വേളി: ഭാഗം 13

രചന: നിവേദ്യ ഉല്ലാസ്‌

ഇയാൾ എന്താ പറഞ്ഞത്…. നിരഞ്ജൻ ഒന്നുകൂടി ചോദ്യം ആവർത്തിച്ചു…. എന്നിട്ട് അയാൾ കാർ സൈഡ് ചേർത്ത് ഒതുക്കി നിറുത്തി… കൃഷ്ണപ്രിയ എന്താ പറഞ്ഞുവരുന്നത്… നിരഞ്ജൻ അവളുടെ മുഖത്ത് നിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ ആണ് ചോദിക്കുന്നത്.. “ഏട്ടൻ തിരിച്ചു പട്ടാമ്പിയിലേക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ കൂടെ ഈ പ്രിയ ഉണ്ടാവില്ല.. ഏട്ടനും ഏട്ടനെ മാത്രം സ്നേഹിച്ഛ് കഴിയുന്ന ആ പെൺകുട്ടിക്കും ഇടയിൽ ഈ പ്രിയ ഒരു തടസമാകില്ല…. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഇനി അങ്ങട് വരണില്യ… “അവളുടെ വാക്കുകൾ ഉറച്ചതായിരുന്നു..

നിരഞ്ജൻ അവളെ തന്നെ സാകൂതം നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ്…. എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു.. “ഇയാൾ തന്റെ അച്ഛനോടും അമ്മയോടും ഒക്കെ എന്ത് മറുപടി പറയും… അവർ ചോദിക്കില്ലെ എന്താ എന്റെ കൂടെ പോരാത്തത് എന്ന്…” “അച്ഛനോടു ഞാൻ കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ സാവധാനത്തിൽ പറഞ്ഞോളാം… എന്നെ മനസിലാകാൻ എന്റെ അച്ഛന് കഴിയും… ” ത”ന്റെ നാട്ടിൽ ഉള്ള ആളുകളോ… അവരൊക്കെ എന്ത് കരുതും “?നിരഞ്ജൻ വീണ്ടും ചോദിച്ചു… “ആളുകൾ എന്താച്ചാ കരുതട്ടെ… ആ വിഷയം അവർക്ക് തന്നെ വിടാം… ബഹുജനം പലവിധം എന്നല്ലേ….. അതു അവർ പറയട്ടെ. ഒക്കെ ഞാൻ കേട്ടോളം “അവൾ പറഞ്ഞു…

“എന്റെ വീട്ടിൽ ഉള്ളവരോടോ…. തന്നെ ഇത്രയും ദിവസം സ്വന്തം ഒരു മകളായി സ്നേഹിച്ച എന്റെ വീട്ടുകാരോട് എന്ത് പറയണം ഞാൻ… “നിരഞ്ജൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുകയാണ്.. എന്നോട് കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം തുറന്നു പറഞ്ഞപ്പോൾ, ഞാൻ മനപ്പൂർവം ഒഴിവായി പോയിന്നു പറഞ്ഞാൽ മതി… അരുന്ധതി അമ്മ യും എന്നേ ചതിച്ചില്ലേ… എന്നോട് എല്ലാം മറച്ചു വെച്ചില്ലേ…. അതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഇനി ആരെയും കാണണ്ട, ഞാൻ ഇനി മടങ്ങി വരില്ലെന്ന് പറഞ്ഞോളൂ അപ്പോൾ നിങ്ങളുടെ കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ എളുപ്പം ആകുകയും ചെയ്യും…” പ്രിയ പറഞ്ഞു

“ചോദ്യങ്ങൾക്ക് എല്ലാം ഉള്ള മറുപടി ഇയാൾ നേരത്തെ തന്നെ പറയാൻ പഠിച്ചു വച്ചിരുന്നു അല്ലെ..ഇത്ര മാത്രം കൃത്യം ആയിട്ട് പറയണമെങ്കിൽ .” നിരഞ്ജന്റെ ചോദ്യത്തിന് പക്ഷെ അവൾ ഒന്നും മറുത്തു പറഞ്ഞില്ല. ഉള്ളം തകർന്നു പൊട്ടുകയാണ്, എങ്കിലും അവൾ അനങ്ങാതെ ഇരുന്നു. “താൻ ‘അമ്മ തന്ന സ്വർണം മേടിക്കാഞ്ഞതിന്റെ കാരണം ഇതായിരുന്നു അല്ലേ..കുറെ ഏറെ അവർ എല്ലാവരും നിർബന്ധിച്ചു എങ്കിലും താൻ അത് സ്വീകരിക്കാഞ്ഞതിന്റെ കാര്യം ഇപ്പോളാണ് മനസിലായത് ” നിരഞ്ജൻ അവളോട് പറഞ്ഞു … “അതെ… അർഹതപെടാത്തത് ഒന്നും ഈ പ്രിയ സ്വന്തമാക്കിയിട്ടില്ല ഇന്നോളം.. അരുന്ധതി അമ്മയുടെ ഒരു സ്വർണവും എനിക്ക് വേണ്ട…

എന്റെ അച്ഛൻ തന്നത് മാത്രം മതി എനിക്ക്.. അത്കൊണ്ടാണ് ഞാൻ ആ ആമാട പെട്ടി അമ്മയ്ക്ക് തന്നെ തിരിച്ചു കൊടുത്തത്..ഞാൻ കൊണ്ട് വരാത്തത് ഒന്നും എനിക്ക് വേണ്ട .” അവൾ അല്പം കടുപ്പിച്ചു തന്നെ ആണ് അവനോട് പറഞ്ഞത്.. “താൻ കൊണ്ടുവരാത്തത് ഒന്നും താൻ തിരിച്ചു കൊണ്ടുപോകുന്നില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഇതോ ” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൻ അവളുടെ ഹൃദയത്തോട് ഒട്ടി കിടന്ന താലിമാല കൈയിൽ എടുത്ത് പിടിച്ചു… “ഇത് ഞാൻ എടുത്തോട്ടെ…” മാലയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ ചോദിച്ചു.. ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആയത്കൊണ്ട് പ്രിയ പെട്ടന്ന് പകച്ചുപോയി… “ഇതു എനിക്ക് തരു പ്രിയ….. എന്നിട്ട് ആവാം ബാക്കി.. “എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവൻ അത് ഊരി മറ്റുവാൻ ശ്രെമിച്ചു.

“അരുതേ… അത് മാത്രം എടുക്കരുതേ “എന്ന് പറഞ്ഞു അവൾ അവന്റെ കൈയിൽ കടന്നു പിടിച്ചു.. നിരഞ്ജൻ അത് ഇപ്പോൾ പൊട്ടിക്കും എന്ന മട്ടിലാണ് ഇരിക്കുന്നത്… “എന്തിനാ തനിക്ക് പിന്നെ ഈ താലി… പറയു കൃഷ്ണപ്രിയ.. നമ്മൾക്ക് രണ്ടാൾക്കും അതല്ലേ നല്ലത്..എന്നെ കുറിച്ച് ഉള്ള ഒരു ഓർമകളും തനിക്ക് ഇനി വേണ്ട.. എനിക്ക് അതു ഇഷ്ട്ടം അല്ല.. അതുകൊണ്ട് ഈ താലി ഇങ്ങട് വേണം.. ” നിരഞ്ജൻ ആണെങ്കിൽ രണ്ടിലൊന്ന് തീരുമാനിച്ച മട്ടിൽ ആണ്. “ഇത് തിരിച്ചു എനിക്ക് തന്ന ശേഷം മാത്രം ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നും വണ്ടി എടുക്കു. ഞാൻ തരാം…. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ എടുക്കരുതേ,എന്നവൾ യാചിച്ചു..

“ഓക്കേ എങ്കിൽ ഞാൻ മടങ്ങുമ്പോൾ ഇയാൾ ഈ മാല എനിക്ക് തരണം..ഇതു തന്നതിന് ശേഷം ഞാൻ തിരികെ പോകുക ഒള്ളു. സമ്മതിച്ചോ താന് .” ഹ്മ്മ്… ഒടുവിൽ അവർ തമ്മിൽ അങ്ങനെ ഒരു കരാർ ഉണ്ടാക്കിയ ശേഷം ആണ് അവൻ വണ്ടി സ്റ്റാർട്ട്‌ ചെയ്തത്. .. നിറഞ്ഞുവന്ന കണ്ണുനീർ നിരഞ്ജൻ കാണാതെ അവൾ മെല്ലെ ഒപ്പി… ഇടക്ക് ഒക്കെ നിരഞ്ജന് ഫോൺ വന്നപ്പോൾ അവൻ ആരോടൊക്കെയോ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… ഏതൊക്കെയോ ഭാഷകളിൽ… പ്രിയയ്ക്ക് അത് ഒന്നും മനസിലാകുന്നില്ലായിരുന്നു. “ഏട്ടാ വണ്ടി നിർത്തിയിട്ട് സംസാരിക്കു…

ഇങ്ങനെ ഫോണും വിളിച്ചോണ്ട് ഡ്രൈവ് ചെയ്യല്ലേ…വല്ലാണ്ട് പേടി ആകുന്നു ..”. അവൾ പറഞ്ഞപ്പോൾ നിരഞ്ജൻ പതിയെ വണ്ടി നിർത്തി… “ഞാൻ ഇന്ന് വൈകിട്ട് തന്നെ തിരിച്ചു പോകും… ഏറിയാൽ 5മണിക്കൂർ അതുവരെ ഒള്ളു താനും ഞാനും ആയിട്ടുള്ള ബന്ധം… അതുകൊണ്ട് മിണ്ടാതിരിക്കുക…എന്റെ കാര്യത്തിൽ ഇട പെടാനും വരണ്ട . ഓക്കേ… ” ദേഷ്യത്തിൽ പ്രിയയെ നോക്കി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നിരഞ്ജൻ വണ്ടി മുന്നോട്ട് എടുത്തു… കേവലം അഞ്ചു മണിക്കൂർ കൂടി കഴിഞ്ഞാൽ പ്രിയ വീണ്ടും പഴയതുപോലെ തന്നെ ആകും…. കൃഷ്ണപ്രിയ അങ്ങനെ ഏകയാകുകയാണ്…… അല്ലെങ്കിലും താൻ എന്നും തനിച്ചായിരുന്നു… ജന്മം തന്ന മാതാപിതാക്കളെ കാലം അതിന്റെ ഒഴുക്കിൽപ്പെട്ട് കൂട്ടികൊണ്ട് പോയപ്പോൾ ഈ ഉള്ളവൾ മാത്രം തനിച്ചായി… ..

ആരോടും പരാതി യും പരിഭവവും ഒന്നും പങ്ക് വെയ്ക്കാൻ ഇല്ലാതെ അങ്ങനെ കഴിഞ്ഞു.. ആഹ് എന്തായാലും വിവാഹം തീരുമാനിച്ച കുറച്ചു ദിവസങ്ങളിൽ താൻ ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചു… ഒരു യുഗം മുഴുവൻ ഓർത്തിരിക്കാനുള്ളത് ദൈവം തനിക്ക് സമ്മാനിച്ച് കഴിഞ്ഞു… അത് മതി… പിന്നെ മീരയുടെ അടുത്തേക്ക് തന്നെ വീണ്ടും, കിരണിന്റെ വൃത്തികെട്ട സ്വഭാവം…. അതൊക്കെ ഓർക്കുമ്പോൾ തന്റെ കാലുകൾക്ക് ബലം നഷ്ടപ്പെടും പോലെ…ഇനിയും കിരണിനെ ശല്യം ഉണ്ടാവരുത്, ന്റെ ഗുരുവായൂരപ്പ എന്ന് അവൾ പ്രാർത്ഥിച്ചു. അങ്ങനെ അവർ രണ്ടുപേരും കൃഷ്ണപ്രിയയുടെ നാട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു.. ദേവൻ അങ്ങ് വഴിയരുകിൽ കാത്തു നിക്കുന്നത് അവൾ കണ്ടു…

“യ്യോ ദേ ചെറിയച്ഛൻ നിൽക്കുന്നു, പാവം എത്ര നേരം ആയി ഈ നിൽപ്പ് തുടങ്ങീട്ട് “…അവൾ ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെ പോലെ വിളിച്ചു കൂവി… ചെറിയച്ഛൻ എന്നാണോ ഇയാൾ അച്ഛനെ വിളിക്കുന്നതെന്ന് അവൻ ഓർത്തു….. ഇടയ്ക്ക് എല്ലാം ചെറിയച്ഛൻ എന്ന് പറയുന്നു. കാർ വന്നു ദേവന്റെ അരികിലായി വന്നു നിന്നു… അപ്പോളാണ് അവൾ കണ്ടത് കൂടെ നാണ്യമ്മുമായും ഉണ്ടെന്നു… അമ്മുമ്മേ…. ഈശ്വരാ,, ന്നെ കാത്തു നിൽക്കുക ആയിരുന്നോ…. വണ്ടിയിൽ നിന്നും അവൾ ഓടിച്ചെന്നു അവരെ കെട്ടിപിടിച്ചു… “വന്നോ ന്റെ ചുന്ദരി കുട്ടി… മോളേ കാണാൻണ്ട് വിഷമിച്ചു പോയി ഈ വല്യമ്മ… ഇന്ന് വരും എന്ന് പറഞ്ഞു ദേവൻ ഇവിടെ നിൽപ്പുറച്ചിട്ട് മണിക്കൂർ എത്രയായിന്നു അറിയുവോ മോൾക്ക്… ”

അവർ പറയുന്നത് കേട്ട് നിരഞ്ജൻ നീക്കുകയാണ്.. “ഏട്ടാ ഇത് നമ്മുടെ വീടിന്റെ അടുത്തുള്ള അമ്മുമ്മയാ കെട്ടോ.. “അവൾ പരിചയപ്പെടുത്തി.. അവൻ ഒന്ന് മന്ദഹസിച്ചു. മോനെ കാർ നമ്മുടെ വീട്ടിലോട്ട് വരില്ല.. ദ അവിടെ പാർക്ക് ചെയാം നമ്മൾക്ക് കെട്ടോ.. ദേവൻ അവനുമായിട്ട് കേശവൻ കണിയാന്റെ വീട്ടിൽ പോയി… കാർ അവിടെ ഒതുക്കിയിട്ട് അവർ തിരിച്ചു വന്നു.. മോളെ….. നിരഞ്ജൻ മോൻ ഇന്ന് പോകുകയാണെന്നു പറയുന്നു… Iതെന്താ ഇത്ര ദൃതി.. അവിടെ ആര്യയും ഹേമയും എല്ലാവരും കാത്തിരിക്കുവാ… രണ്ടാൾക്കും നാളേ മടങ്ങാം ന്തെ.. ദേവൻ പറയുന്നത് കേട്ടപ്പോൾ പ്രിയ അറിയാതെ അവളുടെ താലിമാലയിൽ പിടിച്ചത് നിരഞ്ജൻ കണ്ടു…

പാടവരമ്പത്തൂടെ നടക്കാൻ നിരഞ്ജൻ കുറച്ചു ബുദ്ധിമുട്ടി.. മോളേ മോന്റെ കയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചോ, കുട്ടിക്ക് ഇതൊന്നും വശമില്ല കെട്ടോ.. നാണിയമ്മുമ്മ ചിരിച്ചു… അതൊന്നും സാരമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു നിരഞ്ജൻ ആടി ആടി മുന്നോട്ട് നടന്നു… പക്ഷെ പ്രിയ അവന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു…. മീരയും.മക്കളും കാണാൻ വേണ്ടി ആണ് അവൾ അങ്ങനെ ചെയ്തത്.. അവളുടെ കൈകളുടെ പിടിത്തം ഇടക്ക് അയഞ്ഞു വന്നു.. പകരം അവന്റെ കൈകൾ മുറുകി വന്നു….

ഇപ്പോൾ തോന്നും പ്രിയ ആദ്യമായിട്ടാണ് വരുന്നത് ഈ വരമ്പിൽ കൂടെ എന്ന്… നാണിയമ്മുമ്മ ഉള്ളത്കൊണ്ട് അവർ പതിയെ ആണ് നടക്കുന്നത്… ദേവൻ മുൻപിൽ വെട്ടം കാണിച്ചു പോകുന്നുണ്ട്… പ്രിയ ഫോൺ ടോർച്ചും ഓൺ ആകിയിട്ടുണ്ട്… തണുത്ത കാറ്റിൽ അവളുടെ മുടിയിഴകൾ പാറിപ്പറന്നു… നിരഞ്ജന്റെ ശ്വാസം അവളുടെ പിന്കഴുത്തിൽ ഇക്കിളി കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു…അപ്പോളും അവന്റെ കൈ വിരലുകൾ പ്രിയയുടെ വിരലിൽ കോർത്തു പിണച്ചു ആയിരുന്നു.………. (തുടരും )