🖤പ്രണയവർണ്ണങ്ങൾ🖤: ഭാഗം 11

രചന: ആമി

 ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുന്നു.. ഇനി ഇവിടെ നിന്നാൽ എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയില്ല.. രുദ്ര് എല്ലവരോടും പറഞ്ഞു കൊണ്ടു നടന്നു.. ഗൗരിയുടെ കൈകൾ അവന്റെ കൈകൾക്കുള്ളിൽ ഭദ്രമായിരുന്നു.. അവൾക്ക് അവിടെ നിൽക്കണം എന്നും ആ പേരിനെ കുറിച്ച് കൂടുതൽ തിരയണം എന്നും ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നു.. എന്നാൽ അവൾ നിരാശയോടെ രുദ്ര്നൊപ്പം പുറപ്പെട്ടു.. ഗൗരി എല്ലാവരെയും നോക്കി യാത്ര ചോദിച്ചു.. രുഗ്മിണി മിഴികൾ തുടച്ചു അവരെ യാത്രയാക്കി…

യാത്രയിൽ ഉടനീളം ഗൗരിയുടെ മനസ്സിൽ ആ പേരും ആ കണ്ണുകളും മാത്രം ആയിരുന്നു.. വീട്ടിൽ എത്തി അകത്തു കയറിയതും ഗൗരി മുറിയിൽ പോയി.. രുദ്ര് അപ്പൊ തന്നെ പുറത്തു പോയിരുന്നു.. ഗൗരിയുടെ മനസ്സിൽ സംഘർഷം നടന്നു കൊണ്ടു ഇരുന്നു.. ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.. അവൾക്ക് രുദ്രിനോട് ദേഷ്യം കൂടി തന്നെ വന്നു..ഒപ്പം വീട്ടിൽ വിളിക്കാതെയും അവൾ ദേഷ്യം തീർത്തു.. എന്നാൽ വിനയൻ അവളെ ഇങ്ങോട്ട് വിളിക്കും.. അവൾ എന്തെങ്കിലും കള്ളം പറഞ്ഞു പെട്ടന്ന് തന്നെ വെക്കും.. വീട്ടിലേക്ക് വിരുന്നിനു ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞെങ്കിലും ഗൗരി അത് രുദ്രിനോട് പറഞ്ഞില്ല..

രാവിലെ ഗൗരി അടുക്കളയിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് രുദ്ര് അങ്ങോട്ട്‌ വന്നത്.. അവൻ വന്നത് അറിഞ്ഞിട്ടും അവൾ ജോലി തുടർന്നു.. വേഗം റെഡി ആവാൻ നോക്ക്.. സമയം ഒരുപാട് ആയില്ലേ.. അതിന് എങ്ങോട്ട് പോകാനാ… പിന്നെ ഇവിടെ ഇങ്ങനെ നിൽക്കാൻ ആണോ പ്ലാൻ.. കോളേജിൽ ഒന്നും പോകണ്ടേ.. രുദ്ര് അത് പറഞ്ഞതും ഗൗരി ഞെട്ടി.. അരുണിന്റെ ഓർമ്മകൾ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിഎത്തി.. ഇനി ആ മുഖം കാണാൻ അവൾക്ക് ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. വീണ്ടും അരുണിന്റെ മുന്നിൽ മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയായി.. അവൾക്ക് ഓർക്കുന്തോറും സങ്കടവും ദേഷ്യവും നിറഞ്ഞു..

ഞാൻ ഇനി പോകുന്നില്ല.. അവനെ കാണും എന്ന് കരുതി ആണോ.. അല്ല.. എനിക്ക് ഇനി പഠിക്കാൻ താല്പര്യം ഇല്ല.. അര മണിക്കൂർ സമയം തരും.. അതിനുള്ളിൽ റെഡി ആയി ഉമ്മറത്തു വരണം.. ഇല്ലെങ്കിൽ താൻ എന്തോ ചെയ്യും.. ഗൗരി ദേഷ്യതിൽ ചോദിച്ചതും രുദ്ര് അവളുടെ അടുത്ത വന്നു ഇടുപ്പിൽ പിടിച്ചു അവളെ സ്ലാബിൽ കയറ്റി ഇരുത്തി.. ഗൗരി പേടിച്ചു പോയിരുന്നു.. അവന്റെ നോട്ടം അവളെ കൊത്തി വലിക്കുന്നത് പോലെ തോന്നി.. ഒരിക്കലും തോന്നാത്ത ഒരു ഭംഗി ആ കണ്ണുകൾക്ക് ഉണ്ടെന്ന് അവൾക്ക് ആ നിമിഷം തോന്നി.. നീ എന്നെ ഒരിക്കൽ എതിർത്തു സംസാരിച്ചത് ഓർമ ഇല്ലേ..

അതിന് മറുപടി ഞാൻ നൽകിയത് അത്രയും ആളുകളുടെ മുന്നിൽ വച്ചു ആയിരുന്നു.. എന്നാൽ ഇവിടെ ആരും ഇല്ല.. അപ്പൊ ഞാൻ നൽകാൻ പോകുന്ന മറുപടി മോൾ ഊഹിച്ചോ.. ഗൗരിയുടെ തൊണ്ടയിൽ വെള്ളം വറ്റി.. നെറ്റിയിൽ വിയർപ്പ് കണങ്ങൾ ഒത്തു കൂടി.. അവൾ വേഗം അവനെ തള്ളി മാറ്റി ഇറങ്ങി ഓടി മുറിയിലേക്ക്.. മുറിയിൽ കയറി അവൾ കതക് അടച്ചു.. അവളുടെ മനസ്സിൽ അപ്പോളും രുദ്ര്ന്റെ നോട്ടം ആയിരുന്നു.. എന്തൊക്കെയോ കഥകൾ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച മിഴികൾ ആണ് അത്.. ഒരുപാട് പറയാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന കഥകൾ.. ആ നോട്ടത്തിന്റെ കാന്തിക ശക്തിയിൽ താൻ വീണു പോയോ..

അവൾ ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു.. ഇല്ല.. തന്റെ ജീവിതം തച്ചുഉടച്ചു ആഗ്രഹങ്ങളും സ്വപ്‌നങ്ങളും നശിപ്പിച്ച ആ മനുഷ്യനോട്‌ ഒരിക്കലും ഒരു തുള്ളി സ്നേഹം പോലും തനിക്കു തോന്നില്ല.. ഗൗരി വേഗം.. രുദ്ര് വിളിച്ചപ്പോൾ ആണ് ഗൗരിക്ക് ബോധം വന്നത്.. ഇനി ഒരു തർക്കത്തിന് മുതിരണ്ട കരുതി ഗൗരി വേഗം റെഡിയായി.. എങ്കിലും മനസ്സിൽ അരുണിനെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ പോകുന്നതിന്റെ അസ്വസ്ഥത അവളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. വൈകുന്നേരം ഞാൻ വരണോ അതോ.. ഞാൻ വന്നോളാം.. യാത്രക്കിടയിൽ രുദ്ര് ചോദിച്ചതിന് ഗൗരി മറുപടി നൽകി.. കോളേജിലേക്ക് അടുക്കുന്തോറും അവളുടെ മനസ്സിൽ ആകെ പരവേശം തോന്നി..

എന്നാൽ കോളേജ് കഴിഞ്ഞിട്ടും രുദ്ര് ബൈക്ക് നിർത്തിയില്ല.. ഗൗരി അമ്പരന്ന് കൊണ്ടു രുദ്രിനെ നോക്കി.. എങ്ങോട്ടാ പോകുന്നെ.. കോളേജിൽ.. കോളേജ് കഴിഞ്ഞു.. കണ്ടില്ലേ.. കണ്ടു.. അത് നീ ഇത് വരെ പഠിച്ച കോളേജ്.. ഇനി അങ്ങോട്ട്‌ പഠിക്കാൻ പോകുന്നത് അവിടെ അല്ല.. പിന്നെ.. രുദ്ര് മറുപടി പറയാതെ യാത്ര തുടർന്നു.. ഒടുവിൽ കുറച്ചു ദൂരെ ഉള്ള ഒരു കോളേജിന്റെ മുന്നിൽ ബൈക്ക് നിർത്തി രുദ്ര് ഗൗരിയോട് ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു.. ഗൗരി ചുറ്റും നോക്കി.. ക്രിസ്ത്യൻ കോളേജ് ഓഫ് ആർട്സ് ആൻഡ് ടെക്നോളജി.. പേര് കണ്ടു ഗൗരി രുദ്രിനെ നോക്കി.. നിന്റെ അഡ്മിൻ ഇവിടെ ശരിയാക്കി..

ഇനി മുതൽ ഇവിടെ ആണ് നിന്റെ പഠിപ്പ്.. അത് സ്വയം തീരുമാനിച്ചാൽ മതിയോ.. മതി.. രുദ്ര് മുന്നിൽ നടന്നു.. കുട്ടികളുടെ നോട്ടം തങ്ങളിൽ ആണെന്ന് കണ്ടു ഗൗരി മനസ്സില്ലതെ അവനു പുറകിൽ നടന്നു.. എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ രുദ്രിൽ തന്നെ ആണെന്ന് ഗൗരി ശ്രദ്ധിച്ചു.. ചില പെൺകുട്ടികൾ ആരാധനയോടെ നോക്കുന്നതും അവൾ കണ്ടു.. എന്തോ അവൾക്ക് അവരോടു എല്ലാം ഒരു തരം പുച്ഛം ആണ് തോന്നിയത്.. പ്രിൻസിപ്പൽ മുറിയിൽ കയറി രുദ്ര് എല്ലാം പറഞ്ഞു ശരിയാക്കി..

ഗൗരിയെ അവർക്ക് എല്ലാം പരിചയപ്പെടുത്തി അവർ പുറത്തു വന്നു.. ക്ലാസ്സ്‌ ലക്ഷ്യം വച്ചു രുദ്ര് മുന്നിൽ തന്നെ നടന്നു..ക്ലാസ്സ്‌ എത്തിയതും അവൻ അവളുടെ നേരെ നിന്നു.. വൈകുന്നേരം ഞാൻ വരാം.. ഇത്രയും ദൂരം ബസിൽ വരണ്ട.. എനിക്ക് കുഴപ്പം ഇല്ല.. എനിക്ക് കുഴപ്പം ഉണ്ട്.. പിന്നെ മറ്റൊരു കാര്യം.. ഗൗരി എന്താ എന്ന ഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി.. ഇവിടെയും നല്ല ചെറുപ്പക്കാരായ അധ്യാപകർ ഉണ്ടാവും.. അത് കൊണ്ടു.. രുദ്ര് പറഞ്ഞു വന്നത് മനസിലയതും ഗൗരി അവനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി.. രുദ്ര് മീശ പിരിച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ടു ഒരു കണ്ണ് ഇറുക്കി കാണിച്ചു..

ഗൗരി വേഗം ക്ലാസ്സിൽ കയറി പോയി.. അവൾക്ക് ആരെയും പരിചയം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടു ഒരു മൂലയിൽ പോയി ഇരുന്നു.. സ്വാതിയെയും ശ്രേയയെയും ഒരുപാട് മിസ്സ്‌ ചെയ്യുന്നത് പോലെ തോന്നി.. അവളുടെ മനസിലേക്ക് പഴയ ഓർമ്മകൾ വന്നു നിറഞ്ഞു.. അതിന്റെ ഫലം എന്നോണം കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.. അയ്യേ ഇയാൾ എന്തിനാ കരയുന്നെ.. അടുത്ത് വന്നു ഇരുന്ന ഒരു കുട്ടി ചോദിച്ചതും ഗൗരി കണ്ണുകൾ തുടച്ചു അവളോട് ചിരിച്ചു.. എന്റെ പേര് ധന്യ.. കരയൊന്നും വേണ്ട.. ആദ്യ ദിവസം ആയോണ്ട് ആരെയും അറിയാഞ്ഞിട്ടു ആവും ലെ.. അല്ല എന്താ കോളേജ് മാറാൻ കാരണം..

ധന്യ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. അവളുടെ അടുത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു ധന്യ ഇരുന്നത്.. എന്തോ ഗൗരിക്ക് ധന്യയോടെ പ്രതേക അടുപ്പം തോന്നി.. അയ്യോ പേര് ചോദിക്കാൻ മറന്നു.. എന്താ പേര്.. ഗൗരി ദേ… ഗൗരി ഒന്നു നിർത്തി.. ആ പേര് നാവിൽ വന്നു പോയത് എങ്ങനെ എന്ന് ഓർത്തു.. പിന്നെ അത് മറച്ചു വച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.. ഗൗരി.. സസ്പെൻഷൻ കിട്ടിയത് ആണോ.. സാദാരണ അങ്ങനെ അല്ലെ കോളേജ് മറു.. പക്ഷെ ഇയാളെ കണ്ടിട്ട് അങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല.. അല്ലെ..ഞാൻ കല്യാണം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ദൂരം കൂടുതൽ ആയത് കൊണ്ടു മാറിയത് ആണ്..

ഗൗരി ഉള്ളിലെ വിഷമങ്ങൾ എല്ലാം മറച്ചു വച്ചു സംസാരിച്ചു.. ധന്യയുമായി അവൾ പെട്ടന്ന് തന്നെ കൂട്ടായി.. ധന്യ ഒരുപാട് സംസാരിക്കുന്ന കുട്ടി ആയിരുന്നു.. ഗൗരിക്ക് ഒരു നിമിഷം പോലും ചിന്തിച്ചു ഇരിക്കാൻ സമയം അവൾ കൊടുത്തില്ല എന്ന് വേണം പറയാൻ.. വൈകുന്നേരം രുദ്ര് വന്നു കൂട്ടി ഗൗരിയെ.. ഇടയ്ക്ക് വച്ചു ടൗണിൽ ഇറങ്ങി ഒരു കൂൾബാറിൽ കയറി അവർ.. ഗൗരിക്ക് ഒട്ടും താല്പര്യം ഇല്ലെങ്കിലും രുദ്രിനെ പേടിച്ചു ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. ഓർഡർ കൊടുത്തു ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് രുദ്രിന് ഫോൺ വന്നത്.. അവൻ ഫോൺ എടുത്തു കുറച്ചു മാറി നിന്നു..

ജ്യൂസ് കൊണ്ടു വന്ന പയ്യൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. ഗൗരി അവന്റെ നോട്ടം കണ്ടു പേടിച്ചു.. ഗൗരി രുദ്രിനെ നോക്കിയപ്പോൾ അവിടെ ഒന്നും കണ്ടില്ല.. അവൾ ചുറ്റും നോക്കി.. അധികം ആരും ഇല്ല.. അവൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി ഒരു വഷളൻ ചിരി ചിരിച്ചു.. ഒടുവിൽ ഷർട്ടിന്റെ പുറകിൽ നിന്നും കത്തി എടുത്തു അവൾക്ക് നേരെ നീട്ടി.. ഗൗരി പേടിച്ചു പോയിരുന്നു.. അവൾ വിറയലോടെ പുറകിലേക്ക് നീങ്ങിയതും അവൻ മുന്നിലേക്ക് ആഞ്ഞു അവളുടെ കഴുത്തു ലക്ഷ്യം വച്ചു കൈഉയർത്തിയതും അവൻ നിലത്തേക്ക് തെറിച്ചു വീണതും എല്ലാം ഒരുമിച്ചു ആയിരുന്നു..

ഗൗരി മുഖം പൊത്തി ഇരുന്നു.. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞും ശബ്ദം ഒന്നും കേൾക്കാത്തത് കണ്ടു ഗൗരി കൈകൾ മാറ്റുമ്പോൾ ആ പയ്യൻ നിലത്തു കിടക്കുന്നു ആളുകൾ ചുറ്റും കൂടി നിൽക്കുന്നു.. ഗൗരി പുറകിൽ നോക്കുമ്പോൾ രുദ്ര് ദേഷ്യം കലർന്ന നോട്ടത്തോടെ നിൽക്കുന്നു.. ഗൗരിക്ക് അവനെ കണ്ടതും എന്തോ ആശ്വാസം തോന്നി.. ഒരു നിമിഷം പോലും ചിന്തിക്കാതെ അവൾ അവന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് പാഞ്ഞു.. രുദ്ര് കൈകൾ കൊണ്ടു അവളെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു..

ആ സമയം ആ നെഞ്ചിൽ ആണ് തനിക്ക് കൂടുതൽ സുരക്ഷിതത്വം എന്ന് അവൾക് തോന്നി.. അവിടെ വെറുപ്പോ ദേഷ്യമോ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. മറിച്ചു പേടിയില്ലതെ തനിക്കു ഒളിയാൻ ആ നെഞ്ചനേക്കാൾ മറ്റൊരു ഇടം വേറെ എവിടെയും ഇല്ലെന്നു തോന്നി അവൾക്ക്.. കുറച്ചു സമയത്തിനു ശേഷം ഗൗരിക്ക് ബോധം വന്നതും അവൾ അവനിൽ നിന്നും വിട്ടു മാറി.. അവനെ നോക്കാതെ തന്നെ അവൾ മാറി നിന്നു.. രുദ്ര് അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി.. പോരുമ്പോൾ ഒരു തവണ കൂടെ ഗൗരി ആ പയ്യനെ നോക്കി.. അവന് വേദന കൊണ്ടു നിലത്തു കിടന്നു പുളയുകയായിരുന്നു..

ബൈക്കിൽ കയറി ഇരുന്നു ഗൗരി തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ അവൾ കണ്ടു അവൾക്ക് നേരെ നീളുന്ന ആ മിഴികളെ..കാറിൽ ഇരുന്നു അവളെ തന്നെ നോക്കുന്ന അരുണിനെ.. എന്നാൽ ഗൗരിയുടെ ശ്രദ്ധ പോയത് അരുൺ ഇരിക്കുന്ന കാറിൽ ഇരിക്കുന്ന ആളിലേക്ക് ആയിരുന്നു.. ആ മുഖം അവളുടെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നതും അവൾ അരുണിനെയും അയാളെയും മാറി മാറി നോക്കി… വീട്ടിൽ എത്തി ഗൗരി രുദ്ര് പുറത്തു പോകാൻ വേണ്ടി കാത്തിരുന്നു.. കുറച്ചു സമയം കഴിഞ്ഞു രുദ്ര് പുറത്തു പോയതും ഗൗരി ഫോൺ എടുത്തു ഓൺ ചെയ്തു… അരുണിന്റെ നമ്പർ എടുത്തു അവൾ വിളിച്ചു..

എന്തോ ആ സമയം അവൾക് വെപ്രാളമോ ഒന്നും തോന്നിയില്ല.. ഗൗരി. എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു നിനക്ക് ഞാൻ ഇല്ലാതെ കഴിയില്ല എന്ന്.. ഞാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു.. സർ..എനിക്ക് ഒരു കാര്യം അറിയണം..എന്റെ നേരെ കത്തിയുമായി വന്ന അവനെ പറഞ്ഞയച്ചത് സർ ആണോ.. മറുപടി കിട്ടാതെ വന്നതും ഗൗരി ചോദ്യം വീണ്ടും ആവർത്തിച്ചു.. അതെ ഞാൻ തന്നെ ആണ്.. പക്ഷെ അത് നിന്റെ നേരെ ആയിരുന്നില്ല ഗൗരി.. അവനു നേരെ ആയിരുന്നു.. നമ്മളെ തമ്മിൽ അകറ്റിയ ആ $%&!#മോന്റെ ജീവൻ എടുക്കാൻ വേണ്ടി..

അരുണിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഗൗരിക്ക് അരോചകം തോന്നി.. ഒരിക്കൽ പോലും അരുൺ ഇത്തരം വാക്കുകൾ പറയുന്നത് അവൾ കേട്ടിരുന്നില്ല.. അവൾക്ക് എന്തോ അത് കേട്ടപ്പോൾ ദേഷ്യം തോന്നി.. സർ.. നമുക്ക് ഒരുമിക്കാൻ കഴിയാതെ പോയി.. അത് വിധി ആണ്.. ഇനി അതിന്റെ പേരിൽ ജീവിതം നശിപ്പിക്കരുത്.. എനിക്ക് നീ ഇല്ലാതെ കഴിയില്ല ഗൗരി.. ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ തള്ളി നീക്കുന്നത് എനിക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ.. അത്രയും സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നു എങ്കിൽ സർ എന്താ അന്ന് വന്നില്ല.. രുദ്ര് ചതിയനും ദുഷ്ടനും ഓക്കേ തന്നെ ആണ്.. എങ്കിലും ഒരു മണിക്കൂറോളം സമയം നമുക്ക് നൽകിയിരുന്നു..

ആ സമയം സർ എവിടെ പോയി.. ഒന്നു വന്നിരുന്നു എങ്കിൽ അല്ലെങ്കിൽ വിളിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ ഞാൻ അയാൾക്ക് മുന്നിൽ തല കുനിക്കേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നു.. ഗൗരി നിനക്ക് സത്യം അറിയില്ല.. ഞാൻ അപ്പൊ ഏതു അവസ്ഥയിൽ ആണെന്ന് നിനക്ക് അറിയില്ല.. ഞാൻ എല്ലാം പറയാം ഗൗരി.. നമ്മളെ തമ്മിൽ അകറ്റിയത് മനഃപൂർവം ആണ്.. രുദ്ര് ദേവ് നടത്തിയ ഒരു നാടകം.. അരുൺ പറയുന്നത് ഒന്നും അവൾക്ക് വിശ്വാസം വന്നില്ല.. രുദ്രിനെ ഇഷ്ടം അല്ലെങ്കിലും അവൾക്ക് അരുണിന്റെ വാക്കുകൾ അംഗീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. നാളെ വൈകുന്നേരം അഞ്ചു മണിക്ക് നീ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷൻ അടുത്ത് ഉള്ള ആ പാർക്കിൽ വാ..

ഞാൻ എല്ലാം നിന്നോട് പറയാം.. പറ്റില്ല.. എനിക്ക് വരാൻ.. ഞാൻ കാത്തിരിക്കും.. നീ വന്നില്ല എങ്കിൽ പിന്നെ നീ എന്നെ കാണില്ല ഗൗരി.. അടുത്ത ദിവസത്തെ ഒരു പത്രത്തിലെ പേജിൽ ആവും നീ എന്നെ കാണുക.. അത് പറഞ്ഞു അരുൺ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.. ഗൗരി കുഴഞ്ഞു കൊണ്ടു ബെഡിൽ ഇരുന്നു.. എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാതെ.. രുദ്ര് അറിയാതെ ഒരിക്കലും തനിക്കു പോകാൻ കഴിയില്ല എന്നവൾക്ക് ഉറപ്പ് ആയിരുന്നു.. പിന്നെ ഒരു വഴിയും തെളിഞ്ഞില്ല.. കാളിംഗ് ബെൽ അടിക്കുന്നത് കേട്ട് ഗൗരി ചെല്ലുമ്പോൾ കാർത്തി ആയിരുന്നു.. അവൾ അവനെ അകത്തേക്ക് ക്ഷണിച്ചു..

ഏട്ടൻ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഏടത്തിയെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടു പോകാൻ.. അപ്പൊ എവിടെ പോയി.. അപ്പൊ പറഞ്ഞില്ലേ.. എന്തോ അത്യാവശ്യം ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു ഒരിടം വരെ പോയി..അങ്ങനെ ആണ് പറഞ്ഞത്.. സ്ഥലം പറഞ്ഞില്ല.. ഞാൻ കരുതി ഏടത്തി അറിഞ്ഞു കാണും എന്ന്.. എപ്പോ വരും.. അറിയില്ല.. ഇടയ്ക്ക് ഉള്ളത് ആണ് ഈ യാത്ര.. ഗൗരിക്ക് എന്തോ സങ്കടം തോന്നി.. ഒന്നു പറഞ്ഞത് പോലും ഇല്ലല്ലോ എന്നോർത്ത്.. പിന്നെ എന്തിനാ പറയുന്നേ എന്ന് ചിന്തിച്ചു അവൾ സ്വയം ആശ്വാസിച്ചു.. കാർത്തിയുടെ കൂടെ കുറച്ചു സാധനങ്ങൾ എടുത്തു അവൾ ഇറങ്ങി..

തറവാട്ടിൽ എത്തി ഗൗരി കയറുമ്പോൾ മുത്തശ്ശന്റെ മുഖം അവൾ മനഃപൂർവം കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചു.. രുഗ്മിണി അവളെ സ്നേഹം കൊണ്ടു പൊതിഞ്ഞു.. രാത്രി ഗൗരിയുടെ കൂടെ ഭാമ കിടന്നു.. ഇത്രയും ദിവസം വഴക്കും ദേഷ്യവും അന്നെങ്കിൽ കൂടെ അടുത്ത് കിടന്നിരുന്ന ആൾ ഇന്ന് ഇല്ല എന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ അവൾക്ക് എന്തോ പോലെ തോന്നി.. ഇത്ര സമയം ആയിട്ടും ഒന്നു വിളിക്കാൻ പോലും തോന്നിയില്ലല്ലോ എന്ന് കരുതി അവൾക്ക് ഉറക്കം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു.. അവൾ എഴുന്നേറ്റു മുറിയിലെ ജനലോരം പോയി നിന്നു.. അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നീളുന്ന നിലവിൽ അവൾക്ക് രുദ്രിന്റെ മുഖം തെളിയുന്നത് പോലെ തോന്നി..

എന്താ തന്റെ മനസ്സിൽ ഇങ്ങനെ ഓക്കേ എന്ന് അവൾക്ക് തന്നെ മനസ്സിലായില്ല.. അവൾ എല്ലാം മറന്നു കളഞ്ഞു വീണ്ടും വന്നു കിടന്നു.. എങ്ങനെ കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം അവളെ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല.. എന്താ ദേവേട്ടൻ ഇല്ലാഞ്ഞിട്ട് ഉറക്കം വരുന്നില്ലേ.. ഭാമ കണ്ണുകൾ തുറന്നു പതിയെ ചോദിച്ചു.. പിന്നെ.. നിന്റെ ദേവേട്ടനെ ഓർത്തു ഇരിക്കല്ലേ ഞാൻ.. എനിക്ക് നാളെ എക്സാം ഉണ്ട്.. അത് ഓർത്തു ഉറക്കം പോയി.. കള്ളം പറയല്ലേ ഏടത്തി.. മനസ്സിൽ സ്നേഹം ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചാൽ അറിയില്ല എന്ന് കരുതിയോ.

. നീ വെറുതെ ഓരോന്ന് പറയല്ലേ ഭാമേ.. ഉറങ്ങാൻ നോക്ക്.. ഭാമയുടെ വാക്കുകൾക്ക് എന്തോ അർത്ഥം ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി ഗൗരിക്ക്.. അവൾ രുദ്രിനെ കുറിച്ച് ഓർത്തു ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു.. അന്ന് അവളെ കോളേജിൽ ആക്കിയത് കാർത്തി ആയിരുന്നു.. രുഗ്മിണി കൊടുത്ത ഭക്ഷണം കഴിച്ചു അവളെ അവർ സ്നേഹത്തോടെ യാത്രയാക്കി.. ഉച്ചയ്ക്ക് ശേഷം കോളേജിൽ സമരം ആയത് കൊണ്ടു ഗൗരി ഓട്ടോ പിടിച്ചു തറവാട്ടിൽ തന്നെ വന്നു.. വീട്ടിൽ എത്തി മുറിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഗൗരിക്ക് രുദ്രിന്റെ മുറിയിലേക്ക് പോയാലോ എന്ന ചിന്ത വന്നത്.. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കതെ അവൾ മുകളിലേക്ക് നടന്നു.. മുറിയിൽ കയറി ഷെൽഫിൽ എല്ലാം പരതി..

എന്നാൽ അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചതോന്നും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. നിരാശയോടെ ബെഡിൽ ഇരുന്നു അവൾ ചുറ്റും നോക്കി.. അപ്പൊ ആണ് അവളുടെ കണ്ണിൽ അത് കണ്ടത്.. ഷെൽഫിലെ ബുക്കുകൾക്ക് പുറകിൽ ആയി ഒരു ചെറിയ കൂട് പോലെ.. അത് പൂട്ടി ഇട്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.. താക്കോൽ അവിടെ എവിടെ എങ്കിലും കാണുമോ എന്ന് കരുതി ഗൗരി തപ്പി നോക്കി.. അവിടെ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. പൂട്ട് പൊട്ടിക്കാനും അവൾ കുറെ ശ്രമിച്ചു.. എന്നാൽ അതും വിഫലമായി..അവൾ നിരാശയോടെ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.. അവളുടെ മുറിയിലേക്കു കയറുമ്പോൾ ആണ് ഫോൺ അടിക്കുന്നത് കേട്ടത്..

നോക്കുമ്പോൾ അരുൺ ആയിരുന്നു.. അപ്പോൾ ആണ് ഗൗരിക്ക് അവൻ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത് ഓർമ വന്നത്.. രുദ്ര് നാട്ടിൽ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടു പോയേക്കാം എന്ന് അവൾ കരുതി.. പക്ഷെ വീട്ടിൽ നിന്നും എങ്ങനെ ഇറങ്ങുമെന്ന് ഓർത്തു ഇരുന്നു.. എന്തെങ്കിലും കള്ളം പറയാം എന്ന് കരുതി ഗൗരി രുഗ്മിണിയുടെ അടുത്ത് പോയി.. രുഗ്മിണിയോടെ പറഞ്ഞു ഗൗരി ഇറങ്ങി.. ഓട്ടോ പിടിച്ചു പാർക്കിൽ എത്തി അവൾ അരുണിനെ വിളിച്ചു.. ഏതനും നിമിഷങ്ങൾക്ക് അകം അവനും വന്നു.. പരസ്പരം കണ്ടതും വാക്കുകൾ മൗനതിന് വഴിമാറി.. ഒരു ബെഞ്ചിന്റെ അറ്റങ്ങളിൽ അവർ ഇരുന്നു..

എന്താ പറയാൻ ഉള്ളത്.. ഗൗരി തുടക്കം കുറിച്ചു.. പക്ഷെ അരുൺ മൗനം ആയിരുന്നു.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അവൻ പറയാൻ തുടങ്ങി.. നിന്റെ കൂടെ ഉള്ള ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ടു പ്രതീക്ഷയോടെ വരുന്ന എന്റെ മുന്നിലേക്ക് തടസ്സം ആയി വന്നത് ആയിരുന്നു രുദ്ര് ദേവ്.. എല്ലാം അവന്റെ പ്ലാനിംഗ് പോലെ തന്നെ നടന്നു.. അരുൺ പറയുന്നത് ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഗൗരി അവനെ നോക്കി.. അന്ന് രാവിലെ നീ രുദ്ര്ന്റെ ചതിയിൽ ആണെന്ന് അറിഞ്ഞു നിന്റെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞു വരുന്ന എന്നെ അവന്റെ ആളുകൾ പിടിച്ചു വച്ചു..

നിന്റെ മുന്നിൽ അവൻ നല്ലവൻ ആയി നിന്ന് നമുക്ക് ഒരുമിക്കാൻ അവസരം നൽകുമ്പോൾ അവനു ഉറപ്പ് ആയിരുന്നു ഞാൻ വരില്ല എന്ന്.. ഒടുവിൽ നിന്റെ കഴുത്തിൽ അവന്റെ താലി വീണതിന് ശേഷം ആണ് അവർ എന്നെ മോച്ചിപ്പിച്ചത്.. അരുൺ നിറയുന്ന മിഴികളോടെ അത് പറയുമ്പോൾ ഗൗരിയുടെ ഹൃദയത്തിൽ രുദ്ര്ന് നേരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആ ചെറിയ ഇഷ്ടം പോലും നഷ്ട്ടം ആയിരുന്നു.. വിധി എന്ന പേരിൽ തന്നെ ചതിച്ചത് കഥയിലെ വില്ലൻ തന്നെ ആയിരുന്നു.. രുദ്ര് ദേവ് എന്ന അസുരൻ……… (തുടരും)