🖤പ്രണയവർണ്ണങ്ങൾ🖤: ഭാഗം 8

രചന: ആമി

Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!

ഗൗരി എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ.. ഗൗരി.. ഫോണിൽ നിന്നും അരുൺ വിളിക്കുമ്പോളും ഗൗരി രുദ്രിനെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. രുദ്ര് അവളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും ഫോൺ വാങ്ങി ചെവിയിൽ വച്ചു.. കൃത്യം പത്തരയ്ക്ക് ഞാൻ ഇവളുടെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടും.. തടയാൻ പറ്റുമെങ്കിൽ വന്നു തടയെട.. രുദ്ര് ഗൗരിയെ തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.. ഗൗരി അടുത്ത നിമിഷം എന്തും സംഭവിക്കാം എന്നോർത്ത് നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. എങ്കിലും രുദ്രിന്റെ ആഗ്രഹം നടക്കില്ല എന്ന് അവൾ ഉറപ്പിച്ചു..

ഒരിക്കൽ കൂടെ അവന്റെ മുന്നിൽ തോൽക്കാൻ അവൾ തയ്യാറല്ലായിരുന്നു.. പിന്നെ പത്തര കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ അവൾ എന്റെ സ്വന്തം ആണ്.. പിന്നെ നിന്നെ കണ്ടാൽ ഈ രുദ്ര് ആരാണെന്നു നീ അറിയും.. ഒരു താക്കീത് പോലെ രുദ്ര് പറഞ്ഞു.. ഗൗരി അരുൺ രുദ്രിന് തന്നെ വിട്ടു കൊടുക്കില്ല എന്ന് ഉറപ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നു.. അത് കൊണ്ടു തന്നെ അരുണിനോട് ഉള്ള വിശ്വാസവും സ്നേഹവും കൊണ്ടു ആ ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ തന്നെ നിന്നു.. വിനയനും സീതയും ഗൗരിയുടെ അടുത്ത് വന്നു നിന്നു..

അപ്പുവിന് രുദ്രിനെ പേടി ആയത് കൊണ്ടു അവൻ അവർക്ക് പുറകിൽ നിന്നു.. രുദ്ര് ഫോൺ കട്ടാക്കി ഗൗരിയുടെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു.. പിന്നെ കുറച്ചു മാറി നിന്നു ഫോൺ എടുത്തു ആരെയോ വിളിച്ചു വീണ്ടും അവരുടെ അടുത്ത് വന്നു നിന്നു.. ഇപ്പൊ സമയം ഒൻമ്പതേ കാൽ.. ഒന്നേകാൽ മണിക്കൂർ ഉണ്ട് മുഹൂർത്തത്തിന്.. അതിനു മുന്നേ അരുൺ വന്നാൽ അവൻ നിന്റെ കഴുത്തിൽ താലി കെട്ടും.. വന്നില്ലെങ്കിലും നിന്റെ കഴുത്തിൽ താലി വീഴും.. പക്ഷെ അത് എന്റെ കൈ കൊണ്ടു ആയിരിക്കും..

എന്റെ മോൾടെ ജീവിതം നീ അല്ല തീരുമാനിക്കുന്നത്.. നിന്നെ പേടിചിട്ട് ആണ് ഒന്നും മിണ്ടാതെ നിൽക്കുന്നത്.. എന്ന് കരുതി എന്റെ കുട്ടിയെ നിനക്ക് തരും എന്ന് നീ കരുതണ്ട.. വിനയൻ ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു.. രുദ്ര് അയാളെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ടു നിന്നു.. ഗൗരി അപ്പോളും വഴിയിൽ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. അരുൺ വരും എന്ന് തന്നെ അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചു.. അവളുടെ നോട്ടം അരുണിന് വേണ്ടി ആണെന്ന് രുദ്രിന് അറിയാമായിരുന്നു..

രുദ്ര് പിന്നെ അവരോട് ഒന്നും മിണ്ടാതെ മാറി നിന്നു.. ഗൗരി അവിടെ ഉള്ള ആൽമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഇരുന്നു.. നിമിഷങ്ങൾ നീങ്ങുന്നതിനോടൊപ്പം അവൾക്ക് ടെൻഷൻ കൂടി.. അരുൺ വന്നില്ലെങ്കിൽ എന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ തന്നെ അവൾക്കു ഇടനെഞ് പൊട്ടി.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഒരു കാർ അങ്ങോട്ട് വന്നു.. അരുൺ ആണെന്ന് കരുതി ഗൗരി ചാടി എഴുനേറ്റു.. കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ സൂര്യ നാരായണനെയും രുഗ്മിണിയെയും കണ്ടു അവൾ നിരാശയോടെ രുദ്രിനെ നോക്കി..

അവളെ നോക്കി രുദ്ര് പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു.. പുറകിലെ സീറ്റിൽ നിന്നും കാർത്തിയും ഭാമയും ഇറങ്ങി.. വിനയനും സീതയും പരസ്പരം നോക്കി.. രുഗ്മിണി സീതയുടെ അടുത്ത് വന്നു.. സൂര്യൻ വിനയനെ വിളിച്ചു കുറച്ചു മാറി നിന്നു സംസാരിച്ചു.. ഗൗരി അതൊന്നും കണ്ടിരുന്നില്ല.. അവളുടെ നോട്ടം വഴിയിലും ഒപ്പം ഫോണിൽ അരുണിന്റെ കോളും വരുന്നത് മാത്രം ആയിരുന്നു ശ്രദ്ധ.. എന്താ നിങ്ങൾ പറയുന്നത്.. അവൾക്കു ഇഷ്ടം ഇല്ലാതെ എന്റെ മോളെ.. ഇപ്പൊ ഇഷ്ടം ഇല്ലെങ്കിലും അവൾ ഒരിക്കൽ അവനെ സ്നേഹിക്കും.. ദേവ് കുറച്ചു മുരടൻ ആണെന്നെ ഉള്ളു..

നല്ലവൻ ആണ്.. പൊന്നു പോലെ നോക്കിക്കോളും അവൻ.. വിനയൻ നെഞ്ചിൽ കൈ വച്ചു വീഴാൻ പോയി.. സൂര്യൻ പറഞ്ഞത് എല്ലാം കെട്ട് അയാൾ തകർന്നു പോയിരുന്നു..സൂര്യൻ വിനയനെ പിടിച്ചു നിർത്തി.. കാർത്തിയോട് പറഞ്ഞു വേഗം ഒരു കുപ്പി വെള്ളം കൊണ്ടു വന്നു കൊടുത്തു.. ഒരു വിധം ആശ്വാസം തോന്നിയതും വിനയൻ സൂര്യനെ നോക്കി.. എന്റെ മോളെ ഞാൻ നിങ്ങൾക്ക് തരുവാണ്.. അവളെ സങ്കടപ്പെടുത്തരുത്.. എന്റെ ദേവിന്റെ പെണ്ണ് ആണ് അവൾ.. അവൾക്ക് സ്നേഹം അല്ലാതെ സങ്കടം അവൻ നൽകില്ല.. വിനയൻ സൂര്യന്റെ കൈ പിടിച്ചു നന്ദി പറഞ്ഞു..

അവർ രണ്ടു പേരും കൂടി ഗൗരിയുടെ അടുത്ത് വന്നു.. ഗൗരി വിനയന്റെ മുഗം കണ്ടു എന്തോ പന്തികേട് തോന്നി.. അവൾ വേഗം തന്നെ അച്ഛന്റെ അടുത്ത് വന്നു.. എന്താ അച്ഛാ.. അച്ഛന്റെ മുഖം എന്താ വല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നേ.. ഒന്നുല്ല മോളെ.. അച്ഛന് മോളോട് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ പറയാൻ ഉണ്ട്.. എന്താ അച്ഛാ.. സൂര്യൻ അവരെ തനിയെ വിട്ടു മാറി നിന്നു.. അവരുടെ അടുത്തേക്ക് സീതയും പോയി.. സൂര്യനും രുഗ്മിണിയും അവരുടെ തീരുമാനം അറിയാൻ കാത്തു നിന്നു.. രുഗ്മിണി ഗൗരി സമ്മതിക്കാൻ വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിച്ചു..

രുദ്ര് ഇതെല്ലാം മാറി നിന്നു കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കാർത്തി രുദ്രിന്റെ അടുത്ത് വന്നു.. മതി ഏട്ട നോക്കിയത്.. പോടാ.. അന്ന് സ്റ്റേഷനിൽ വച്ചു ഞാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്താ പറഞ്ഞത്.. ഇപ്പൊ എന്തായി.. അതിനു ഞാൻ എന്ത് പറഞ്ഞു.. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ ഏട്ടന് ഗൗരിയോട് എന്തോ ഉണ്ട് എന്ന്.. ഞാൻ അപ്പോളേ കരുതി ഇത് ഇവിടെ കൊണ്ടേ അവസാനിക്കു എന്ന്.. ഇപ്പൊ എന്തായി.. അതെ എനിക്ക് അവളോട്‌ മുഴുത്ത പ്രേമം ആണ്.. ഇനി എന്താ.. രുദ്ര് ദേഷ്യം നടിച്ചു കാർത്തിയോട് പറഞ്ഞു..

എങ്കിലും അവന്റെ ഉള്ളിൽ അത് സത്യം അല്ലെ എന്നൊരു ചോദ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.. അതിനുള്ള ഉത്തരവും.. പറ്റില്ല അച്ഛാ.. അച്ഛൻ ഇത്ര പെട്ടന്ന് എന്താ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറയുന്നത്.. വിനയൻ പറഞ്ഞത് ഗൗരിക്ക് ഒട്ടും അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയാത്തത് ആയിരുന്നു.. വിനയൻ അങ്ങനെ പറയുമെന്ന് ഒരിക്കൽ പോലും അവൾ കരുതിയിരുന്നില്ല.. നിങ്ങൾ എന്താ ഈ പറയുന്നത്.. ആ തെമ്മാടിക്ക് നമുടെ മോളെ കൊടുക്കാനോ.. ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.. നിന്റെ സമ്മതം വേണ്ട സീതേ.. ഇനി ഇവളും സമ്മതിക്കില്ല എന്നാണെങ്കിൽ പിന്നെ നിങ്ങൾ എന്നെ കാണില്ല.

. വിനയൻ ഉറച്ച ശബ്ദത്തോടെ പറയുമ്പോൾ ഗൗരിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.. അവൾ രുദ്രിനെ നോക്കി.. അവന്റെ ചതി ആണ് അത് എന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി.. ജയിക്കാൻ വേണ്ടി അച്ഛനെ ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയാതാവും എന്ന് അവൾ കരുതി.. അച്ഛാ.. അരുണേട്ടൻ വരും അച്ഛാ.. എന്നെ കൊണ്ടു പോവാൻ.. ഇനി എനിക്ക് ഒന്നും പറയാൻ ഇല്ല.. നിനക്ക് തീരുമാനിക്കാം.. ഇത്രയും കാലം നോക്കിയ അച്ഛൻ വേണോ അതോ അരുൺ വേണോ എന്ന്.. ഗൗരി ആകെ തളർന്നു പോയി..

വിനയന്റെ മാറ്റം സീതയ്ക്കും അംഗീകരിക്കാൻ പറ്റിയില്ല.. അവർ അയാളോട് ചോദിച്ചു എങ്കിലും വിനയൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. ഗൗരി ഫോണിലും വഴിയിലേക്കും നോക്കി നിന്നു.. അവളുടെ മനസ്സിൽ സംഘർഷം നടക്കുകയായിരുന്നു.. വിധി വീണ്ടും തന്നെ തോൽപ്പിക്കുന്നു.. അതിനു മുന്നിൽ ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാതെ നിൽക്കാനെ കഴിയു.. പത്തു മണി ആവാറായി.. തീരുമാനം പെട്ടന്ന് പറഞ്ഞാൽ കാര്യങ്ങൾ വേഗത്തിൽ ആക്കാമായിരുന്നു.. സൂര്യൻ വന്നു വിനയനോട് പറഞ്ഞു.. വിനയൻ ഗൗരിയെ നോക്കി.. എല്ലാവരും അവളുടെ തീരുമാനത്തിന് വേണ്ടി കാത്തു..

എന്നാൽ അവൾ അരുണിന് വേണ്ടി കാത്തു നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. അച്ഛന്റെ മുഖം കാണുന്തോറും അവൾ കൂടുതൽ തളർന്നു.. രുദ്രിനോട് ഉള്ള ദേഷ്യം കൂടി.. അവനെ നോക്കാൻ തന്നെ അവൾ തുനിഞ്ഞില്ല.. ഒടുവിൽ എല്ലാ പ്രതീക്ഷികളും അവസാനിച്ചു എന്ന് തോന്നിയ നിമിഷം അവൾ പറഞ്ഞു.. സമ്മതം.. വിനയൻ സന്തോഷത്തോടെ അവളെ പുണർന്നു.. സീത മകളുടെ അവസ്ഥയിൽ മനം നൊന്തു കരഞ്ഞു.. അപ്പുവിനു ഒന്നും മനസിലായില്ല എങ്കിലും അവരുടെ കരച്ചിൽ കണ്ടു അവനും സങ്കടം വന്നു.. രുദ്രിനോട് അവനും ദേഷ്യം തോന്നി..

രുഗ്മിണിയും സൂര്യനും ഗൗരിയുടെ വാക്കുകൾ അതിയായ സന്തോഷം നൽകി.. രുഗ്മിണിയും ഭാമയും ഗൗരിയെ കൂട്ടി കൊണ്ടു അമ്പലത്തിലെ മണ്ഡപത്തിൽ ഉള്ള മുറിയിൽ കൊണ്ടു പോയി.. അവർ കരുതിയ സാരീയും മറ്റ് ആഭരണങ്ങളും അവളെ അണിയിച്ചു.. ഈ സമയം എല്ലാം ഗൗരി ഒരു ശില പോലെ അവർക്ക് മുന്നിൽ നിന്നു കൊടുത്തു.. കയ്യിലെ ഫോൺ അവൾ താഴെ വച്ചില്ല.. രുഗ്മിണിയെയോ ഭാമയെയോ അവൾ നോക്കിയില്ല.. അവളുടെ അവസ്ഥ അറിയാവുന്നത് കൊണ്ടു അവരും അവളോട് അധികം മിണ്ടിയില്ല..

എല്ലാം കഴിഞ്ഞു ഗൗരിയേയും കൊണ്ടു ദൈവ സന്നിധിയിൽ വരുമ്പോൾ രുദ്ര് അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. അവളുടെ ഉള്ളിലെ വെറുപ്പ് ഇരട്ടിക്കും എന്ന് അറിയാമെങ്കിലും അവൻ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു.. ആ ചിരിയിൽ ഒരായിരം കഥകൾ ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു.. സീതയും വിനയനും കണ്ണുകൾ തുടച്ചു അവളെ അനുഗ്രഹിച്ചു.. അവൾ അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.. ആ നിമിഷം അവരുടെ എല്ലാം ഹൃദയം വിങ്ങി.. ആഗ്രഹിച്ച വിവാഹം നടക്കേണ്ട ദിവസം വെറുക്കുന്ന ഒരാളെ ഭർത്താവായി സ്വീകരിക്കാൻ വിധിച്ച മകളെ സീത പിടയുന്ന ഹൃദയത്തോടെ നോക്കി.. എന്നാൽ വിനയന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞിരുന്നു..

അവളുടെ ജീവിതത്തിൽ അവൾ ഏറ്റവും വെറുക്കുന്ന ഈ ദിവസം ഒരിക്കൽ അവൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ ഇഷ്ട്ടപ്പെടും എന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി… മുഹൂർത്തം ആയി.. വരൂ.. രുഗ്മിണി അവളെ പിടിച്ചു നടക്കുമ്പോൾ ഗൗരി അവസാന പ്രതീക്ഷ എന്നോണം വഴിയിലേക്ക് ഒരിക്കൽ കൂടി നോക്കി.. നിരാശയോടെ വീണ്ടും നടക്കുമ്പോൾ അവൾ രുദ്രിനെ ഒരായിരം വട്ടം ശപിച്ചു.. പൂജാരി കൊണ്ടു വന്ന തലത്തിൽ താലി കണ്ടു ഗൗരിയുടെ ഹൃദയം പിടഞ്ഞു.. അരുണിന്റെ മുഖവും ഒരുമിച്ചു കണ്ട സ്വപ്‌നങ്ങളും അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഒരു നൊമ്പരമായി മാറി..

എല്ലാം ഒരു നിമിഷം കൊണ്ടു നഷ്ടമാവാൻ പോകുന്നു എന്ന തോന്നലിൽ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുളളി ഇറ്റ് വീണു.. താലി കെട്ടിക്കോളു.. പൂജാരി പറഞ്ഞതും ഗൗരി പുറകിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കാൻ നിന്നതും രുദ്ര് അവളുടെ മുന്നിലേക്ക് താലിയുമായി കയറി നിന്നു.. അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് വെറുപ്പോടെ നോക്കി ഗൗരി പിന്നെ താഴെ നോക്കി നിന്നു.. കഴുത്തിൽ അവന്റെ കൈ പതിയുമ്പോൾ അവിടെ എല്ലാം പൊള്ളുന്നത് പോലെ തോന്നി അവൾക്ക്.. അവന്റെ ശ്വാസം ഏറ്റു അവളുടെ ദേഹം വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.. താലി കെട്ടി കഴിഞ്ഞതും ഗൗരി കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു..

അതെല്ലാം സത്യം ആവല്ലേ സ്വപ്നം ആവണേ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു.. അടുത്ത നിമിഷം അവന്റെ കയ്യാൽ നെറ്റിയിൽ സിന്ദൂരം പടരുമ്പോൾ വിധിക്ക് മുന്നിൽ ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയാതെ നിൽക്കനെ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞുള്ളു.. രുദ്രിന്റെ കയ്യിൽ കൈ കോർത്തു വലം വെക്കുമ്പോൾ ആ നിമിഷം ഇല്ലാതായി പോയെങ്കിൽ എന്ന് പോലും അവൾ ആഗ്രഹിച്ചു.. അവന്റെ പിടിയിൽ മുറുകുന്ന കൈകളെ മോചിപ്പിക്കാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.. അപ്പൊ ഞങ്ങൾ പുറപ്പെടട്ടെ വിനയ.. ഗൗരി സീതയെ കെട്ടിപിടിച്ചു..എല്ലാം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടവളേ പോലെ അവൾ നിന്നു.. വിനയൻ അവളുടെ നെറുകയിൽ മുത്തി..

എന്റെ മോള് അച്ഛനെ വെറുക്കുന്നുണ്ടെന്ന് അറിയാം.. പക്ഷെ അതൊക്കെ മാറി മോള് സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്ന ഒരു ദിവസം വരും.. അന്ന് മോള് അച്ഛനെ ഓർക്കും.. അയാൾ പറയുന്നത് ഒന്നും ഗൗരിക്ക് മനസിലായില്ല.. അവൾ തല താഴ്ത്തി നിന്നു എല്ലാം കേട്ടു.. എല്ലാവരും കാറിൽ കയറി യാത്ര പറഞ്ഞു.. ഗൗരിയെ കൊണ്ടു വന്ന കാർ വന്നതും രുദ്ര് വിനയനെയും സീതയെയും അപ്പുവിനെയും അതിൽ കയറ്റി..ഗൗരി അപ്പുവിനെ നോക്കി.. ആ കുഞ്ഞു ഹൃദയം പിടയുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു. അവൾ അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു..

കുഞ്ഞേച്ചി വേഗം വരും ട്ടോ.. ഇയാള് കുഞ്ഞേച്ചിയെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുമോ ഇല്ല അപ്പുസേ.. ചേച്ചി ആരാണെന്നു ഇയാള് കാണാൻ പോകുന്നെ ഉള്ളു.. രുദ്രിനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി ഗൗരി പറഞ്ഞു.. അവർ യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിയുമ്പോൾ ഗൗരിയുടെ ഉള്ളം തേങ്ങി.. എങ്കിലും മിഴികൾ നിറഞ്ഞില്ല.. നിറയാതെ അവൾ നിന്നു.. അപ്പൊ നമുക്കും പോവാം ലെ ഗൗരി രുദ്ര് ദേവ്.. ഗൗരി രുദ്ര് ദേവ് അല്ല.. വെറും ഗൗരി അതാണ് എന്റെ പേര്.. എന്ന ശരി വെറും ഗൗരി പോകല്ലേ രുദ്ര് ദേവിന്റെ തട്ടകത്തിലേക്ക്.. രുദ്ര് ബൈക്കിൽ കയറി ഇരുന്നു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.. ഗൗരിക്ക് നല്ല ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു..

അവൾ ബൈക്കിൽ കയറാൻ കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടി.. ബൈക്കിൽ കയറി ശീലം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടും സാരീ ഉടുത്തിരുന്നത് കൊണ്ടും അവൾ എങ്ങനെ ഒക്കെയോ പിടിച്ചു ഇരുന്നു.. രുദ്രിൽ നിന്നും അകലം പാലിച്ചു ഇരിക്കാൻ അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചു.. രുദ്ര് ബൈക്ക് വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തു.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഒന്നു ബ്രൈക്ക് പിടിച്ചതും ഗൗരി അവന്റെ ദേഹത്തേക്ക് വീഴാൻ പോയി.. എങ്കിലും ഗൗരി വേഗം തന്നെ വിട്ടു മാറി.. തുടക്കത്തിൽ തന്നെ എന്റെ ദേഹത്തേക്ക് ആണല്ലോ ഗൗരി കുട്ടി.. ഇയാള് വണ്ടി ഓടിച്ചാൽ മതി.. എന്നെ നോക്കാൻ വരണ്ട.. ഗൗരിയുടെ മുഖം കണ്ണാടിയിൽ കൂടെ കണ്ടു കൊണ്ടു രുദ്ര് ചിരിച്ചു..

ഗൗരിയുടെ കണ്ണുകൾ അപ്പോളും അരുണിനെ തേടുകതന്നെയായിരുന്നു.. അരുൺ തന്നെ ചതിച്ചത് ആണെന്ന് മനസ്സിൽ പറയുമ്പോളും എന്തോ തടസ്സം കൊണ്ടാവും വരാത്തത് എന്ന് കരുതി അവൾ.. എങ്കിലും അരുണിനോടും അവൾക്ക് ദേഷ്യം തോന്നി.. തന്റെ ഈ അവസ്ഥയിൽ എത്തിച്ചതിൽ അവനും പങ്ക് ഉണ്ടെന്ന് അവൾക്കു തോന്നി.. കായൽക്കരയിൽ ഉള്ള വീട്ടിലേക്ക് ആണ് രുദ്ര് പോയത്.അവർ എത്തുമ്പോളേക്കും അവിടെ എല്ലാവരും എത്തിയിരുന്നു.. ഗൗരിയെ ആരതി ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ടു രുഗ്മിണി ഭാമയുടെ കയ്യിൽ നിന്നും നിലവിളക്ക് വാങ്ങി ഗൗരിക്ക് നൽകി..

ഗൗരി മനസ്സിൽ രുദ്രിനെ ശപിച്ചു കൊണ്ടു എത്രയും പെട്ടന്ന് ആ വീട്ടിൽ നിന്നും പടി ഇറങ്ങണം എന്ന ചിന്തയിൽ ആ വീടിന്റെ പടികൾ കയറി.. നിലവിളക്ക് വച്ചു പുറത്തു വന്ന അവളെ ഭാമ വിളിച്ചു കൊണ്ടു മുറിയിൽ പോയി.. എന്നെ ഒന്നും അറിയില്ലല്ലോ.. ഞാൻ ഭാമ.. എന്റെ ഏട്ടത്തി ആയി വരും ഗൗരി.. ഗൗരി ഒന്നു ചിരിച്ചെന്ന് വരുത്തി.. ഭാമ കൊടുത്ത ഡ്രസ്സ്‌ മാറി ഗൗരി വന്നു.. ഗൗരി മുറിയിൽ വരുമ്പോൾ രുദ്ര് മുറിയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അത് വരെ അടക്കി വച്ച ദേഷ്യം മുഴുവൻ പുറത്തു വരുമെന്ന് തോന്നി അവൾക്കു.. അവൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു..

താൻ എന്തിനാ ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്.. ഇത് എന്റെ വീടാണ്.. എനിക്ക് ഇവിടെ വരാൻ ആരോടും ചോദിക്കേണ്ട കാര്യം ഇല്ല.. ഇനി പറ്റില്ല.. ഞാൻ ഉള്ളപ്പോൾ ആ മുറിയിൽ താൻ വരാൻ പാടില്ല.. ഓഹോ.. ഈ നിയമം ഭരണഘടനയിൽ എത്രമത്തെ ആണ്.. ഡോ.. ഇത് വരെ തന്റെ മുന്നിൽ കരയുന്ന ഗൗരിയെ കണ്ടിട്ടുള്ളു.. ഇനി അങ്ങനെ ആവില്ല.. താൻ എന്റെ കഥയിലെ വില്ലൻ ആണ്.. വില്ലൻ എന്നും വില്ലൻ തന്നെ ആവും.. എനിക്ക് നായകൻ ആവേണ്ട.. എനിക്ക് വില്ലൻ തന്നെ ആയാൽ മതി.. കാരണം വില്ലനെ ഹീറോയിസം ചെയ്യു..നിന്റെ കഥയിലെ നായകൻ വെറും ഉണ്ണാക്കൻ അല്ലെ..

അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ടു രുദ്ര് പറഞ്ഞു.. ഗൗരി ദേഷ്യത്തിൽ അവനെ നോക്കി.. രണ്ടു പേരും അങ്ങനെ നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് മുറിയിലേക്ക് ഭാമ വന്നത്..ഗൗരി ഭാമയെ കണ്ടതും ദേഷ്യം എല്ലാം മറച്ചു വച്ചു.. ഭാമ ഗൗരിക്ക് ജ്യൂസ് കൊടുത്തു തിരിച്ചു പോയി.. രണ്ടു ഗ്ലാസ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഗൗരി ഒന്നു കുടിച്ചു.. രുദ്ര് അടുത്ത ഗ്ലാസ്‌ എടുക്കാൻ വന്നതും ഗൗരി അത് എടുത്തു ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് ഒഴിച്ചു.. രുദ്ര് അത് കണ്ടു മനസ്സിൽ ചിരിച്ചു എങ്കിലും പുറമെ ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കി.. തന്റെ ജീവിതം ഇനി അങ്ങോട്ട്‌ ഗൗരി തീരുമാനിക്കും.. രുദ്ര് തിരിഞ്ഞു മുറിയിൽ പുറത്തു പോകാൻ വേണ്ടി വാതിൽ തുറക്കാൻ പോയി..

വാതിൽക്കൽ എത്തിയതും രുദ്ര് നിന്നു.. തീരുമാനിക്കുന്നത് ഒക്കെ കൊള്ളാം.. ഉള്ളിൽ ഇടുന്നത് ഒക്കെ പുറത്തു കാണിച്ചു കൊണ്ടു തീരുമാനിച്ചാൽ പിന്നെ നിനക്ക് തന്നെ പണിയാകും.. രുദ്ര് അതും പറഞ്ഞു അവളെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി താടി ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ടു ചിരിച്ചു പോയി.. ഗൗരി അബദ്ധം പറ്റിയത് പോലെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി.. കഴുത്തിലെ സ്ഥാനം മാറി കിടക്കുന്ന വസ്ത്രം കണ്ടു ഗൗരി വേഗം ശരിയാക്കി.. ഒപ്പം രുദ്രിന്റെ മുന്നിൽ അങ്ങനെ നിന്നതിൽ ലജ്ജയും.. അവനോടു ഉള്ള പകയും ദേശ്യവും വെറുപ്പും എല്ലാം അവളുടെ മനസ്സിൽ കൂടുക തന്നെ ആയിരുന്നു……… (തുടരും)

.നോവലുകൾ ഇനി വാട്സാപ്പിലും വായിക്കാം. ഗ്രൂപ്പിൽ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.

മുന്നത്തെ പാർട്ടുകൾ വായിക്കാൻ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക…