കെല്ലാവരോടും സ്നേഹം തന്നെയാ … പക്ഷെ പ്രകടിപ്പിക്കാനറിയില്ല …. പിന്നെ ഹരിതേടത്തിക്ക് കുറച്ച് ഫ്രീഡം കൂടുതലുണ്ട് അമ്മയോട് … അതിനു കാരണം മൂത്ത മരുമകളാന്നുള്ള വേർതിരിവൊന്നുമല്ല … അമ്മയില്ലാത്ത കുട്ടിയല്ലേ ഹരിതേടത്തി .. അച്ഛനാണെങ്കിൽ വിദേശത്ത് .. ബോർഡിംഗിലും ഹരിഷേട്ടന്റെ കൂടെയുമൊക്കെയായിരുന്നു ഏട്ടത്തീടെ ലൈഫ് … ആ സെന്റിമെൻസാ വർക്കൗട്ടായത് … ഇവിടെ വരുമ്പോ അതിന്റെയൊക്കെ ഒരുപാട് പക്വതക്കുറവ് ഏട്ടത്തിക്കുണ്ടായിരുന്നു .. വാവയെപ്പോലെ തന്നെയാ അമ്മ ഹരിതേടത്തിയേം കൊണ്ടു നടന്നത് … ഏട്ടൻ നൈറ്റ് ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകുമ്പോ ഏട്ടത്തിക്ക് പേടിയാ തനിയെ കിടക്കാൻ .. കൂട്ട് അമ്മയായിരുന്നു .. അപ്പൂസ് ജനിക്കുന്ന വരെയും അതേതാണ്ട് അങ്ങനെയൊക്കെ തന്നെയായിരുന്നു .. ”
” അങ്ങനാണെങ്കിൽ എനിക്കച്ഛനില്ലല്ലോ …? ” അവൾ ചോദിച്ചു ..
” അതു കൊണ്ട് അച്ഛനാരോടാ ഇവിടെ കൂടുതലടുപ്പം … തന്നെയും വാവയേയുമല്ലാതെ ഞങ്ങളെയാരെയെങ്കിലും വിളിച്ചിരുത്തി തലയിൽ തലോടുന്നതോ , മോനെ മോളെ എന്നൊക്കെ വിളിച്ച് പിന്നാലെ നടക്കുന്നതോ താൻ കണ്ടിട്ടുട്ടോ .. ഹരിതേടത്തിയെയെങ്കിലും …….”
മയി വിസ്മയിച്ചു … അവൾ ശരിയാണല്ലോ എന്നർത്ഥത്തിൽ നിഷിനെ നോക്കി ..
” കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ….?” നിഷിൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു ..
” ഇല്ല ……….” ഇത്തവണ മയിയുടെ മുഖത്ത് വിവിധ ഭാവങ്ങൾ മിന്നി …
ശരിയാണ് … വന്നു കയറിയ അന്നു മുതൽ ഒരു നിഴലുപോലെ അച്ഛൻ തന്നെ കെയർ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് .. അത് ആദ്യ ദിവസം മുതൽ താൻ അനുഭവിച്ചു തുടങ്ങിയതാണ് … പതിനാല് വയസിൽ തനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു പോയ അച്ഛനെ തിരികെ കിട്ടിയെന്ന് എത്രയോ വട്ടം എന്നോട് തന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു …
” അതിനർത്ഥം അച്ഛന് വേറാരോടും സ്നേഹമില്ലെന്നാണോ …? ” അവളുടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ ഭാവങ്ങളെ ഒപ്പിയെടുത്തു കൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു …
” ഏയ് ….. അങ്ങനെയല്ല …” അവൾ സമ്മതിച്ചു …
” അത്രേയുള്ളെടോ … അവർക്ക് രണ്ടാൾക്കും മക്കളെന്നോ മരുമക്കളെന്നോ വേർതിരിവൊന്നുമില്ല … ”
” ഞാനങ്ങനെ പരാതിയൊന്നും പറഞ്ഞതല്ല നിഷിൻ .. വെറുതെ ഒരു കുശുമ്പ് പറഞ്ഞതാ ….” അവൾ തെളിഞ്ഞു ചിരിച്ചു …
” നിന്നെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കാടോ മനസ് തുറന്ന് … യാതൊരു പിശുക്കും കാട്ടാതെ … ” നിഷിൻ അവളെ നെഞ്ചിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ച് കവിളിൽ ചുംബിച്ചു … മയിയുടെ കൈകൾ അവനെയും ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു ,തേന്മാവിൽ മുല്ലവള്ളിയെന്ന പോലെ …
* * * * * * * * * *
കാറും കോളുമവസാനിച്ച മറ്റൊരു ദിനം …
” നീയിവിടെ കളിച്ചു നടക്കുവാണോ … ഞങ്ങടെ കൂടെ വരുന്നില്ലേ ….?” കൈമുട്ടിന്റെ ഭാഗത്ത് ബനിയന്റെ സ്ലീവിൽ ഞൊറികളിട്ടു കൊണ്ട് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി വന്ന നിഷിൻ ചോദിച്ചു …
അപ്പൂസിന്റെ പിന്നാലെ ഓടി നടക്കുന്ന നിവ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഓട്ടം നിർത്തി …
” ഞാൻ റെഡിയാ കിച്ചുവേട്ടാ … നോക്കിയേ ..ഹരിതേടത്തി ഓഫീസിൽ പോയി തുടങ്ങിയേ പിന്നെ ഇവൾടെ കുറുമ്പ് ഡബിളായിട്ടിണ്ട് … ഏട്ടൻ നിക്ക് ഗിഫ്റ്റ് ചെയ്ത പുതിയ വാച്ചാ അവളാ വളപോലെ ഇട്ടോണ്ടോടുന്നേ .. അതൊന്നു വാങ്ങി താ … ” നിവ പരാതിപ്പെട്ടു ..
” അപ്പൂസേ …. ” നിഷിൽ സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചപ്പോൾ അവൾ ഓടിയടുത്തു വന്നു …
അവനവളെ വാരിയെടുത്തു കൈയിൽ വച്ചു …
” ആ വാച്ചിങ്ങ് ചെറ്യച്ഛന് തന്നേ … ദേ കാറിൽ പോകുമ്പോ സമയം നോക്കണ്ടേ … ” അവൻ കൈനീട്ടി …
അവളൊന്നാലോചിച്ചു … ചെറ്യച്ഛൻ ചോദിച്ചാൽ കൊടുക്കുന്നതിൽ തെറ്റില്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി …
” കുന്നാന്റിക്ക് കൊക്കണ്ടറ്റോ ……..” നിബന്ധനയോടെ വാച്ച് അവൾ നിഷിനു നീട്ടി …
” ഇല്ല … കൊടുക്കില്ല …….”
നിവ ഊറിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അത് നോക്കി നിന്നു …
” അവളെയിങ്ങ് തന്നിട്ട് നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോ … ഇല്ലെങ്കിൽ ഫ്ലൈറ്റ് പോകും … ” രാജശേഖർ അങ്ങോട്ടു വന്നു , അപ്പൂസിനെ കൈ നീട്ടി വാങ്ങി …
” ഏടപ്പോവാ കുന്നാന്റി ……..” അപ്പൂസിനും കൂടെപ്പോകണമെന്ന് തോന്നി ..
” അയ്യോ … ചെറ്യച്ഛനും കുഞ്ഞാന്റീം ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോവാ … സൂചി വെച്ചാൻ … അപ്പൂച്ച് പോണ്ടാട്ടോ … മ്മക്ക് പാർക്കിൽ പോവാം …. ” രാജശേഖർ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു …
നിഷിനും നിവയും കാറിലേക്ക് കയറി … അവർ ഗേറ്റ് കടന്ന് പോയപ്പോൾ അപ്പൂസ് ടാറ്റ പറഞ്ഞു …
” അറ്ററ്റാ …. നമുക്ക് പാർക്കിപ്പോവാം … ”
” പിന്നെന്താ … അച്ഛമ്മേക്കൂടി വിളിക്ക് …”
” പിന്നേ … അച്ഛച്ഛനും കൊച്ചു മോളും കൂടിയങ്ങ് പോയാൽ മതി … ഞാനെന്റെ പിള്ളേര് വരുമ്പോ കഴിക്കാൻ കൊടുക്കാൻ എന്തേലുമൊണ്ടാക്കട്ടെ …… ഹരിതേം മയിയുമാണെങ്കിൽ ഓഫീസിൽ നിന്ന് വരുന്നതേ അമ്മാ വിശക്കുന്നേന്നും പറഞ്ഞാ …” കേട്ടുകൊണ്ടു വന്ന വീണ പറഞ്ഞിട്ട് , ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കിച്ചണിലേക്ക് നടന്നു …
” നമുക്ക് പോവാട്ടോ … ഉടുപ്പൊക്കെയിട്ടിട്ട് .. ” രാജശേഖർ അവളെയും കൊണ്ട് റൂമിലേക്ക് നടന്നു …
അപ്പൂസ് തലകുലുക്കി …
* * * ** * * *
മയിയെ ഓഫീസിനു മുന്നിൽ നിന്ന് പിക്ക് ചെയ്തു കൊണ്ടാണ് നിഷിനും നിവയും എയർപോർട്ടിലേക്ക് പോയത് ..
കിച്ചയിന്നാണ് സ്റ്റേറ്റ്സിനു പോകുന്നത് …. അവളെ യാത്രയയ്ക്കാനുള്ള യാത്രയിലാണ് അവർ …
” ഏട്ടാ , നാളെ മുതലാ എൻട്രൻസിന് അപ്ലേ ചെയ്യാനുള്ളത് .. നോട്ടിഫിക്കേഷൻ വന്നിട്ടുണ്ട് ….” നിവ ഫോണിൽ നോക്കിയിട്ട് മുന്നിലേക്ക് നോക്കി പറഞ്ഞു …
മയിയും നിഷിനും പരസ്പരം നോക്കി …
” നീയത് തീരുമാനിച്ചോ മോളെ … എൻജിനിയറിംഗിന് പോകാൻ … ഫാഷൻ ഡിസൈനിംഗ് വേണ്ടാന്നു വച്ചോ … ?” മയി തിരിഞ്ഞു നോക്കി …
” തീരുമാനിച്ചു എട്ടത്തി … ഞാൻ പഠിച്ചും തുടങ്ങിയല്ലോ … അല്ലേലും അന്നൊക്കെ എൻജിനിയറിംഗിന് പോകാനാരുന്നു എന്റെ പ്ലാൻ … ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ അത് മാറി … ” അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഒരു നൊമ്പരം കടന്നു വന്നു …
” നിനക്ക് പൂർണമനസുണ്ടെന്നറിഞ്ഞാൽ മതി ….” നിഷിൻ ഡ്രൈവിംഗിനിടയിൽ പറഞ്ഞു …
” ഉണ്ട് ഏട്ടാ … എന്റെ ഡിസിഷനാ …..”
” എന്നാ പിന്നെ അതിനുള്ള കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാം നിഷിൻ ….” മയിയും അവളെ പിന്തുണച്ചു ….
നിഷിന്റെ കാർ ശംഘുമുഖം റോഡിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു എയർപോർട്ട് കവാടത്തിലേക്ക് ഒഴുകി …
* * * * * * * * *
ഡിസംബറിന്റെ മഞ്ഞും തണുപ്പും മൂടിയ സായാഹ്നം …. കാറിൽ നിഷിന്റെ ദേഹത്തോട് ഒട്ടിയിരുന്നിട്ടും മയിക്ക് തണുത്തു വിറച്ചു …
” മതിയെടാ … ഇന്ന് നമുക്കിവിടെ കൂടാം … എനിക്ക് വിശക്കുന്നുണ്ട് ….” അവളവനോട് കുറുകിയിരുന്നു …
” ബിൻസാർ എത്തി … ഇന്നെന്തായാലും റെസ്റ്റ് … നാളെ ഇവിടെ ഫുൾ കറങ്ങി , ബാക്കി യാത്ര …….”
” ഓക്കെ മൈ സ്വീറ്റ് ബേബി …..” അവൾ ചിരിച്ചു …
തിരക്കുകളോടെല്ലാം അവധി പറഞ്ഞ് , അവരൊരു നോർത്തിന്ത്യൻ യാത്രയിലായിരുന്നു .. ഒരു മാസത്തെ മധുവിധു യാത്ര ….
ഒരു ഫൈവ് സ്റ്റാർ ഹോട്ടലിന്റെ പാർക്കിംഗ് ഏരിയയിലേക്ക് കാർ കയറ്റി നിർത്തി , അന്നത്തെ യാത്രയവസാനിപ്പിച്ചു …
റൂമിലെത്തി , ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഫ്രഷായിട്ട് മയി ബാൽക്കണിയിലേക്കിറങ്ങി നിന്നു … ദൂരെ ബിൻസാർ താഴ്വാരം മഞ്ഞിന്റെ കമ്പളം പുതച്ചു ഒരു യുവതിയെപ്പോലെ കാണപ്പെട്ടു … സായാഹ്നത്തിന്റെ നേർത്ത പാളികൾ മാത്രമേ അവളുടെ മാറിലിപ്പോൾ അവശേഷിക്കുന്നുള്ളു .. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കകം അവൾ രാത്രിയുടെ കാമുകിയായി മാറും …
അങ്ങിങ്ങ് മഞ്ഞ വെളിച്ചങ്ങൾ കുഞ്ഞിക്കണ്ണു വിടർത്തി …
” ഹണിമൂണിന് വന്നിട്ട് നീ ഒറ്റയ്ക്ക് കാഴ്ച കാണുവാണോ ……” നിഷിൻ പിന്നിലൂടെ വന്ന് അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു …
മയി അവനിലേക്ക് അമർന്നു നിന്നു … പിൻകഴുത്തിൽ അവന്റെ ചുംബനമേറ്റപ്പോൾ ദേഹത്തേക്കരിച്ചിറങ്ങിയ തണുപ്പിലേക്ക് ഒരു നേർത്ത ചുടുകാറ്റിന്റെ തലോടൽ പോലെ അവൾ പുളകിതയായി …
അവൾ തിരിഞ്ഞ് അവനഭിമുഖം നിന്നു …
അവളുടെ മുഖത്ത് തെളിഞ്ഞ അരുണാഭ അവനെ വികാര വിവശനാക്കി ..
” ഇതെന്തിനാ ഈ കരടി രോമം ഇട്ടിരിക്കുന്നേ … ” അവളെയും കൊണ്ട് റൂമിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ , അവളുടെ സ്വെറ്ററിൽ പിടിച്ച് വലിച്ച് അവൻ ചോദിച്ചു …
” എനിക്ക് തണുക്കും ….” അവൾ കൊഞ്ചി ..
” അതിനല്ലേ ഞാൻ …..” പറയുന്നതിനിടയിൽ അതിന്റെ സിബ് അവൻ വലിച്ചൂരി..
” പോടാ കുരങ്ങാ ….” നിഷിനെ ഇടിക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവളെയും കൊണ്ട് ബെഡിലേക്കവൻ മറിഞ്ഞു വീണു ….
അവൾ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ തോളിൽ കടിച്ചു ….. പ്രണയാതുരമായ ലാളനങ്ങളിൽ അവളൊരു പൂച്ച കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ അവനെ പറ്റിച്ചേർന്നു കിടന്നു …
ഒരു പുതപ്പിനുള്ളിലേക്ക് അവർ കുറുകിച്ചേരുമ്പോൾ , അവളുടെ പാതിയടഞ്ഞ മിഴികളിലേക്ക് അവന്റെ വേർപ്പു തുള്ളികൾ ഒഴുകിയിറങ്ങി ബിൻസാറിന്റെ കൊടും തണുപ്പിനെയും തോൽപ്പിച്ചു കൊണ്ട് …..
ആ സായാഹ്നം ബിൻസാർ താഴ്വാരത്തോട് യാത്ര ചോദിച്ചു …. രാത്രി മെല്ലെയണഞ്ഞു … മഞ്ഞിൻ പാളികൾക്കിടയിൽ പ്രണയക്കുരുവികൾ കൊക്കുരുമ്മിയിരുന്നു … പൂക്കൾ മഞ്ഞിന്റെ ലാളനമേറ്റ് മെല്ലെ കൺ തുറന്നു മറ്റൊരു സുരഭില രാത്രിയിലേക്ക് ….
* അങ്ങനെ മ്മടെ കഥ ഇവിടെ തീരാണ് ട്ടോ … പ്രദീപ് , ചന്ദന ഇവരൊക്കെ ഈ കഥയിലെ അഥിതികൾ മാത്രമാണ് … അവരുടെ ജീവിതം കൂടി എഴുതുക എന്ന ഉദ്ദേശം ഇല്ലായിരുന്നു ..അത് കൊണ്ട് തന്നെ വിട്ടതാണ് ..
* ആദർശ് … രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റം നേരിടുന്നവനാണ് … ശിക്ഷിക്കേണ്ടത് രാജ്യത്തിന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ് … എല്ലാ കുറ്റവാളികളെയും ശിക്ഷിക്കേണ്ടത് നിയമ വ്യവസ്ഥയാണ് … അവർ നോക്കുകുത്തിയാകാതിരിക്കട്ടെ .. നീതി കിട്ടാതെ അലയുന്ന അനേകം പെൺകുട്ടികൾക്ക് നീതി കിട്ടുന്ന നാളിലെ എന്റെ നായികക്കും നീതി കിട്ടു …
* അപ്പോൾ പിന്നെ റിജിൻ , ബെഞ്ചമിൻ എന്തിനു കൊന്നു എന്ന് ചോദിച്ചാൽ എന്റെ സമാധാനത്തിന് .. ആ ഡാൻസ് പെർഫോമൻസ് പ്ലസ് ഇവന്മാരുടെ മരണം ഞാൻ വളരെ മുൻപ് പ്ലാൻ ചെയ്തതാണ് … അതങ്ങനെ തന്നെ എഴുതിയില്ലേൽ എനിക്ക് സമാധാനം കിട്ടില്ല …
* കഴിഞ്ഞ പാർട്ടും ഈ പാർട്ടും മാത്രമേ ഇനി റിപ്ലേ തന്നു തീർക്കാനുള്ളു .. ബാക്കിയെല്ലാം തന്നു തീർത്തു … ഇതും ഇന്നും നാളെയുമായി തന്നു തീർക്കാം .. സുക്കറണ്ണൻ ബ്ലോക്കാപ്പീസിൽ കയറ്റിയില്ലെങ്കിൽ …
* നിങ്ങളെയെല്ലാം ഒരു പാട് ബുദ്ധിമുട്ടിച്ചു എന്നറിയാം .. മുൻപ് എല്ലാ കഥകളും കൃത്യമായി എല്ലാ ദിവസവും പോസ്റ്റിയിരുന്നതാണ് .. ഇത്തവണ അറിയാമല്ലോ .. ലോക് ഡൗണിന് മുൻപ് തുടങ്ങിയ കഥയാണ് … ആദ്യം കൃത്യമായി പോസ്റ്റ് ചെയ്തിരുന്നതുമാണ് .. പക്ഷെ നമ്മുടെ പ്രത്യേക സാഹചര്യം എന്റെ അക്കാഡമിക് കാര്യങ്ങളെ പുതിയൊരു ലെവലിൽ എത്തിച്ചു .. അതുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ട് , കൂടെ കഥ എഴുത്തും ആരോഗ്യ പ്രശ്നങ്ങളും .. അതാണ് ഇങ്ങനെ വൈകിയത് .. എഴുത്ത് അല്ല എന്റെ തൊഴിൽ … ഇതെന്റെ പാഷനാണ് .. ഇനിയൊരിക്കലും ഈ തെറ്റ് ആവർത്തിക്കില്ല … ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നിയവരോടെല്ലാം ഹൃദയത്തിൽ തൊട്ട് മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു ..
* എഴുതി തീർന്ന ഒരു കഥയുണ്ട് … അത് പോസ്റ്റികഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ വരാം എപ്പോഴെങ്കിലും തുടർച്ചയായി ഇടാൻ പറ്റുമ്പോൾ .. എന്നാലും എന്റെ ടൈം ലൈൻ ഒന്ന് നോക്കിക്കോളു ഇടയ്ക് .. ചിലപ്പോൾ ന്യൂ സ്‌റ്റോറി വന്നേക്കാം ..
അപ്പോ പിന്നെ അമ്മൂട്ടി യാത്രയാകട്ടെ … എല്ലാവരും മാസ്ക് ഒക്കെ ഉപയോഗിച്ച് അകലം പാലിച്ച് ആരോഗ്യ വകുപ്പിന്റെ നിർദ്ദേശങ്ങൾ പാലിക്കുക ….
മയിയും നിഷിനും നോർത്തിന്ത്യ കറങ്ങി ഹണിമൂൺ ആഘോഷിക്കട്ടെ .. ഞാൻ കട്ടുറുമ്പാകുന്നില്ല .. ബിൻസാറിനെ വർണിച്ചതിൽ തെറ്റുണ്ടാകും .. മ്യാമിയോടൊന്നും തോന്നല്ലേ മക്കളെ … കേരളത്തിനപ്പുറം കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത മണ്ടൂസിന്റെ വിഡ്ഢിത്തമായി കരുതിയാൽ മതി ……..
അപ്പോ ശരി …. കൊറോണ ബാക്കി വച്ചാൽ വീണ്ടും കാണാം … അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കാൻ മറക്കല്ലേ ..
കഥയവസാനിച്ചു
സസ്നേഹം
അമൃത അജയൻ .
അമ്മൂട്ടി ..
തുടരും
