💔 മൊഴിയിടറാതെ 💔 : ഭാഗം 5

നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: തമസാ

---

വേഗേന, താഴെ പാടത്തേക്ക് ഇറങ്ങുന്ന ചെറു വരമ്പിന്റെ മൂലയ്ക്കലേക്ക് മോളെയും കൊണ്ട് ഗീതു ഇരുന്നു…….. ചുരുണ്ടു കൂടി പുല്ലിലേക്കൊതുങ്ങി ഇരുന്നിട്ട് മോളെ തനിക്ക് നേരെ പിടിച്ചു ഗീതു ഉറ്റു നോക്കി…….

തന്നെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നോക്കുന്ന കറുത്ത ഉണ്ടക്കണ്ണുകളെ ഗീതു കൈകൊണ്ട് തഴുകി, തന്റെ മാറോടമർത്തി….

” അമ്മേടെ നന്ദൂട്ടീ “…………

ചാഞ്ഞു കിടക്കുന്ന മോളുടെ ചുരുണ്ട മുടികളിലൂടെ ചടുലമായി അവൾ വിരലോടിച്ചു……

” അമ്മേടെ….. അമ്മേടെ പൊന്നിനെ കൊല്ലാൻ നോക്കീന്ന് അയാള് പറഞ്ഞത് മോള് കേട്ടോ…… വെറുതെയാ….. വെറുതെ പറയുവാ……അമ്മ ജീവിക്കുന്നത് തന്നെ മോൾക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ….. അമ്മയ്ക്കറിയില്ലാരുന്നു, ഈ പൊന്ന് മോളാ ഉള്ളിലെന്ന്…… അതുകൊണ്ടാട്ടോ… അമ്മ അങ്ങനെ ഒക്കെ അന്ന് വിചാരിച്ചത്….. ”

ഗീതു മുറുക്കി പിടിച്ചിട്ട് കുഞ്ഞിന് നോവുന്നുണ്ടായിരിന്നു…. ഞെളിപിരി കൊണ്ട് ഒന്നെണീക്കാൻ നന്ദു നോക്കി…..

” വേണ്ട…… അമ്മേടെ നെഞ്ചേന്ന് മോളെണീക്കണ്ട….. അമ്മയ്ക്ക് പേടിയാ നന്ദൂ….. അയാളിനിയും വരും….. അമ്മേടെ നന്ദൂനെ കാണാൻ…… എന്തിനാ വരുന്നേ…… ഇനിയും നോവിക്കാൻ ആവും…… എന്റെ മോളെ കൂടി ഉപദ്രവിക്കാനാ…. അമ്മ കൊടുക്കൂല ആർക്കും….. അമ്മേടെ ജീവനല്ലേ മോള്….. ആരും തൊടണ്ട….. അമ്മയ്ക്ക് പേടിയാ…. എല്ലാ ആണുങ്ങളേം അമ്മയ്ക്ക് പേടിയാ നന്ദൂട്ടാ …….”

കുനിഞ്ഞു നന്ദുവിന്റെ തുടുത്ത കവിളിൽ ഗീതു തെരു തെരെ ഉമ്മ വെച്ചു…….. കണ്ണ് കലങ്ങി ഒലിച്ച കണ്ണുനീർ, കുഞ്ഞിന്റെ കവിളിലെ കറുത്ത പൊട്ടിലേക്ക് അലിഞ്ഞു……

തല പൊക്കി നോക്കി, ഗീതുവിന്റെ കഴുത്തിലൂടെ പിടിച്ചു കൊണ്ട് നന്ദു, അവളുടെ കണ്ണീരൊപ്പി, തന്റെ കുഞ്ഞ് കൈ കൊണ്ട്…….. അതിനൊപ്പം വിതുമ്പുന്ന ചുവന്ന ചുണ്ടുകളെ കാണാതിരിക്കാൻ ഗീതുവിനായില്ല…..

മോളുടെ കൈ മലർത്തിപ്പിടിച്ച്, അതിൽ ഗീതു ഉമ്മ വെച്ചു…… പിന്നെയും പിന്നെയും….

” അമ്മ ഇനി കരയില്ലാട്ടോ…… എത്രയൊക്കെ പിടിച്ചു നിന്നാലും ഇടയ്ക്കൊക്കെ അമ്മ തളർന്നു പോവും… അതാ… ഇങ്ങനെ ഒളിച്ചു കരഞ്ഞാൽ എന്റെ കുഞ്ഞാറ്റ മാത്രല്ലേ അത് കാണുള്ളൂ….. അമ്മ കരഞ്ഞ കരച്ചിൽ മൊത്തം അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളത് അമ്മേടെ പൊന്നല്ലേ….. ”

മോളെയും ചേർത്ത് പിടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ, അങ്ങ് അറ്റത്തു നിന്ന് വരമ്പിലൂടെ താനും ഏട്ടനും വരുന്നത് പോലെ ഗീതുവിന്‌ തോന്നി…… പാടത്തു കൂടി മുന്നും പുറകെയുമായി നടക്കുമ്പോൾ, ഇടയ്ക്കിടെ ഗിരിയേട്ടൻ നിൽക്കും…..

” പതുക്കെ നടക്കണേ കുഞ്ഞാവേ….. മാനത്തു കണ്ണുമായി നടന്നു ചേറിൽ വീഴരുത് ”

ആം എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് ഏട്ടന്റെ പുറകെ നടക്കും….. ഏട്ടന് തന്നോട് സ്നേഹം മാത്രേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ… പക്ഷേ…. തെറ്റ് എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കൽ ശിക്ഷിക്കപ്പെടും…. അത് ശരി കൊണ്ട് ആയിരിക്കണമെന്ന് നിർബന്ധവും ഇല്ലെന്ന് മാത്രം…… അതല്ലേ തനിക്ക് കിട്ടിയ ശിക്ഷ………ഏട്ടനും….. ചെയ്തവർക്കും ബലിയാടായവർക്കും ഒക്കെ അറിയാം, തെറ്റായിരുന്നെന്ന്…… എന്നിട്ടും തെറ്റ് കൊണ്ട് തിരുത്താൻ നോക്കി…..

ആ തെറ്റിന്റെ ബാക്കി അല്ലേ, നന്ദൂട്ടിയും….. ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല, താൻ തോറ്റു പോയിടത്തു നിന്ന് ഉരുവായ ഒന്നിനെ പെറ്റു പോറ്റാൻ ….

എന്തിന്, നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കാത്ത ഒന്നിനെ വളർത്തണം….. അബദ്ധം ആയിരുന്നെങ്കിൽ, തന്റെ സമ്മതത്തോടെ ആയിരുന്നെങ്കിൽ, ചേർത്ത് പിടിച്ചേനെ… പക്ഷേ അടിച്ചേൽപ്പിക്കുന്നതെന്തും വേദനയാണ്….. അത് തന്നെ ആയിരുന്നു തനിക്കീ കുഞ്ഞും….. അതാണ് വേണ്ടെന്ന് തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞത്….. എനിക്കും അവകാശമുണ്ട്,.. ജീവിക്കാൻ……

പക്ഷേ, പിന്നെ സ്നേഹിച്ചിട്ടേ ഉള്ളു…… പതിനെട്ടാം വയസ്സിൽ പരിഹാസവും പരിതാപവും ഏറ്റുവാങ്ങി, നിൽക്കേണ്ടി വരുന്ന അവസ്ഥ ….. ആൺ തുണ ഇല്ലാതെ ജീവിച്ചേ പറ്റു എന്ന് ജീവിതം ഇങ്ങോട്ട് പറഞ്ഞ ദിവസങ്ങൾ ….

മോളുടെ മുടിയിലേക്ക് നോക്കുമ്പോഴൊക്കെ ഏട്ടനെയാ ഓർമ വരിക…. ഏട്ടന്റെ മുടിയാണ് മോൾക്ക്….. നല്ല കറുത്ത ചുരുണ്ട മുടി… പണ്ട് ഗിരിയേട്ടൻ കുളി കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോൾ ചെറുതായി നീണ്ട മുടിയൊക്കെ ചുരുണ്ടു കിടക്കും…. അതിൽ നിന്ന് ഒലിക്കുന്ന വെള്ളം ഏട്ടൻ മേത്തേക്ക് കുടയും…. പിന്നെ പുറകെ ഒരോട്ടമായിരിക്കും താൻ……. അതിനും മുന്നേ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഏട്ടനും…..

ഇപ്പോൾ മാമനുണ്ടാരുന്നേൽ ആ തോളിൽ കേറി നടക്കായിരുന്നു എന്റെ കുഞ്ഞിന് …… ഏട്ടൻ… ഏട്ടൻ ഉണ്ടായിരുന്നേൽ മോള് ഉണ്ടാവില്ലായിരുന്നല്ലേ……. മോളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുണ്ടമർത്തിയിട്ട് തോളിൽ കിടന്ന തോർത്തിലേക്ക് ഗീതു കണ്ണീരൊഴുക്കി…..

മുഖത്ത് എന്നത്തേയും പോലെ ഗർവ്വിന്റെ ചിരി മെനഞ്ഞെടുത്തു കൊണ്ട് ഗീതു മോളെയും കൊണ്ട് എണീറ്റ് നടന്നു…

💔

ഗീതു പറഞ്ഞിട്ട് പോയതിന്റെ ഷോക്കിൽ ആയിരുന്നു ദീപൻ…..

അവകാശം ഇല്ലാന്ന് തീർത്തു പറയാൻ അവൾക്ക് പറ്റുവോ… ഇല്ല…. ഞാൻ…. ഞാൻ ആവാനും സാദ്ധ്യതയില്ലേ…. എന്റെ മോളായിക്കൂടെ… എന്തായാലും ഓരോരുത്തരുടെ ഓരോ അംശവുമായിട്ട് എന്തായാലും കുഞ്ഞുണ്ടാവില്ല……

എന്റെ ആണെങ്കിൽ ഞാൻ എന്താ ചെയ്യുക…. ഞാൻ…. ഞാൻ കെട്ടിപ്പിടിച്ചൊരുമ്മ കൊടുക്കും എന്റെ മോൾക്ക്…… പക്ഷേ എന്റെ ആണെന്ന് എനിക്കെന്തുറപ്പാ ഉള്ളത്, അവൾ പറഞ്ഞത് പോലെ…..

എന്നാലും ആ കുഞ്ഞുണ്ടാവുന്നതിനു മുന്നേ മനസ്സിൽ താൻ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയതല്ലേ ആ കുഞ്ഞിനെ….. തന്റെ ആവണേ എന്ന് ആയിരം വട്ടം ഉള്ളിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചിട്ടുണ്ട്……..

നാട്ടിലേക്ക് വരാൻ പറ്റുവോ…..!…….!. ക്യാഷ് കൊടുത്ത് പ്രതികളെ ഇറക്കി ശേഷാദ്രി തങ്ങളെ സേഫ് ആക്കിയതാണ്… പിന്നെ സംശയം തോന്നിപ്പിച്ചു വീണ്ടും ആരെക്കൊണ്ടും ഒന്നും ചികയിക്കരുത് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടാ ഇതുവരെ നാട്ടിലേക്ക് വരാതിരുന്നത്……

ഇനിയും മോളെ കണ്ടില്ലേൽ മരിച്ചു പോവും എന്ന് തോന്നിയിട്ടാ ഇങ്ങോട്ട് സ്വന്തം റിസ്കിൽ എന്നും പറഞ്ഞു വന്നത്….

ഗീതുവും കുഞ്ഞും ആഴത്തിൽ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞത്, മുംബൈയിൽ നടന്ന ഒരു കൊലപാതകം കൂടി ചെയ്ത ദിവസമാണ്….. ഇവിടെ നിന്ന് പോയി കുറച്ചു നാളുകൾക്ക് ശേഷം….. അവിടെ എത്തിയപ്പോഴും തല്ലും വെട്ടും കുത്തും എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു…. അങ്ങനെ ഒരിക്കൽ, പൈയ്യുടെ പഴയ സ്റ്റാഫും പിന്നെ പിരിഞ്ഞു പോയ ആളുമായ ഡേവിഡിനെ കൊല്ലാൻ പൈയ്യുടെ ഓർഡർ കിട്ടുന്നത്…..

രാത്രി, പത്തു മണി ആയിക്കാണും അവരുടെ വീട്ടിൽ എത്തുമ്പോൾ…. അകത്തേക്ക് താനും കൂടെ ഉള്ളവരും കേറി ചെല്ലുമ്പോൾ ഡേവിഡിനും അമ്മയ്ക്കും ഭക്ഷണം വിളമ്പി കൊടുക്കുകയായിരുന്നു, ഭാര്യ…… അവരുടെ മുന്നിലിട്ടാണ് ഡേവിഡിനെ വെട്ടിക്കൊന്നത്….

ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ എന്ന് പറഞ്ഞു കാലു പിടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു അയാളുടെ ഭാര്യ… അനീറ്റ… പക്ഷേ വീണ്ടും വെട്ടിയിട്ട് വയറ്റിലേക്ക് കത്തി കുത്തിയിറക്കി, കൂടെ ഉള്ളവൻ തിരിഞ്ഞപ്പോഴാണ് താൻ അവന്റെ ഭാര്യയെ നന്നായി ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്….

കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം അവർ ഗർഭിണി ആയിരുന്നു എന്ന്… നല്ല പോലെ വയറുണ്ടായിരുന്നു….. മുൻപ് അത് ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടില്ലതാനും…. അവൾ പെട്ടെന്ന് ഒരു ആർത്ത നാദത്തോടെ കുഴഞ്ഞു വീണു….

തോറ്റു പോകുന്നവന്റെ ഭാര്യ, ജയിക്കുന്നവനുള്ളതാണെന്ന് എഴുതിപ്പിടിപ്പിച്ച പുരാണങ്ങളിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ച തങ്ങൾ, ഡേവിഡിന്റെ ഭാര്യയെ മോഹിച്ചു….. അവളേ ഒന്നും ചെയ്യല്ലേ മക്കളേ എന്ന് പറഞ്ഞു കരയുന്ന ആ അമ്മയെ മനഃപൂർവം തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല…

എന്റെ മോനേ കൊന്നത് പോരേ ഡാ മക്കളേ….. എന്റെ മോളെ വെറുതെ വിടടാ…. അതിന്റെ ഉള്ളിലൊരു കുഞ്ഞുണ്ടടാ എന്ന് ആ അമ്മ പുലമ്പുന്നുണ്ടായിരുന്നു …

ശ്വാസം ഉണ്ടോ എന്ന് പോലും അറിയാതെ മുന്നിൽ കിടക്കുന്ന സ്ത്രീയിലേക്ക് അമരുന്നതിനു തൊട്ട് മുൻപ്, മനസിലേക്ക് വന്നത് ഗീതുവാണ്‌….. ഇപ്പോൾ വയറൊക്കെ ആയിക്കാണും….അവൾക്കുള്ളിൽ ഉള്ളത് തന്റെ കുഞ്ഞാവാം…. അതുപോലെ അല്ലേ ഇവൾക്കുള്ളിലെയും കുഞ്ഞ് ……. പിന്നെ അവരെ പ്രാപിക്കാൻ തനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല…….

പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞു തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ കൂടെ ഉള്ളവർ കാരണം ചോദിച്ചിട്ടും മിണ്ടിയില്ല …

പക്ഷേ ആ അമ്മ ഓടി വന്നു കാൽ പിടിച്ചു…

മോനെ…. ഞാൻ നിങ്ങളെ ആരേം ചൂണ്ടിക്കാട്ടില്ല, പറയില്ല… എന്റെ മോളെ ഒന്ന് ആശുപത്രിയിൽ ആകുമോ എന്ന് ആ സ്ത്രീ പറഞ്ഞപ്പോൾ അറിയില്ല, എന്തുകൊണ്ട് കൂടെയുള്ളവരും തനിക്കൊപ്പം വന്നു എന്ന്…..

ദൈവ നിശ്ചയം ആവും…. അനീറ്റയെ വാരി എടുക്കുമ്പോൾ ചോരയും കൊഴുത്ത ദ്രാവകവും കൊണ്ട് അവൾ കിടന്ന തറ നനഞ്ഞിരുന്നു…..

ആശുപത്രിയിൽ എത്തിച്ചെങ്കിലും അനീറ്റയെ രക്ഷിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല….. ഒരു കുഞ്ഞ് മോളെ ആ അമ്മയ്ക്ക് സമ്മാനിച്ചിട്ട് ഡേവിഡിന്റെ അടുത്തേക്ക് അവളും പോയിരുന്നു…

ഒരു തുള്ളി മുലപ്പാൽ കുടിക്കാനാവാതെ, ഒരിറ്റ് സ്നേഹം നേരിട്ട് കൊടുക്കാനാവാതെ, നെഞ്ചോട് ചേർക്കാനാവാതെ അവൾ പോയി…….

ഹോസ്പിറ്റൽ ബെഞ്ചിന്റെ ഒരറ്റത്ത് കുഞ്ഞിനേയും പിടിച്ചിരുന്നു കരഞ്ഞ, ആ അമ്മയെ ഒരിക്കൽ കൂടി അഭിമുഖീകരിക്കാൻ തനിക്കായില്ല….

സാധാരണ മരണം പോലെ ഡേവിഡിന്റെ മരണവും കാശിന്റെ ബലത്തിൽ എഴുതിച്ചേർക്കപ്പെട്ടു….. വലിയ അന്വേഷണങ്ങൾ ഇല്ലാതെ….. പക്ഷേ തന്റെ മനസ്സാക്ഷി തന്നെ ചോദ്യം ചെയ്തു കൊണ്ടിരുന്നു……

ഇതുപോലെ നോവ് തിന്ന ഒരുവളുണ്ട്…. ഇവിടെ…… കേരളത്തിൽ എന്ന് ഉള്ളം ചൊല്ലി…..ഗീതു… ..അവിടം തൊട്ടാണ് ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങിയത് നന്നാവണം എന്ന്……

ഗീതുവിനെ കാണണം എന്ന്…… ആ കുഞ്ഞ് പിറന്നാൽ വാരിയെടുത്തുമ്മ വെയ്ക്കണമെന്ന്……. തന്റെ കുഞ്ഞായിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ചത്……

ഉറക്കം തൊട്ട് തീണ്ടാത്ത രാവുകളിൽ, മുഖമറിയാത്ത കുഞ്ഞിനെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തത്…… എല്ലാം അനീറ്റയിൽ നിന്നായിരുന്നു… ചിലപ്പോഴെങ്കിലും സ്വയം പ്രാകിയിട്ടുണ്ട്……

ഒരു നിമിഷം…. ഡേവിഡിനെ കൊല്ലുന്നതിനു മുന്നേ അനീറ്റയെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന്….. ആ വയറ്റിൽ ഇത്രയും കാലം എല്ലാവരുടെയും ലാളനകൾ ഏറ്റു വാങ്ങി വളർന്ന കുഞ്ഞിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചിരുന്നെങ്കിലെന്ന്…….

തങ്ങളിൽ ആരെങ്കിലും ഒരുത്തൻ വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ, സാധ്യത കുറവാണെങ്കിലും ചിലപ്പോൾ ആ കുഞ്ഞിന് ജീവാമൃതം നിഷേധിക്കപ്പെടില്ലായിരുന്നെന്ന് …….

ഗീതുവും അനീറ്റയും കുഞ്ഞും മാറി മാറി മനസിലേയ്ക്ക് വന്നു………ഇത്രയും നാളും ആഗ്രഹം ഉള്ളിലൊതുക്കി……

പക്ഷേ ഇനി….. വയ്യ…..ഗീതുവിന്റെ തോളിൽ മുഖമമർത്തി കിടക്കുന്ന മോളെ കാണുമ്പോൾ മനസ് ഓടിപ്പോയി അവളേ എടുക്കുവാണ്…. എന്റേത് എന്ന് പറയാൻ നാവ് തരിക്കുകയാണ്….. എനിക്ക് വേണം ഗീതൂ, കുഞ്ഞിനെ…….

തെറ്റുകൾ മാത്രം ചെയ്തവനാണ് ഞാൻ…. എങ്കിലും ഉള്ളിൽ ഞാൻ ഒരച്ഛനാണ്‌…… നീ അവളേ വയറ്റിൽ ചുമന്ന പോലെ, നെഞ്ചിൽ ചുമന്ന ഒരു അച്ഛൻ…. അവകാശം ഇല്ലായിരിക്കാം…..

അർഹത ഒട്ടുമില്ലായിരിക്കാം…. പക്ഷേ മറ്റെന്തിനേക്കാളും ഞാൻ ആ മോളെ വാരിയണയ്ക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്………

എനിക്ക് വേണം ഗീതൂ… എനിക്ക് എന്റെ മോളെ വേണം….. ആരുമില്ലാത്തവൻ അത്ര കൊതിച്ചു പോയി ആ മോളെ…..

തുടരും…

(“തുടരും)

💔 മൊഴിയിടറാതെ 💔 : ഭാഗം 1

💔 മൊഴിയിടറാതെ 💔 : ഭാഗം 2

💔 മൊഴിയിടറാതെ 💔 : ഭാഗം 3

💔 മൊഴിയിടറാതെ 💔 : ഭാഗം 4