🖤പ്രണയവർണ്ണങ്ങൾ🖤: ഭാഗം 10

രചന: ആമി

ഗൗരി വിറയ്ക്കുന്ന കൈകളോടെ ഫോൺ എടുത്തു.. ചെവിയിൽ പതിയെ ചേർക്കുമ്പോൾ ആ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നില്ല.. എന്തോ വെറുപ്പ് തോന്നുന്നത് പോലെ.. ഹലോ ഗൗരി.. അരുണിന്റെ ശബ്ദം അവളുടെ കാതുകളിൽ കുളിർമഴയായി പെയ്തിരുന്ന ഗൗരി അല്ല താൻ ഇന്ന് എന്ന് അവൾ നിരാശയോടെ ഓർത്തു.. പകരം തീകനൽ ആയി മാറുന്നത് പോലെ.. എന്തിനാ വിളിച്ചത്.. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു.. ജീവൻ മാത്രം ബാക്കി ഉണ്ട്.. ഗൗരിയുടെ മനസ്സ് മരിച്ചു പോയി ഇന്നലെ.. ഗൗരി നിനക്ക് എന്നോട് ദേഷ്യം ആണെന്ന് അറിയാം.. പക്ഷെ എന്റെ ഭാഗം കേൾക്കാൻ..

എനിക്ക് ഒന്നും കേൾക്കേണ്ട അരുണേട്ടാ.. എല്ലാം കഴിഞ്ഞു.. ആഗ്രഹങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളും എല്ലാം അവസാനിച്ചു.. മരിക്കാൻ പോലും അവകാശം ഇല്ലാതെ കഴിയ ഞാൻ ഇവിടെ.. ഇനി അരുണേട്ടൻ കൂടെ എന്നെ.. ഗൗരി.. എനിക്കും സങ്കടം ഉണ്ട്.. പക്ഷെ.. മതി അരുണേട്ടാ.. ഇനി എന്നെ വിളിക്കരുത്.. ഇനി മുതൽ ഞാൻ അരുൺ സാറിന്റെ സ്റ്റുഡന്റ് മാത്രം ആണ്.. അങ്ങനെ കണ്ടാൽ മതി.. ഗൗരി നിനക്ക് അത്ര പെട്ടന്ന് എന്ന മറക്കാൻ കഴിയുമോ.. ശരി സർ.. ഗുഡ് ബൈ.. ഗൗരി ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.. പക്ഷെ അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ അരുൺ വീണ്ടും വിളിച്ചു.. എന്നാൽ ഗൗരി ഫോൺ ഓഫ്‌ ചെയ്തു വച്ചു..

ഗൗരി ബെഡിൽ ഇരുന്നു കരഞ്ഞു.. അരുണിന്റെ ശബ്ദത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന സങ്കടം നിരാശ എല്ലാം താൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. എന്നിട്ടും വിധി.. ഗൗരി കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.. അവൾ അടുക്കളയിൽ കയറി ഉച്ചക്ക് ഉള്ള ഭക്ഷണം റെഡിയാക്കി.. ജോലി ചെയ്യുമ്പോൾ എല്ലാം മനസ്സിൽ രണ്ടു മുഖങ്ങൾ മാത്രം ആയിരുന്നു.. രുദ്ര് അരുൺ.. അവർക്കിടയിൽ സംഘർഷം നിറഞ്ഞ മനസ്സോടെ ഗൗരി ഉരുകി.. കോളിംഗ് ബെൽ അടിച്ചപ്പോൾ ഗൗരി വാതിൽ തുറന്നു.. രുഗ്മിണി ആയിരുന്നു.. ഒപ്പം ഒറ്റയ്ക്ക് ആയിരുന്നു..അവർ അകത്തു കയറി സോഫയിൽ ഇരുന്നു.. അവളെയും പിടിച്ചു അടുത്ത് ഇരുത്തി..

ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്നു മുഷിഞ്ഞോ. ഏയ് ഇല്ല.. ഞാൻ.. മോളോട് ഒറ്റയ്ക്ക് ഒന്നു സംസാരിക്കാൻ ആണ് ഞാൻ വന്നത്.. മോൾക്ക് ദേവനോട് ദേഷ്യം ആണെന്ന് അറിയാം.. മാറാൻ സമയം എടുക്കും എന്നും അറിയാം.. മകനെ സ്നേഹിക്കണം എന്ന് യാചിക്കാൻ വന്ന അമ്മയയെ ഗൗരി അവരെ കണ്ടോള്ളൂ.. അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു എല്ലാം കേട്ടു.. അവൻ പാവം ആണ് മോളെ.. കുറച്ചു നാൾ ആയിട്ടുള്ള ഇങ്ങനെ ഓക്കേ.. അവന്റെ കൂട്ട് ആണ് തല്ലിനും വഴക്കിനും എല്ലാം കാരണം എന്ന് തന്നെ ആണ് ഞങ്ങൾ കരുതിയത്..

പക്ഷെ അവന്റെ മനസ്സിൽ എന്തോ ഒന്നു ഉണ്ട്.. ഞങ്ങളിൽ നിന്ന് എല്ലാം അവൻ അകന്നു പോകുന്നു.. ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരു ജീവിതം.. പക്ഷെ കുറച്ചു നാളുകൾക്കു ശേഷം അവൻ മനസ്സറിഞ്ഞു ചിരിച്ചത് ഇന്നലെ ആണ്.. ഈ അമ്മ കണ്ടത് ആ ആ മനസ്സിലെ സന്തോഷം.. ഗൗരിക്ക് കേൾക്കാൻ ഒട്ടും താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. കാരണം രുദ്രനെ അവൾ അത്രയും വെറുത്തിരുന്നു.. എങ്കിലും രുഗ്മിണിയോടെ ഉള്ള ബഹുമാനം കൊണ്ടു അവൾ എല്ലാം കേൾക്കുന്നത് പോലെ ഇരുന്നു.. അവനെ സ്നേഹിക്കണം എന്ന് പറയില്ല ഈ അമ്മ.. എങ്കിലും അവനെ തനിച്ചു ആക്കരുത്..

ഈ അമ്മയുടെ അപേക്ഷ ആയി കാണണം ഇത്.. എന്റെ കുട്ടി വീണ്ടും തനിച്ചു ആയാൽ ഈ അമ്മ തകർന്നു പോകും… രുഗ്മിണി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളുടെ രണ്ടു കൈകളും കൂട്ടി പിടിച്ചു. അവൾക്ക് എന്തോ ആ കണ്ണീർ കണ്ടപ്പോൾ സങ്കടം തോന്നി. സ്വന്തം മകനെ അത്രയും സ്നേഹിക്കുന്ന ഈ അമ്മ.. പക്ഷെ രുദ്ര് എന്താണ് ഇവരിൽ നിന്നും ഒറ്റപെട്ടു നിൽക്കുന്നത് എന്ന് ഓർത്തു പോയി അവൾ.. ഗൗരി അവരെ സമദാനിപ്പിച്ചു.. അമ്മ കരയല്ലേ.. രുഗ്മിണി കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.. പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ടു അവളുടെ തലയിൽ തലോടി.. അച്ഛൻ വരുന്നതിന് മുന്നേ എത്തണം..

ഞാൻ ഡ്രൈവറെ കൂട്ടി പോന്നത് ആണ്.. പിന്നെ നാളെ രാവിലെ നേരെത്തെ അങ്ങോട്ട്‌ വരണം..തറവാട് കണ്ടിട്ടില്ലാലോ മോള്.. ദേവനോട് പറയണം..അമ്മ ഇറങ്ങട്ടെ.. ഭക്ഷണം കഴിച്ചു പോകാം അമ്മ.. വേണ്ട.. കാർത്തിയും ഏട്ടനും എല്ലാം എത്തും ഇപ്പൊ.. ഭാമ ഒറ്റയ്ക്ക് അല്ലെ..പോട്ടെ.. അമ്മ കുറച്ചു ദിവസം നിക്കാൻ വരാം.. അവർ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ടു എഴുന്നേറ്റു.. അവരുടെ കാർ ദൂരെ അകലുന്നതും നോക്കി ഗൗരി നിന്നു.. തിരിഞ്ഞു വാതിൽ അടക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ആയിരുന്നു രുദ്ര് വരുന്നത് കണ്ടത്..

ഗൗരി വാതിൽ അടയ്ക്കാതെ മുറിയിൽ വന്നു ഇരുന്നു.. അവൻ വരുന്നത് മനസ്സിലായതും ഫോണിൽ നോക്കി ഇരുന്നു.. രുദ്ര് മുറിയിൽ എത്തി ഗൗരിയെ ഒന്നു നോക്കി പിന്നെ ബാത്‌റൂമിൽ പോയി.. തിരിച്ചു വരുമ്പോളും ഗൗരി അതെ ഇരുപ്പ് തന്നെ ആയിരുന്നു.. എന്തിനാ അമ്മ വന്നത്.. തറവാട്ടിലേക്ക് ചെല്ലാൻ പറയാൻ.. ഗൗരി അവനെ നോക്കാതെ തന്നെ പറഞ്ഞു.. രുദ്ര് മുറിയിൽ നിന്നും പോയി.. ഗൗരിയുടെ മനസ്സിൽ അരുണിന്റെ ഓർമ്മകൾ തിങ്ങി നിറഞ്ഞു.. അരുണിന്റെ കൂടെ ആണെങ്കിൽ ഇപ്പൊ താൻ ഏറെ സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കുന്ന സമയം ആവും..

അവൾ ചുമരിൽ തല വച്ചു ചാരി ഇരുന്നു അങ്ങനെ ഉറങ്ങി പോയി.. ഗൗരി ഉണരുമ്പോൾ ബെഡിൽ കിടക്കുകയായിരുന്നു.. അവൾ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു.. മുറിയിൽ രുദ്ര് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. രാത്രി ആവാറായി എന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി..ഗൗരി എഴുനേറ്റു പുറത്തു പോയി.. കുറച്ചു നേരം മുറ്റത്തു നിന്നു.. വലിയ വീട് അല്ലെങ്കിലും എടുപ്പ് തോന്നിക്കുന്ന വീട് ആയിരുന്നു അത്.. മാത്രമല്ല മുറ്റം നിറയെ പൂക്കളും.. ഒപ്പം കായലിന്റെ ഭംഗിയും.. അപ്പൊ ആണ് ഗൗരി വീടിന്റെ ഒരു ഭാഗം ശ്രദ്ധിച്ചത്..

കാട് പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു സ്ഥലം.. പക്ഷെ അതിനു നടുവിൽ കുറച്ചു ഒഴിഞ്ഞ സ്ഥലം ഉണ്ട്.. കുറച്ചു മാറി ആണ് അത് ഉള്ളത്.. ഗൗരി കുറെ എത്തി നോക്കിഎങ്കിലും ഒന്നും കണ്ടില്ല.. പിന്നെ തോന്നിയത് ആവാം എന്ന നിലപാടിൽ അവൾ തിരിച്ചു പോന്നു.. രാത്രി രുദ്ര് വന്നെങ്കിലും രണ്ടു പേരും പരസ്പരം മിണ്ടാൻ പോയില്ല.. വെറുതെ വഴക്ക് വേണ്ടെന്ന് കരുതി രുദ്ര് അവളോട്‌ അടുത്തില്ല.. ഗൗരിയും അവനിൽ നിന്നും അകന്നു തന്നെ നിന്നു.. രാവിലെ തന്നെ അവർ തറവാട്ടിൽ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചിരുന്നു..

രുദ്ര് പറഞ്ഞത് അനുസരിച്ചു ഗൗരി റെഡി ആയി നിന്നു.. അവർ ഓർമിച്ചു ഇറങ്ങുമ്പോൾ ആണ് രുദ്ര് ബൈക്കിൽ കയറുന്നത് ഗൗരി കണ്ടത്.. അതേയ് ബൈക്കിൽ പോകണ്ട.. നീ അല്ല തീരുമാനിക്കുന്നത്.. എനിക്ക് പറ്റില്ല അതിൽ വരാൻ.. രുദ്ര് ബൈക്കിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി അവളുടെ അടുത്ത് വന്നു..ഗൗരി എന്താ എന്ന ഭാവത്തിൽ നോക്കിയതും രുദ്ര് അവളെ എടുത്തു ബൈക്കിലെ പുറകിലെ സീറ്റിൽ ഇരുത്തി.. ഗൗരി ഒരു നിമിഷം പേടിച്ചു.. പിന്നെ രുദ്രയും കയറി ഇരുന്നു.. തറവാട്ടിൽ എത്തിയതും അവരെ കാത്തു ഉമ്മറത്തു തന്നെ എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു..

പഴയ തറവാട് ആണെങ്കിലും പുതുക്കി പണിഞ്ഞത് ആണെന്നു അവൾക്ക് മനസിലായി..ഗൗരി ഇറങ്ങി രുഗ്മിണിയുടെ അടുത്ത് വന്നു.. രുഗ്‌മിണി അവരെ ആരതി ഉഴിഞ്ഞു അകത്തു കയറ്റി.. ഇതാണോ ഈ തെമ്മാടിയുടെ പെണ്ണ്.. മുത്തശ്ശൻ ചോദിച്ചതും എല്ലാവരുടെയും മുഖം മങ്ങി.. എന്നാൽ രുദ്രിന്റെ മുഖം ദേഷ്യതാൽ ചുവന്നു.. അവൻ അയാളെ തുറിച്ചു നോക്കി ഗൗരിയുടെ കൈ പിടിച്ചു അകത്തേക്ക് കയറി.. ഗൗരിക്ക് എന്തോ പന്തികേട് തോന്നി.. ഭാമ അവളെ വിളിച്ചു മുറിയിൽ കൊണ്ടു പോയി.. രുദ്ര് കാർത്തിയുടെ കൂടെ എന്തോ സംസാരത്തിൽ ആയിരുന്നു..

ഭാമ അവളെ വീട് മുഴുവൻ ചുറ്റി കാണിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. ഇത്രയും വലിയ വീട്ടിൽ നിങ്ങൾ മാത്രം എങ്ങനെ.. കുറെ പേര് ഉണ്ടായിരുന്നു ത്ര.. തറവാട് ശയിച്ചപ്പോൾ എല്ലാവരും പോയി..പിന്നെ അച്ഛന്റെ അധ്വാനം കൊണ്ടു മാത്രം ആണ് ഇന്ന് ഈ കാണുന്നത് എല്ലാം.. ഒപ്പം ദേവേട്ടന്റെ പിന്തുണയും.. ഭാമ അവരെ പറ്റി എല്ലാം വാ തോരാതെ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.. എന്നാൽ രുദ്രിനെ പറ്റി മാത്രം അധികം ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. അല്ല കാർത്തിയുടെ ഏട്ടൻ മാത്രം എന്താ ഇത്രയും നാൾ വിവാഹം കഴിക്കാഞ്ഞേ.. ഞാൻ ഇവിടെ വന്നിട്ട് ഒരു വർഷം ആകുന്നെ ഉള്ളു..

ഞങ്ങളുടെ വിവാഹം നടത്തി തന്നത് ദേവേട്ടൻ ആണ്.. മുത്തശ്ശൻ ജാതി പ്രശ്നം പറഞ്ഞു സമ്മതിച്ചില്ല.. പക്ഷെ ദേവേട്ടൻ കാർത്തിയേട്ടനെയും കൊണ്ടു എന്നെ വിളിച്ചു ഇറക്കി രെജിസ്റ്റർ മേരേജ് ചെയ്യിച്ചു.. ഓ അന്ന് മുതലേ ഉണ്ടോ ഈ സ്വഭാവം.. അന്നൊക്കെ ഏട്ടൻ തല്ലിന് ഓക്കേ പോകുമെങ്കിലും ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നില്ല.. ഇടയ്ക്ക് വച്ചു ആണ്.. തല്ലിനും വഴക്കിനും മാത്രം പോയി തുടങ്ങിയത്.. ബിസിനസ്‌ ഒന്നും നോക്കാതെ.. ദേവേട്ടൻ എന്തോ ഇങ്ങോട്ട് ഒന്നും വരില്ല.. അങ്ങനെ അങ്ങനെ ആയി മാറി.. ഭാമയുടെ അടുത്ത് നിന്നും രുദ്രിനെ കുറിച്ച് ഒന്നും അവൾക്ക് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..

മുകളിലെ മുറികൾ ഓക്കേ കാണിച്ചു വരാന്തയിൽ കൂടെ നടക്കുമ്പോൾ ആണ് ഭാമ നടത്തം നിർത്തിയത് . ഏടത്തിക്ക് ദേവേട്ടന്റെ മുറി കാണണോ.. എനിക്ക് എന്തിനാ.. ഗൗരി ഒന്നു നിർത്തി.. അവിടെ നിന്നും രുദ്രിന് എതിരെ എന്തെങ്കിലും കിട്ടിയാലോ എന്ന് മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞതും അവൾ വേണം എന്ന് പറഞ്ഞു.. വരാന്തയുടെ അറ്റത്തു ഒരു കോണിൽ ആയിരുന്നു ആ മുറി.. ഭാമ പതിയെ തുറന്നു.. അടുക്കും ചിട്ടയോടും കൂടെ ആ മുറി സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു.. ആരും പെരുമാറാത്തത് കൊണ്ടു പൊടിയും മറ്റും ഉണ്ടായിരുന്നു.. ഷെൽഫിൽ ബുക്കുകൾ ഓക്കേ കണ്ടു..

ഒപ്പം ചുമരിൽ ഒരുപാട് ഫോട്ടോസും.. എല്ലാം രുദ്രിന്റെ പഴയകാലഫോട്ടോ ആയിരുന്നു.. അതെല്ലാം നോക്കിയ ഗൗരിയുടെ നോട്ടം ചെന്നു നിന്നത് മുറിയുടെ മൂലയിൽ കൂട്ടി വച്ചിരുന്ന പേപ്പറിൽ ആണ്.. അവൾ അത് എടുത്തു പൊടി തുടച്ചു.. അതിൽ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ കണ്ണുകൾ ആയിരുന്നു.. വരച്ചത് ആയിരുന്നു.. ഗൗരി ഒരു നിമിഷം അതിൽ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. അതിന് താഴെ ❣️ഗൗരി ദേവ്❣️ എന്ന് എഴുതിയിരുന്നു.. ആ പേര് കണ്ടു ഗൗരി ഞെട്ടി.. ഒപ്പം ആ കണ്ണുകളിൽ അവൾ വീണ്ടും നോക്കി..

ഏടത്തി അമ്മ വിളിക്കുന്നു വാ പോകാം.. ഗൗരി ആ പേപ്പർ അവിടെ തന്നെ ഇട്ട് അവിടെ നിന്നും പോന്നു.. എങ്കിലും അവളുടെ മനസ്സിൽ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ ഉടലെടുത്തു.. എന്തോ ആകെ കുഴഞ്ഞു മറിഞ്ഞ അവസ്ഥ.. ഭക്ഷണം ആയി വരു. എല്ലാവരും മേശയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. മുത്തശ്ശൻ ഒഴിച്ച്.. ഗൗരി ഭാമയുടെ അടുത്ത് ഇരിക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും രുഗ്മിണി രുദ്രിന്റെ അടുത്ത് അവളെ പിടിച്ചു ഇരുത്തി.. ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോൾ എല്ലാം ഗൗരിയുടെ മനസ്സിൽ ആ പേര് മാത്രം ആയിരുന്നു.. ഗൗരിയെ രുദ്ര് ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരും കൂടെ ഹാളിൽ ഇരുന്നു സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു.. ദേവ.. ഇന്ന് ഇവിടെ നിന്നൂടെ.. വേണ്ട.. പോകണം.. രുഗ്മിണിയുടെ മുഖത്തെ വാട്ടം കണ്ടതും എന്തോ ഗൗരിക്ക് സങ്കടം തോന്നി.. ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ നിറയരുത് എന്ന് തോന്നി.. അമ്മ ദേവേട്ടൻ അങ്ങനെ ഓക്കേ പറയും.. ഞങ്ങൾ ഇന്ന് ഇവിടെ നിൽക്കും ട്ടോ.. ഗൗരി പറയുന്നത് കേട്ട് രുദ്ര് അടക്കം എല്ലാവരും ഞെട്ടി.. കാരണം അവളിൽ അങ്ങനെ ഒരു മാറ്റം ആരും പെട്ടന്ന് ഉണ്ടാവും എന്ന് കരുതിയില്ല..

എനിക്ക് കുറച്ചു ദിവസം ഇവിടെ നിൽക്കണം എന്നൊക്കെ ഉണ്ട്.. പക്ഷെ ദേവേട്ടൻ സമ്മതിക്കുന്നില്ല അമ്മ.. രുദ്ര് അവളെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.. കാർത്തി പതിയെ രുദ്രിനെ തോണ്ടി..സ്വന്തം ഭാര്യയെ വായ്നോക്കുന്നോ.. നീ പോടാ.. രുദ്ര് വേഗം നോട്ടം മാറ്റി.. രുഗ്മിണിക്ക് എന്തോ ഒരുപാട് സന്തോഷം തോന്നി.. ഒപ്പം സൂര്യനും.. അങ്ങനെ കണ്ണിൽ കണ്ടവർക്ക് താമസിക്കാൻ ഉള്ള സ്ഥലം അല്ല ഇത്.. മുത്തശ്ശൻ വന്നു പറഞ്ഞതും എല്ലാവരും അയാളെ ദേഷ്യത്തോടെയും നിരാശയുടെയും നോക്കി..

എന്നാൽ രുദ്ര് ഗൗരിയെ പിടിച്ചു അയാൾക് മുന്നിൽ നിർത്തി.. അവളുടെ തോളിൽ പിടിച്ചു അവനോടു ചേർത്തു നിർത്തി.. ഗൗരി ആ നിമിഷം അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. അങ്ങനെ വലിഞ്ഞു കയറിവന്നവൾ അല്ല ഇവൾ.. എന്റെ ഭാര്യ ആണ്.. ഈ രുദ്ര് ദേവിന്റെ പെണ്ണ്.. ഗൗരി ദേവ്.. ആ പേര് വീണ്ടും അവന്റെ വായിൽ നിന്നും കേട്ടതും ഗൗരി തറഞ്ഞു നിന്ന് പോയി.. ഇമ വെട്ടാൻ പോലും മറന്നു അവൾ അവനെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു………… (തുടരും)