🖤പ്രണയവർണ്ണങ്ങൾ🖤: ഭാഗം 5

രചന: ആമി

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

ഗൗരി തലയിൽ കയ്യും വച്ചു ഒരു ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.. രുദ്ര് കോൺസ്റ്റബിളിനോട് ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. ഒടുവിൽ അയാൾ അവനെ അവളുടെ അടുത്ത് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു പുറത്തു പോയി.. രുദ്ര്നു ഗൗരി കരയുകയാണെന്ന് മനസിലായി.. കോടതിയിൽ വച്ചു കണ്ടപ്പോൾ നല്ല ധൈര്യം ഉണ്ടായിരുന്നല്ലോ.. ഇപ്പൊ എവിടെ പോയി ഗൗരി കുട്ടി.. അവന്റെ സംസാരം അവളിൽ അരോചകം ഉണ്ടാക്കി.. അവനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി അവൾ..

ഞാൻ ശരിയുടെ പക്ഷത്തു ആയിരുന്നു.. അവിടെ എനിക്ക് ഭയക്കേണ്ട കാര്യം ഇല്ല.. എന്നിട്ട് എവിടെ പോയി ഇപ്പൊ ശരി.. ഇരുന്നു മോങ്ങുന്നു… അവളെ ദേഷ്യം പിടിപ്പിക്കാൻ എന്നോണം രുദ്ര് ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. ഗൗരിക്ക് അവന്റെ വാക്കുകൾ അത്രയും ദേഷ്യം നൽകുക തന്നെ ചെയ്തു.. പെണ്ണിന്റ മാനം കളഞ്ഞവനെ കൊല്ലാൻ ശ്രമിച്ച നിങ്ങൾ ഇപ്പൊ ചെയ്തത് അതിലും മോശം ആണ്.. ഒരു തെറ്റും ചെയ്യാത്ത ഒരു പെണ്ണിന്റ മാനം ആണ് കളഞ്ഞത്.. നീ കാരണം ആണ് ആ കുട്ടിക്ക് നീതി കിട്ടാതെ പോയത്..

അല്ലെങ്കിൽ അവൻ അന്നേ പോയേനെ.. അവരുടെ വാക്ക് തര്ക്കം കണ്ടു അവിടെ ഉള്ള ഒരു വനിതാ പോലിസ് അവരുടെ അടുത്ത് വന്നു.. എന്താ ഇവിടെ.. മിണ്ടാതെ ഇരിക്ക്.. ഇപ്പൊ വഴക്ക് കൂടിയിട്ട് ഒരു കാര്യം ഇല്ല.. ഇതൊക്കെ ആദ്യം നോക്കണമായിരുന്നു.. രുദ്ര് ഗൗരിയെ ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കി തിരിഞ്ഞു ഇരുന്നു.. അവളും അവനിൽ നിന്നും വിട്ടു ഇരുന്നു.. അവളുടെ ഉള്ളിൽ എന്തും നേരിടാൻ എന്നോണ മനസ്സ് പാകം ചെയ്തു.. കുറച്ചു നേരത്തിനു ശേഷം വിനയൻ വരുന്നത് കണ്ടു ഗൗരി അയാളെ നോക്കി..

ആകെ തകർന്നു പോയിട്ടുണ്ടെന്ന് അവൾക്കു മനസിലായി.. ഗൗരി ഓടി പോയി അയാളെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരഞ്ഞു.. അവളെ വാരി പുണർന്നു ആ അച്ഛൻ തേങ്ങി… ആ കാഴ്ച കണ്ടു രുദ്ര് അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു.. നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം സൂര്യനും കാർത്തിയും കൂടെ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി..സൂര്യൻ രുദ്രിനെ ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കി.. പിന്നെ ഗൗരിയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു.. വിനയൻ എല്ലാം തകർന്നവനെ പോലെ അയാളെ നോക്കി.. എന്റെ മോളുടെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചില്ലേ.. ഏയ്.. അവർ തമ്മിൽ ഒന്നും..

നിങ്ങൾ പേടിക്കേണ്ട.. ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം.. സൂര്യൻ അയാളെ ആശ്വാസിപ്പിച്ചു.. ഈ സമയം എല്ലാം രുദ്ര് ഗൗരിയെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. അച്ഛന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടക്കുന്ന അവളുടെ മുഖം അവൻ നോക്കി നിന്നു..അവളെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുന്നത് കണ്ട കാർത്തി രുദ്രിന്റെ അടുത്ത് വന്നു.. ദേവേട്ടാ.. ചുറ്റിക്കളി എനിക്ക് മനസിലായി.. എന്ത് ചുറ്റിക്കളി.. അവൾക്ക് ഇട്ടു ഒരു പണി.. അത്ര ഉള്ളു.. ആയിക്കോട്ടെ.. ഇതിന്റെ അവസാനം ഞാൻ കരുതുന്ന പോലെ ആയാൽ അപ്പൊ ഞാൻ കാണിച്ചു തരാം..

അതിനു നീ എന്താ കരുതുന്നെ.. അതൊക്കെ അപ്പൊ പറയാം.. രുദ്ര് കാർത്തിയോട് സംസാരിക്കുമ്പോളും അവന്റെ കണ്ണുകൾ അവളിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു.. എന്തോ അവളിൽ നിന്നും നോട്ടം പിൻവലിക്കാൻ കഴിയാതെ അവൻ നിന്നു.. എസ് ഐ വന്നു സൂര്യൻ അയാളോട് കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു.. രുദ്രിനെ താകീത് നൽകി അയാൾ അവരെ പറഞ്ഞു വിട്ടു.. അച്ഛന്റെ കൂടെ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും ഗൗരി ഇറങ്ങുമ്പോൾ ആണ് പുറത്തു കാറിൽ ഇരിക്കുന്ന അരുണിനെ കണ്ടത്..

അവനെ നോക്കാൻ ശക്തി ഇല്ലാതെ അവൾ കുഴഞ്ഞു.. അവളെ കണ്ടതും അരുൺ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഓടി വന്നു.. ഗൗരി.. നിനക്ക് കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോ.. അവൾ മൗനം ആയി നിന്നു.. അവളുടെ മൗനം കുറ്റബോധം കൊണ്ടന്നെന്ന് അവനു അറിയാമായിരുന്നു.. അവൻ പിന്നെ ഒന്നും പറയാതെ അവളെ വണ്ടിയിൽ കയറ്റി.. അവർ പോകുന്നത് വരെ ആ കാഴ്ചകൾ എല്ലാം കണ്ടു രുദ്ര് അവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. വീട്ടിൽ എത്തി വിനയൻ കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയതും ഇറങ്ങാൻ നിന്ന ഗൗരിയുടെ കയ്യിൽ അരുൺ പിടിച്ചു..

അവൾ താഴെ നോക്കി നിന്നു.. അവളുടെ മനസ്സിലെ സംഘർഷങ്ങൾ അവനെയും ഒരുപോലെ അലട്ടി.. നീ ഒരു തെറ്റും ചെയ്തിട്ടില്ല ഗൗരി.. പിന്നെ എന്താ.. എനിക്ക് അറിയാം അവൻ നിന്നെ മോശമാക്കാൻ വേണ്ടി ചെയ്തത് ആണെന്ന്.. അരുൺ അങ്ങനെ പറഞ്ഞതും അവൾ അവനെ വാരി പുണർന്നു.. അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടന്നു അവൾ അലറി കരഞ്ഞു.. തന്നെ മനസ്സിലാക്കിയതിൽ അവൾക്ക് അരുണിനോട് സ്നേഹം കൂടി.. ഒപ്പം രുദ്രിനോട് ദേഷ്യവും.. ഞാൻ ഏട്ടനെ കുറെ വിളിച്ചു.. പക്ഷെ ഏട്ടൻ എടുത്തില്ല.. എന്റെ പൊട്ട ബുദ്ധിക്ക് ആണ് ആ സ്ത്രീയുടെ കൂടി പോകാൻ തോന്നിയത്.. സാരമില്ല..

ഇനി അത് ഓർത്ത് ഇരിക്കണ്ട.. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു.. സത്യം എനിക്ക് അടക്കം എല്ലാവർക്കും അറിയാം.. അത് കൊണ്ടു ഇതിൽ ഒരു മോശവും കരുതരുത്.. അവൾ അവനിൽ നിന്നും വേർപ്പെട്ടു.. അവളുടെ കൂടെ അരുണും വീട്ടിൽ കയറി.. കുറച്ചു നേരം അവിടെ ഇരുന്നു സീതയെയും വിനയനെയും ആശ്വസിപ്പിച്ചു ആണ് അരുൺ പോയത്.. അരുൺ പോയി കഴിഞ്ഞു ഗൗരി മുറിയിൽ കയറി വാതിൽ അടച്ചു.. കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾക്ക് മുൻപ് തന്റെ ജീവിതത്തിൽ നടന്നത് എല്ലാം ഓർത്ത് അവൾ ശബ്ദം ഇല്ലാതെ തേങ്ങി..

നിലത്തു ഇരുന്നു കൊണ്ടു ഗൗരി അതെല്ലാം ഓർത്ത് എടുത്തു.. രുദ്രിനെ ഓർക്കുമ്പോൾ എല്ലാം അവൾ വെറുപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചു.. എന്തിനാ താൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ കടന്നു വന്നത്.. എന്റെ സന്തോഷങ്ങൾ തല്ലി കെടുത്താൻ ആണോ.. നിങ്ങൾക്ക് ഒരു ദ്രോഹവും ഞാൻ ചെയ്തിട്ടില്ല.. സത്യം എന്താണെന്നു അറിയാതെ ഒരു തെറ്റ് പറ്റി പോയി.. അതിനു ഇത്രയും വേണമായിരുന്നോ.. ഒരു പെണ്ണിന്റ മാനം രക്ഷിച്ചവൻ തന്നെ അത് കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു.. സമൂഹം ഇനി മുതൽ തന്നെ കാണുന്ന കണ്ണുകൾക്ക് വ്യത്യാസം ഉണ്ടായിരിക്കും.. എല്ലാം താൻ ഒരാൾ കാരണം ആണ്..

ഗൗരി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. കരഞ്ഞു വീർത്ത അവളുടെ കണ്ണുകൾ ക്ഷീണതാൽ അടഞ്ഞു.. ആ നിലത്തു കിടന്നു അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീഴുമ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ളിൽ രുദ്ര്നോട്‌ തീർത്താൽ തീരാത്ത ദേഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.. രുദ്ര് വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ തന്നെ കണ്ടു ഉമ്മറത്തു ഇരിക്കുന്ന രുഗ്‌മിണിയെയും കാർത്തിയെയും.. വരവിന്റെ ഉദ്ദേശം അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടു തന്നെ രുദ്ര് അവരെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. രുഗ്മിണിയുടെ മുഖത്തെ ദേഷ്യം കണ്ടു അവൻ ചിരി നിർത്തി..

നീ എന്തിനാ ഈ നേരത്ത് അമ്മയെ കൊണ്ടു വന്നത്.. വിളിച്ചാൽ ഞാൻ അങ്ങോട്ട്‌ വരില്ലേ.. അതിനു നിനക്ക് എവിടെ സമയം.. കണ്ടവരെ കൊല്ലാനും തല്ലാനും ഒക്കെ അല്ലെ നേരം.. പിന്നെ ഇപ്പൊ പെണ്ണ്ങ്ങളെ കൂടെ നോക്കണ്ടേ.. അമ്മ.. അത്.. നിർത്തട.. ഇത്രയും കാലം നിനക്ക് വേണ്ടി ഒഴുക്കിയ കണ്ണീർ വെറുതെ ആയി.. അമ്മയെയും പെങ്ങളെയും തിരിച്ചറിയാം എന്നായിരുന്നു എന്റെ വിചാരം.. അത് മാറ്റി തന്നല്ലോ നീ.. അമ്മ കരുതുന്നത് പോലെ അങ്ങനെ ഒന്നും നടന്നിട്ടില്ല..

കാർത്തി ഭാമയെ വിവാഹം കഴിക്കുന്നതിനു മുന്നേ നിന്റെ വിവാഹകാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ നീ പറഞ്ഞു സമയം ആയിട്ടില്ല.. ആവുമ്പോൾ അറിയിക്കാം എന്ന്.. അങ്ങനെ പറഞ്ഞു നീ ഇത്രയും നാൾ ഒഴിഞ്ഞു മാറിയത് നീ ഇതിനു വേണ്ടി ആയിരുന്നു ലെ.. ഒരാളെ ഉള്ളോ അതോ.. അമ്മ.. രുദ്ര് ദേഷ്യത്തിൽ അവരെ വിളിച്ചു.. രുഗ്മിണി ദേഷ്യവും സങ്കടവും സഹിക്കാതെ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. അമ്മ അകത്തേക്ക് കയറു.. ഞാൻ കാര്യം പറഞ്ഞു മനസിലാക്കി തരാം.. എനിക്ക് ഒന്നും കേൾക്കാൻ ഇല്ല.. പിന്നെ ഞാൻ ഇപ്പൊ വന്നത് ഒരു കാര്യം പറയാൻ ആണ്..

ഞാനും നിന്റെ അച്ഛനും കൂടെ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തു.. നീ അതിനു സമ്മതിച്ചില്ല എങ്കിൽ പിന്നെ ഈ അമ്മ ജീവനോടെ ഉണ്ടാവില്ല.. അത് പറഞ്ഞു അവർ കാർത്തിയെയും കൊണ്ടു നടന്നു.. കാർത്തി രുദ്രിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. അത് കൂടെ കണ്ടു രുദ്ര് ദേഷ്യത്തിൽ അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ചെടിയുടെ ചട്ടി കാൽ കൊണ്ടു ചവിട്ടി.. ആ പുല്ല് കാരണം എന്തൊക്കെ പൊല്ലാപ്പ് ആണ്.. രുദ്ര് പല്ലിറുമ്മി പറഞ്ഞു.. പിന്നെ വീടിന്റെ അകത്തു കയറി മുറിയിൽ കയറി ഡ്രസ്സ്‌ അഴിക്കാൻ നേരം ആണ് പാന്റിന്റെ പോക്കറ്റിൽ ഉള്ള ഗൗരിയുടെ ഫോൺ അവന്റെ കയ്യിൽ തടഞ്ഞത്..

അത് എടുത്തു ഓൺ ചെയ്തു കൊണ്ടു രുദ്ര് ഷർട്ട്‌ അഴിച്ചു.. അത് ഓൺ ആയതും അതിൽ അരുണിന്റെ മുഖം തെളിഞ്ഞു..രുദ്ര് അത് കണ്ടു ഫോൺ എടുത്തു നോക്കി.. അരുണും ഗൗരിയും തമ്മിൽ ഉള്ള ഒരുപാട് ഫോട്ടോ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അതിലൂടെ എല്ലാം അവന്റെ കണ്ണുകൾ പാഞ്ഞു.. ഒടുവിൽ ഗൗരിയെ പുണർന്നു കൊണ്ടു അരുൺ എടുത്ത ഒരു ഫോട്ടോയിൽ അവന്റെ കണ്ണുകൾ ഉടക്കി.. കുറച്ചു നേരം അത് തന്നെ നോക്കി നിന്ന് അവൻ ദേഷ്യത്തിൽ ഫോൺ നിലത്തേക്ക് എറിഞ്ഞു..

മുറിയിൽ ബെഡിൽ കമിഴ്ന്നു കിടക്കുമ്പോൾ ആണ് അപ്പു ഗൗരിയുടെ അടുത്തേക്ക് വന്നത്.. അവന്റെ മുഖത്തെ വെപ്രാളം കണ്ടു ഗൗരി എഴുന്നേറ്റു ഇരുന്നു.. എന്താ അപ്പു.. കുഞ്ഞേച്ചി.. അയാളുടെ സൂര്യമംഗലത്തെ ആളുകൾ വന്നിരിക്കുന്നു.. അത് കേട്ടതും ഗൗരി ഞെട്ടി എഴുനേറ്റു.. എന്തിനാ അപ്പു .. അറിയില്ല… സൂര്യ നാരായണനും ഭാര്യയും മകനും എല്ലാം ഉണ്ട്.. മകൻ എന്ന് കേട്ടതും ഗൗരിയുടെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ കൊട്ടി.. ഒരിക്കൽ കൂടെ ആ മുഖം കാണാൻ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചില്ല..

അവൾ പരിഭ്രമത്തോടെ നിന്നു.. പുറത്തു നിന്നും ശബ്ദം കേട്ടതും ഗൗരി ഹാളിലേക്ക് നടന്നു.. സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്ന സ്ത്രീയെയും സൂര്യനെയും കുറച്ചു മാറി ഇരിക്കുന്ന കാർത്തിയെയും അവൾ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി.. രുദ്ര് വന്നിട്ടില്ല എന്ന് അവൾ ആശ്വാസത്തോടെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. രുഗ്മിണി അവളെ കണ്ടതും എഴുന്നേറ്റു വന്നു അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.. അവൾക്ക് അവരോടു എല്ലാം ദേഷ്യം തോന്നി.. രുദ്രിനോട് തോന്നിയ വെറുപ്പ് തന്നെ ആയിരുന്നു ആ ദേഷ്യത്തിന് പുറകിൽ.. മോളെ കാണാൻ വേണ്ടി വന്നത് ആണ്..

അച്ഛൻ പറഞ്ഞു മോൾക്ക് നങ്ങളെ ഒക്കെ കാണുന്നത് ഇഷ്ടം ആവില്ല എന്ന്.. എന്തിനാ മകൻ ചെയ്തതിനു ക്ഷമ പറയാൻ ആണോ.. രുഗ്മിണി മിണ്ടാതെ നിന്നു.. ഗൗരി ധൈര്യം സംഭരിക്കുകയായിരുന്നു.. തോറ്റു പിൻവാങ്ങാൻ തയ്യാറാവാതെ അവൾ അവളുടെ വാക്കുകളിൽ ഉറച്ചു നിന്നു…കാർത്തിയുടെ ഫോണിലേക്ക് വന്ന രുദ്രിന്റെ കാൾ കണ്ടു കാർത്തി എഴുന്നേറ്റു കുറച്ചു മാറി നിന്നു..

ഏട്ടാ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു വിളിക്ക്.. ഞാൻ തിരക്കിൽ ആണ്.. കാർത്തി രുദ്ര് പറയുന്നത് ഒന്നും കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ ഫോൺ പോക്കറ്റിൽ ഇട്ടു അവരുടെ അടുത്ത് പോയി ഇരുന്നു.. മോളെ.. ദേവൻ ചെയ്തത് തെറ്റ് തന്നെ ആണ്.. അതിനു പരിഹാരം എന്നോണം . സൂര്യൻ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു.. മകനെ നേരെ വളർത്തിയിരുന്നെങ്കിൽ നിങ്ങൾക്ക് ഇങ്ങനെ വരേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നു.. അവളുടെ വാക്കുകൾ ആ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ഹൃദയത്തെ കുത്തി നോവിച്ചു..

വിനയനും സീതയും ഗൗരിയെ തന്നെ നോക്കി.. ഒരാളോട് പോലും എതിർ വാക്ക് പറയാത്ത മകൾ ഇന്ന് പറയുന്നത് അവൾ അത്ര മാത്രം സങ്കടം ഉള്ളിൽ ഒതുക്കി ആണെന്ന് അവർക്ക് മനസിലായി.. ഇതിന് മുന്നേ പരിഹാരം ചെയ്യാൻ എത്ര പേരുടെ അടുത്ത് പോയിട്ടുണ്ട്.. ഇനിയും പോകേണ്ടി വന്നാലോ.. മോളെ.. അവൻ അങ്ങനെ ഉള്ള ഒരാൾ അല്ല..സ്ത്രീകളോട് മാന്യത വിട്ടു പെരുമാറാറില്ല.. പിന്നെ ഇന്നലെ എന്റെ കൂടെ ഹോട്ടലിൽ നിങ്ങളുടെ മകൻ അല്ലായിരുന്നോ.. നിങ്ങൾക്ക് ഇത്ര ഉറപ്പ് ആണെങ്കിൽ അത് നിങ്ങളുടെ മകൻ ആവില്ല..

ഗൗരിയുടെ ഓരോ വാക്കുകളും രുദ്രിന്റെ കാതുകളിൽ വന്നു ചേർന്നു.. കാർത്തി കാട്ടാക്കാതെ വച്ച ഫോണിലൂടെ രുദ്ര് എല്ലാം കേട്ടിരുന്നു.. അവളുടെ ഓരോ അമ്പും അവന്റെ നെഞ്ചിൽ കൊണ്ടു.. അപമാനത്തോടെ നിൽക്കുന്ന രുഗ്മിണിയുടെ മുഖം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞതും രുദ്ര് ബൈക്ക് എടുത്തു പാഞ്ഞു… മകനേ നല്ല രീതിയിൽ വളത്തണം.. അല്ലെങ്കിൽ ഇങ്ങനെ തല കുനിച്ചു നിൽക്കേണ്ടി വരും.. എന്ത് വേണമെങ്കിലും പറഞ്ഞോ.. മോളുടെ സങ്കടം ഈ അമ്മയ്ക്ക് അറിയാം..

എത്ര പറഞ്ഞാലും തിരിച്ചു കിട്ടാത്ത പലതും മോൾക്ക് ഉണ്ടെന്ന് അറിയാം.. എങ്കിൽ എന്നെ കാണാൻ നിങ്ങളോ നിങ്ങളുടെ മകനോ വരരുത്..എന്നെ ദ്രോഹിക്കാൻ വരരുത് എന്ന് മോനോട് പറയണം.. ഇല്ല.. അവൻ ഇനി ഒന്നും ചെയ്യില്ല.. അവൻ കാരണം ജീവിതം നശിച്ചു എന്ന് കരുതല്ലേ മോളെ..അവൻ തന്നെ നിനക്ക് ഒരു ജീവിതം തരും.. ഇന്നലെ ഉണ്ടായതിന്റെ പേരിൽ അല്ല.. ശരിക്കും മോളെ ഇഷ്ടം ആയോണ്ട് ആണ്..

രുഗ്മിണി പറഞ്ഞതും ഗൗരിക്ക് അങ്ങേ അറ്റത്തെ ദേഷ്യം വന്നു.. അവരുടെ മനസ്സിൽ അങ്ങനെ ഒരു ചിന്ത വന്നതിനെ പോലും അവൾ വെറുത്തു.. എന്റെ വിവാഹം ഞാൻ ഇഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന ആളുമായി നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞത് ആണ്.. ഇനി അയാൾ എന്നെ വേണ്ട എന്ന് പറഞ്ഞാലും രുദ്ര് ദേവിനെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാർ അല്ല. അയാൾ കാരണം ഞാൻ ജീവിതകാലം മുഴുവൻ കരയാൻ ആണോ.. ഈ ഗൗരിക്ക് ഒരു വിവാഹം നടക്കതെ ജീവിതം മുഴുവൻ ഒറ്റയ്ക്ക് കഴിയേണ്ടി വന്നാലും അയാളെകുറിച്ച് ഓർക്കുക പോലും ഇല്ല..

അയാളുടെ ഭാര്യ ആവേണ്ട ഗതി കേട് ഒന്നും എനിക്ക് ഇല്ല.. ഒരിക്കലും ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.. നീ സമ്മതിക്കും.. പുറകിൽ നിന്നും രുദ്രിന്റെ ശബ്ദം കെട്ട് ഗൗരി ഞെട്ടി.. എല്ലാവരും ഉമ്മറത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ വലിഞ്ഞു മുറുകിയ കോപത്തോടെ രുദ്ര്.. മുണ്ട് മടക്കി കുത്തി മീശ പിരിച്ചു കൊണ്ടു അവൻ രുഗ്മിണിയുടെയും ഗൗരിയുടെയും അടുത്ത് വന്നു.. അവൻ അടുത്ത് വന്നതും ഗൗരി കുറച്ചു മാറി നിന്നു.. ആരോട് ചോദിച്ചിട്ട അമ്മ ഇവളെ കാണാൻ വന്നത്.. എല്ലാത്തിനും കാരണം നീ ആണ് ദേവ..

എന്തിനാ നീ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്… എന്റെ അമ്മയുടെ സങ്കടം ഞാൻ ഇന്ന് മാറ്റി തരും.. അമ്മ വാ.. രുദ്ര് അവരെ പിടിച്ചു സൂര്യന്റെ അടുത്ത് ഇരുത്തി.. എല്ലാവരും രുദ്ര് എന്താണ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നത് എന്ന് നോക്കി.. വിനയനും സീതയും പേടിയോടെ ഗൗരിയെ നോക്കി.. ഗൗരി ഉറച്ച നിലപാടിൽ അവിടെ തന്നെ നിന്നു.. നീ എന്താ പറഞ്ഞത് ഈ ഭൂമി പിളർന്നു പോയാലും നീ എന്നെ വിവാഹം കഴിക്കില്ല എന്നല്ലേ.. എന്നാ നീ കേട്ടോ.. നിന്റെ കഴുത്തിൽ ഒരു താലി വീഴുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അത് എന്റെ കൈ കൊണ്ടു ആയിരിക്കും.. അങ്ങനെ സംഭവിച്ചാൽ അന്ന് ഗൗരി ഈ ജീവൻ കളയും..

ഗൗരി അവന്റെ മുഖത്തു നോക്കി വീറോടെ പറഞ്ഞു.. അവളുടെ കണ്ണിലെ കനൽ രുദ്ര് കണ്ടു..അവളോട് ഒന്നു കൂടെ ചേർന്നു നിന്ന് കൊണ്ടു രുദ്ര് പറഞ്ഞു.. അങ്ങനെ നിന്നെ തെക്കെട്ടു എടുക്കും മുന്നേ നിന്റെ സിന്ദൂരരേഖ എന്റെ കൈയ്യാൽ ചുവന്നിരിക്കും.. മീശ പിരിച്ചു കൊണ്ടു രുദ്ര് പറഞ്ഞതും ഗൗരി അവനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി.. ഇതെല്ലാം കെട്ടും കണ്ടും ബാക്കി ഉള്ളവർ അവരെ തന്നെ നോക്കി.. രുദ്ര് ദേവിന്റെ ഭാര്യ ആയി ജീവിക്കേണ്ട ഗതികേട് എനിക്ക് വന്നാൽ..

വന്നാൽ അല്ല.. വരും.. മോള് കാത്തിരുന്നോ.. നിനക്ക് വേണ്ടി ഞാൻ ഒരു താലി പണിയിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്.. അത് പണി പൂർത്തിയാവുന്ന അന്ന് ഞാൻ വരും..അതിൽ കെട്ടി മുറുക്കി നിന്നെ കൊണ്ടു പോകും ഞാൻ.. രുദ്ര് വീറോടെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടു ഇറങ്ങി പോയി.. ബൈക്കിൽ കയറി അവളെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി അവൻ പോയി.. ഗൗരിയും കോപത്തോടെ മുറിയിലേക്ക് പോയി.

എല്ലാം കണ്ടു സൂര്യനും രുഗ്മിണിയും തല താഴ്ത്തി.. അവർ വാശി കൊണ്ടു പറയുന്നത് ആണ്.. ദേവന്റെ ഭാഗത്ത്‌ നിന്നു ഇനി ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് നിങ്ങൾക്ക് ഉണ്ടാവില്ല.. മോളുടെ വിവാഹം ഉറപ്പിച്ച കാര്യം അറിയില്ലയിരുന്നു.. എങ്കിൽ വരില്ലായിരുന്നു.. സൂര്യൻ അവരോട് ക്ഷമ ചോദിച്ചു എഴുന്നേറ്റു.. നടന്നു അകലുന്ന അവരെ നോക്കി വിനയൻ ഇരുന്നു.. വരാനിരിക്കുന്ന പരീക്ഷണങ്ങൾ അറിയാതെ……… (തുടരും)

.നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…