🖤പ്രണയവർണ്ണങ്ങൾ🖤: ഭാഗം 37

രചന: ആമി

രുദ്ര് ഉയർന്നു പൊങ്ങിയ ദേഷ്യം കടിച്ചമർത്തി കാർത്തിയുടെ നേരെ പാഞ്ഞു.. നിലത്തു വീണു കിടക്കുന്ന അവന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ചു ഉയർത്തി.. കാർത്തിയുടെ കണ്ണിൽ പേടിയുടെ നാമ്പുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷെ രുദ്ര് അത് കണ്ടില്ല.. അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അടിക്കുമ്പോൾ അവനെ അമ്മ പ്രസവിച്ച സമയത്തു അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ രംഗം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു.. കണ്ണുകൾ ഇറുക്കി അടച്ചു അവൻ നിന്നു.. കാർത്തിയെ ഒരു മൂലയിലേക്ക് തള്ളി ഇട്ടു രുദ്ര് ദേഷ്യം കൊണ്ട് തല കുടഞ്ഞു.. ഈ സമയം നിലത്തു കിടന്നിരുന്ന കത്തി കാർത്തി കണ്ടു.. അവൻ പതിയെ കാൽ കൊണ്ട് വലിച്ചു നീക്കി അവന്റെ കയ്യിൽ ആക്കി..

ഒരു നിമിഷം പോലും ആലോചിക്കാതെ അവൻ രുദ്രിന് നേരെ പാഞ്ഞു.. പക്ഷെ അവൻ എത്തും മുന്നേ തന്നെ രുദ്ര് അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു.. കൈ പിടിച്ചു തിരിച്ചു കത്തി താഴെ വീണതും രുദ്ര് പൂർവ്വാധികം ശക്തിയോടെ കാർത്തിയുടെ വയറിൽ ചവിട്ടി.. വേദന കൊണ്ട് പുളയുന്ന അവന്റെ മുഖം കാണുന്തോറും രുദ്രിന് ദേഷ്യവും ഒപ്പം ഉള്ളിലെ സഹോദര സ്നേഹവും നിറഞ്ഞു.. ഒടുവിൽ കാർത്തിയെ പിടിച്ചു വലിച്ചു ഒരു മൂലയിൽ ഇട്ടു.. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു വെട്ടുകല്ലിൽ രുദ്ര് ഇരുന്നു.. രുദ്ര് കുറെ നേരം കാർത്തിയെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.. കാർത്തി വേദന കൊണ്ടു തളർന്നു പോയിരുന്നു.. അവന്റെ മുഖത്തും ദേഹത്തും രക്തം പടർന്നിരുന്നു..

എന്തിനാ ഡാ.. കൊല്ലണം എനിക്ക് നിങ്ങളെ.. സ്വത്തിനു വേണ്ടി ആയിരുന്നോ… ജനിച്ച…. അന്ന് മുതൽ.. അന്ന് മുതൽ എല്ലാവർക്കും നിങ്ങളെ ആയിരുന്നു ഇഷ്ടം.. സംസാരിക്കാൻ പാട് പെടുന്ന കാർത്തിയെ രുദ്ര് ഒരു നിമിഷം നോക്കി.. കുറച്ചു മാറി നിൽക്കുന്ന പ്രകാശിനെ നോക്കി രുദ്ര്.. പ്രകാശ് പേടിയോടെ രുദ്രിന്റെ അടുത്ത് വന്നു.. നിന്നെ കൊണ്ട് ഉള്ള ആവശ്യം കഴിഞ്ഞു.. പൊയ്ക്കോ.. രുദ്ര് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും കാർത്തി പ്രകാശിനെ തുറിച്ചു നോക്കി.. അവൻ ഞെട്ടലോടെ രണ്ടു പേരെയും മാറി മാറി നോക്കുന്നത് കണ്ടു രുദ്ര് കാർത്തിയെ നോക്കി.. ഞാൻ നിന്നോട് എന്നും പറഞ്ഞിരുന്ന ഒരു കാര്യം ഉണ്ട് കാർത്തി..

ഞാൻ നിന്റെ ഏട്ടൻ ആണ് എല്ലാം കൊണ്ടും.. ചതിക്കുകയായിരുന്നു ലെ.. …..മോനെ… കാർത്തി പ്രകാശിനെ നോക്കി അലറി.. രുദ്ര് പ്രകാശിനോട് കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് പോകാൻ ആംഗ്യ കാണിച്ചു.. പ്രകാശ് കാർത്തിയെ ഒന്നു നോക്കി അവിടെ നിന്നും പോയി.. കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞു മനുവും അങ്ങോട്ട്‌ വന്നു.. അഭിയും മനുവും കുറച്ചു മാറി നിന്നു.. അപ്പോളേക്കും കർത്തിയുടെ നോർമൽ ആയി വന്നിരുന്നു… നീ ഇതെല്ലാം എന്തിന് വേണ്ടി ചെയ്തു എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം.. പക്ഷെ നിന്റെ മനസ്സിൽ ഉള്ളത് ഒന്നും സത്യം അല്ല.. പിന്നെ.. ചെറുപ്പം മുതൽ നിങ്ങളെ കണ്ടു പടി നിങ്ങളെ കണ്ടു പടി എന്നായിരുന്നു അച്ഛനും അമ്മയും പറഞ്ഞത്.. നിങ്ങൾക്ക് എല്ലാം വാങ്ങി തരും..

എനിക്കോ..നിങ്ങളോട് ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്ന മുത്തശ്ശനെ വരെ ഞാൻ നിങ്ങളിൽ നിന്നും അകറ്റി.. ഒടുവിൽ ഞാൻ ഉറങ്ങി എന്ന് കരുതി അച്ഛനും അമ്മയും സംസാരിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ വായിൽ നിന്നും വീണു കിട്ടിയ വാക്കുകൾ.. നിങ്ങൾ എന്റെ ആരും അല്ല.. എന്റെ ഏട്ടൻ അല്ല എന്ന് അറിഞ്ഞ നിമിഷം ഞാൻ ആനന്ദം കൊണ്ട്.. കാർത്തി പറയുന്നത് എല്ലാം കേട്ട് ഒരു വാക്ക് പോലും മിണ്ടാതെ രുദ്ര് ഇരുന്നു.. അവന്റെ ദേഷ്യം കുറയും വരെ പറയട്ടെ എന്ന് കരുതി രുദ്ര്.. പ്രണയിച്ച പെണ്ണിനെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് വന്നു സ്വന്തം ആക്കിയപ്പോൾ അവൾക്ക് പോലും നിങ്ങളോട് ആയിരുന്നു ആരാധന..അവളും പറഞ്ഞു നിങ്ങളെ പോലെ ഒരു ഏട്ടൻ ഭാഗ്യം ആണെന്ന്..

അവിടെയും കാർത്തിക് ദേവ് തോറ്റു പോയി.. അവളെ ഒന്നു തൊടുക പോലും ചെയ്യാതെ ഞാൻ ആ ദേഷ്യം തീർത്തു.. പക്ഷെ എല്ലാവരുടെയും മുന്നിൽ ജയിക്കാൻ വേണ്ടി എനിക്ക് കിട്ടുന്ന ഷെയറിൽ സ്വന്തം ആയി ബിസിനസ് ചെയ്യണം എന്ന് കരുതിയപ്പോൾ അച്ഛൻ എല്ലാം വളർത്തു മകന് നൽകി മഹാ മനസ്കൻ ആയി.. അവിടെയും കാർത്തി തോറ്റു.. എന്നെ തോൽപ്പിക്കാൻ കിട്ടിയ വഴി ആണോ ഇത്.. അതെ.. ഗൗരിക്ക് വേദനിച്ചാൽ നിങ്ങൾക്ക് വേദനിക്കും എന്ന് എനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആണ് അവളെ തേടി ഇറങ്ങിയത്.. നിങ്ങളുടെ മുന്നിൽ ഇട്ടു അവളെ തീർത്തിട്ട് നിങ്ങളെയും കൊല്ലാൻ ആയിരുന്നു എന്റെ ആഗ്രഹം..

ഒട്ടും കരുണ ഇല്ലാതെ അലറി പറയുന്ന കാർത്തിയെ തന്നെ രുദ്ര് നോക്കി ഇരുന്നു.. ഒരിക്കൽ പോലും കാർത്തിയെ രുദ്ര് അങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.. ഏട്ടൻ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ ജീവൻ ആയി കണ്ടിരുന്ന തന്റെ കാർത്തി തന്നെ ആണോ ഇതെന്ന പോലും രുദ്രിന് സംശയം ആയി.. എനിക്ക് ആറു വയസ്സ് ഉള്ളപ്പോൾ ആണ് നീ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ വരുന്നത്.. ഒരു ദിവസം സ്കൂളിൽ നിന്നും വന്ന എന്നെ കാത്തിരുന്നത് ഒരു വെള്ള തുണിയിൽ പൊതിഞ്ഞു വന്ന കണ്ണുകൾ മെല്ലെ ചിമ്മി കൈകൾ കൂട്ടി പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു സമ്മാനം ആയിരുന്നു.. അച്ഛൻ ഇതാണ് ദേവാ നിന്റെ അനിയൻ എന്ന് പറഞ്ഞു എന്റെ കയ്യിൽ വെക്കുന്നത് പോൽ വച്ചു തന്നു..

നിന്റെ നെറ്റിയിൽ ഞാൻ ഉമ്മ തന്നപ്പോൾ എനിക്ക് കൗതുകം മാത്രം ആയിരുന്നു.. രുദ്ര് ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.. അഭിയും മനുവും എല്ലാം കേട്ട് മാറി നിന്നു.. കാർത്തിയുടെ മനസ്സിൽ അലിവിന്റെ കണിക പോലും ഇല്ലായിരുന്നു.. രുദ്ര് പറയുന്നത് ഒന്നും കേൾക്കാതെ അവന്റെ മനസ്സിൽ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞു.. ജയിക്കാൻ വേണ്ടി എന്തും ചെയ്യുമ്പോൾ അവിടെ സ്നേഹം ഇരുട്ടിൽ ആവുന്നു… പിന്നീട് എന്നും സ്കൂളിൽ നിന്നും ഓടി വരുന്നത് നിന്നെ കാണാൻ ആയിരുന്നു.. നീ വലുതായി വരുന്തോറും ഞാൻ നിന്നോട് കൂടുതൽ അടുത്തു.. നീ ചിരിക്കുന്നതും കരയുന്നതും എല്ലാം നോക്കി നിൽക്കും.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു നീ എന്റെ കൈ പിടിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങി..

നിന്നെ തോളിൽ വച്ചു ഞാൻ അമ്പലത്തിൽ ഒക്കെ പോകും.. അച്ഛനും അമ്മയും നോക്കുന്നതിനേക്കാൾ ഇഷ്ടം നിനക്ക് എന്നെ ആയിരുന്നു.. പക്ഷെ പിന്നെ പിന്നെ നീ എന്നോട് വഴക്ക് ഉണ്ടാക്കാൻ തുടങ്ങി.. ആദ്യം ഒന്നും ഞാൻ കാര്യം ആകിയില്ല.. പക്ഷെ പിന്നീട് എനിക്ക് മനസിലായി നിനക്ക് വന്ന മാറ്റങ്ങൾ.. അങ്ങനെ ഞാനും നിന്നിൽ നിന്നും വിട്ടു നിന്നു.. ഒടുവിൽ നീ ഭാമയെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് പറഞ്ഞു എന്നോട് വന്നു കരഞ്ഞു പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളെ വിളിച്ചു ഇറക്കി കൊണ്ട് വന്നു നിനക്ക് സ്വന്തം ആക്കി തന്നപ്പോൾ എല്ലാം പഴയ പോലെ ആയി.. നീ എന്നോട് കൂടുതൽ അടുത്തു.. പക്ഷെ ഇതിന് എല്ലാം പുറകിൽ നീ ചരട് വലിക്കുന്നുണ്ടെന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ആദ്യം വിശ്വസിച്ചില്ല.. പക്ഷെ.. രുദ്ര് ഒന്നു നിർത്തി..

കാർത്തി എഴുനേൽക്കാൻ ഉള്ള ശ്രമത്തിൽ ആയിരുന്നു.. അവൻ എഴുന്നേറ്റു നിന്നതും രുദ്ര് എഴുനേറ്റു അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചുവടുകൾ വച്ചു.. എന്നെ കൊല്ലാൻ വന്നവർ പ്രകാശിന്റെ പേര് പറഞ്ഞതും ഞാൻ അവനെ പോയി കണ്ടു.. പക്ഷെ അവൻ അല്ലെന്നു മനസിലായി.. അവിടെ വച്ചു ആണ് നിന്നെ ഞാൻ നിരീക്ഷിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്.. നീയും അരുണും തമ്മിൽ ഉള്ള ബന്ധം കൂടെ അറിഞ്ഞപ്പോൾ ഉറപ്പിച്ചു നീ ആണ് അവനെ പറഞ്ഞു വിട്ടത്.. ഉറ്റ സുഹൃത്തുക്കൾ ഈ രുദ്രിനെ കൊല്ലാൻ ഒരുമിച്ചു.. അതെ.. എനിക്ക് ജയിക്കണം.. ഒരു വട്ടം എങ്കിലും.. അച്ഛന്റെ മുന്നിൽ അമ്മയുടെ മുന്നിൽ കെട്ടിയ പെണ്ണിന്റ മുന്നിൽ എന്റെ കരിയറിൽ എല്ലാം എനിക്ക് ജയിക്കണം..

ഭാമ ഗർഭിണി ആണെന്ന് പറഞ്ഞു നീ ഡ്രാമ കളിച്ചപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ ഊഹിച്ചു നീ ക്ലൈമാക്സ്‌ ഉറപ്പിച്ചു എന്ന്.. നിന്നെ ഞാൻ കൊല്ലില്ല എന്ന് എന്നേക്കാൾ നന്നായി നിനക്ക് അറിയാം.. പക്ഷെ ഞാനെ കൊല്ലാതെ ഇരിക്കു.. എനിക്ക് ആളുകൾ ഉണ്ട്.. കാർത്തിയുടെ മുഖം ഭയത്താൽ വിറച്ചു.. രുദ്ര് അവനെ ഒന്നു നോക്കി തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. അബിയുടെയും മനുവിന്റെയും അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ രുദ്ര് നിന്നു.. അവരെ നോക്കാതെ തന്നെ അവൻ പറഞ്ഞു.. കഴിഞ്ഞു ഏതെങ്കിലും ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആക്കിയേക്ക്.. അവന് ഞാൻ ആരും അല്ലെങ്കിലും എനിക്ക് കൂടെ പിറപ്പ് തന്നെ അല്ലെ.. അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് നടന്നു പോകുന്ന രുദ്രിനെ വളരെ സങ്കടത്തോടെ അഭിയും മനുവും നോക്കി..

ചങ്ക് പിടയുമ്പോളും അത് മറച്ചു കൊണ്ട് ഉള്ള അവന്റെ പോക്ക് കണ്ടു അവർക്ക് പോലും മിഴികൾ നിറഞ്ഞു.. അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി രുദ്ര് പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ഫോൺ എടുത്തു.. ഗൗരിയുടെ നമ്പർ ടൈൽ ചെയ്തു.. ഞാൻ ഇപ്പൊ വരും.. വേഗം റെഡി ആയി നിൽക്ക്.. അവളുടെ മറുപടി പോലും കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ രുദ്ര് ഫോൺ വച്ചു.. പിന്നെ ഒരു പോക്ക് ആയിരുന്നു.. മുന്നിൽ മറ്റ് വണ്ടികൾ ഉണ്ടെന്നു പോലും ഓർക്കാതെ അവൻ പാഞ്ഞു.. വീട്ടിൽ പോയി ഡ്രസ്സ്‌ എല്ലാം മാറിയാണ് അവൻ ഗൗരിയെ കൂട്ടാൻ പോയത്.. കാറിൽ ആയിരുന്നു പോയത്.. അവിടെ എത്തി ഒരുപാട് നേരം ഒന്നും നിന്നില്ല..

പെട്ടന്ന് തന്നെ തിരക്ക് ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു അവർ ഇറങ്ങി.. രുദ്രിനെ തന്നെ നോക്കിയ ഗൗരിക്ക് അവന് എന്തൊക്കെയോ മാറ്റങ്ങൾ ഉള്ളത് പോലെ തോന്നി.. ഒരുപാട് ദൂരം പോയിട്ടും രുദ്ര് അവളോട് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. അവന്റെ മുഖത്തെ ഗൗരവം കണ്ടു അവളും ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോയില്ല.. വഴികൾ മാറി മറിയുമ്പോൾ ഗൗരി ചുറ്റും നോക്കി.. നമ്മൾ വീട്ടിലേക്ക് അല്ലെ ദേവേട്ടാ പോകുന്നെ.. രുദ്ര് മറുപടി പറഞ്ഞില്ല.. ഗൗരി അവനെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.. ഞാൻ ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേ.. നിനക്ക് എന്റെ കൂടെ വരാൻ പേടി ഉണ്ടോ.. ഗൗരി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ തോളിൽ ചാരി ഇരുന്നു.. ഈ ലോകത്തു ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായ ആളുടെ കൂടെ ഞാൻ ഉള്ളപ്പോൾ എവിടെ പോകാനും എനിക്ക് പേടി ഇല്ല..

അവൾ അത് പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും രുദ്ര് കാർ പെട്ടന്ന് നിർത്തി.. അവളുടെ മുഖം കയ്യിൽ എടുത്തു അവൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി ഇരുന്നു.. ഞാൻ എന്ത് പുണ്യം ചെയ്തിട്ട് ആണ് ഡി നിന്നെ കിട്ടിയേ.. എന്റെ ദേവേട്ടൻ ആണ് പുണ്യം.. അല്ല.. ദൈവം എനിക്ക് ഈ ജന്മം ആരെയും നൽകാതെ ജനിപ്പിച്ചത് എന്തിനാ എന്ന് അറിയോ.. ഈ ജന്മം മുഴുവൻ കിട്ടേണ്ട സ്നേഹം തരാൻ നിന്നെ ദൈവം ജനിപ്പിച്ചത് കൊണ്ട്.. എന്താ ദേവേട്ടാ.. എന്താ കണ്ണൊക്കെ നിറയുന്നെ.. ഗൗരി.. ഡി.. നമുക്ക് പോവാ.. എങ്ങോട്ട് എങ്കിലും.. ഇവിടെ നിന്നാൽ ചിലപ്പോൾ എനിക്ക്.. അവന്റെ മനസ്സിലെ സംഘർഷം അവൾക്ക് മനസ്സിലായി..

അവന്റെ മുഖം തന്റെ മാറിലേക്ക് വച്ചു അവൾ.. ഒരു പക്ഷെ അവന് ഇപ്പോൾ ആവശ്യം മൗനം ആണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.. അവനോടു ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഗൗരി അവന്റെ മുടിയിൽ പതിയെ തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു രുദ്ര് മുഖം ഉയർത്തി അവളെ നോക്കി.. നമുക്ക് ഒരു കട്ടൻ കുടിച്ചാലോ ദേവേട്ടാ.. ഗൗരി അത് പറഞ്ഞതും രുദ്ര് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് വണ്ടി എടുത്തു.. അവന്റെ കയ്യിൽ കൈ കോർത്തു പിടിച്ചു അവർ യാത്ര തുടർന്ന്.. നേരം ഒരുപാട് ആയിരുന്നത് കൊണ്ട് കടകൾ അധികം ഇല്ലായിരുന്നു.. ഒരു ചെറിയ കടയിൽ നിർത്തി അവർ ചായ കുടിച്ചു.. അത് കഴിഞ്ഞു ഒരു വീണ്ടും യാത്ര തുടർന്നു..

എങ്ങോട്ടാണെന്നോ എന്തിനാണെന്നോ അറിയാതെ ഒരു യാത്ര.. അവന്റെ തോളിൽ തല ചായ്ച്ചു ഉറങ്ങുന്ന അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ കാർ പതിയെ വിട്ടു.. കണ്ണിൽ സൂര്യ രശ്മികൾ പതിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ഗൗരി കണ്ണുകൾ തുറന്നത്.. അവൾ കണ്ണ് തിരുമ്മി ചുറ്റും നോക്കി.. പിന്നെ രുദ്രിനെയും.. ഗൗരി.. മ്മ്.. കുറച്ചു കൂടെ കഴിഞ്ഞാൽ നമ്മൾ എത്തും.. എവിടെ.. വയനാട്.. അവിടെ എന്താ.. നമ്മൾ തിരക്കിനിടയിൽ മറന്നൊരു കാര്യം ഉണ്ട്.. എന്താ അത്.. ഹണിമൂൺ… രുദ്ര് അവളെ നോക്കി വശ്യമായി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. അവന്റെ കള്ളച്ചിരിയുടെ ഭംഗി നോക്കി ഒരു നിമിഷം അവളും ഇരുന്നു.. ഈ ചിരി ഈ മുഖത്തു നിന്നും മരണം വരെ മയരുത്..

പ്രണയം കൊണ്ട് തോൽപ്പിക്കുന്ന ഹൃദയം ഒരിക്കലും വേദനിക്കരുത്.. ഗൗരി മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. എന്നാൽ അവന്റെ മനസ്സിലെ പ്രാർത്ഥന മറ്റൊന്നു ആയിരുന്നു.. ഈ പെണ്ണിനെ തന്നെ വരും ജന്മവും എനിക്ക് തന്നെ നൽകണേ എന്ന്.. ഒരു നോവ് പോലും നൽകാതെ പൊന്നു പോലെ കൊണ്ട് നടക്കാൻ.. അവളുടെ കുറുമ്പുകൾ വാശികൾ എല്ലാം മാത്രം സ്വന്തം ആയിരിക്കണേ എന്ന്.. ഇരുവരും മനസ്സിൽ കരുതി പരസ്പരം നോക്കി.. ആ സമയം ആ കോടകൽക്കിടയിലൂടെ ചാറിയ ആ മഴ അവരുടെ പ്രാർത്ഥന ദൈവം കെട്ടു എന്നതിനുള്ള തെളിവ് ആയിരിക്കാം.. അല്ലെങ്കിൽ ഗൗരി ദേവ് എന്നും ഒരു മഴ പോലെ മഞ്ഞിന്റെ കുളിരു പോലെ ആണെന്നും ആയിരിക്കാം… ❣️ഗൗരി ദേവ്.. അവർ ഒന്നാണ്.. പ്രണയം കൊണ്ട് കാവ്യം രചിച്ച രണ്ടു ഹൃദയങ്ങൾ.. ❣️…..(തുടരും)