🖤പ്രണയവർണ്ണങ്ങൾ🖤: ഭാഗം 2

രചന: ആമി

രാത്രി ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോൾ എല്ലാം ഗൗരിയുടെ മുന്നിൽ അവന്റെ ചിരിക്കുന്ന മുഖം തെളിഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. തിരിഞ്ഞ് മറിഞ്ഞു കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം വന്നില്ല.. അവനെ കാണിച്ചു കൊടുക്കേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. അപ്പുവിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു അവൾ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വീണു.. രാവിലെ ക്ലാസ്സിൽ എത്തുമ്പോൾ അരുൺ ക്ലാസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവളെ കണ്ടതും അരുൺ ചിരിച്ചു..

എന്താ ഗൗരി താൻ എന്നും ലേറ്റ് ആണല്ലോ.. അത് സർ.. ബസ്.. സാരമില്ല കയറിക്കോ.. ഗൗരി വേഗം കയറി ഇരുന്നു.. അരുൺ വീണ്ടും ക്ലാസ്സ്‌ എടുക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ക്ലാസിലെ മറ്റൊരു പെൺകുട്ടി ഓടി വന്നു.. അവളെ അരുൺ വഴക്ക് പറയുന്നത് കെട്ട് എല്ലാവരും ഗൗരിയെ നോക്കി.. അവൾ തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു.. മോളെ ഗൗരി.. നീ പറയാൻ പോകുന്നത് എന്താണെന്നു അറിയാം.. രണ്ടു വാ തുറന്നാൽ ഉണ്ടല്ലോ.. ഗൗരി പറഞ്ഞതും ശ്രേയയും സ്വാതിയും വാ പൊത്തി ചിരിച്ചു..

അരുണിന്റെ നോട്ടം ഗൗരിയിൽ എത്തുമ്പോൾ എല്ലാം സ്വാതിയും ശ്രേയയും ചുമക്കാൻ തുടങ്ങും.. ഗൗരി എങ്ങനെ എങ്കിലും ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചു.. ഉച്ച ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞു വരാന്തയുടെ അറ്റത്തു ഇരുന്നു സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു ഗൗരിയും ശ്രേയയും സ്വാതിയും അവരുടെ കളിചിരികൾക്കിടയിൽ സ്വാതി പറഞ്ഞ കാര്യം ഗൗരിയെ ഞെട്ടിച്ചു.. എടി ഇന്നലെ നമ്മുടെ കോളേജിന്റെ മുന്നിൽ വച്ചു ഒരാളെ വെട്ടിത്ര.. ഗൗരി കേൾക്കാത്തത് പോലെ ഇരുന്നു..

ശ്രേയയും സ്വാതിയും അതിനെ കുറിച്ച് തന്നെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. ആരാ വെട്ടിയത്.. രുദ്ര്.. സ്വാതി ആ പേര് പറഞ്ഞതുംഗൗരിയുടെ മനസ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ച അവന്റെ മുഖം മനസ്സിൽ മിന്നി മറഞ്ഞു.. എങ്കിലും ഗൗരി എല്ലാം കെട്ട് ഇരുന്നു.. രുദ്രനോ.. സൂര്യ നാരായൺ ല്ലേ അവരുടെ മകൻ.. സൂര്യമംഗലം വലിയ തറവാട് ആണ്.. വലിയ ബിസ്സിനെസ്സ് ഒക്കെ ആയി വളർന്നു പന്തലിച്ചു നിൽക്കുന്ന ഒരു സാമ്രാജ്യം.. ആ കുടുംബത്തിലെ ആള് എന്തിന് ഒരാളെ കൊല്ലാൻ മാത്രം..

അത് ഒന്നും എനിക്ക് അറിയില്ല.. ഈ രുദ്ര് ദേവ് സ്റ്റേറ്റിൽ ഒക്കെ പോയി പഠിച്ചത് ആണ്.. നാട്ടിൽ നമ്മുടെ അച്ചു ചേച്ചി പഠിച്ച കോളേജിൽ ആയിരുന്നു.. നല്ല പഠിപ്പി ആയിരുന്നു.. പിന്നെ കോളേജിലെ സൂപ്പർ ഹീറോ.. എന്നിട്ട്.. ഗൗരി അവൾ പോലും അറിയാതെ ചോദിച്ചു പോയി.. അവനെ കുറിച്ച് അറിയാന് ഉള്ള വ്യാകരത കൂടി.. എന്നിട്ട് എന്താ ഇടയ്ക്ക് വച്ചു അയാളുടെ കൂട്ട് കെട്ട് മോശം ആയി എന്നൊക്കെ പറയുന്നത് കേട്ടു.. തല്ലാനും കൊല്ലാനും ഇറങ്ങി.. വീടിന്റെ സൽപ്പേര് കളയാൻ വേണ്ടി എല്ലാ കുടുംബത്തിലും ഉണ്ടാവില്ലേ ഒന്നു..

ഇത് അങ്ങനെ ആണ്.. ഗൗരിയുടെ മനസ്സിൽ രുദ്ര് ദേവ് എന്ന പേരും അവന്റെ മുഖവും മാത്രം ആയിരുന്നു.. അവൾ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.. നീ എന്താ ഗൗരി ആലോചിക്കുന്നേ.. എടി.. ഇന്നലെ ആ സംഭവം നടക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. ആണോ.. എന്നിട്ട് നീ കണ്ടോ.. ഗൗരി നടന്നത് എല്ലാം അവരോട് പറഞ്ഞു..ഒപ്പം പോലിസ് സ്റ്റേഷനിൽ പോയി ആളെ കാണിച്ചു കൊടുത്തത് എല്ലാം.അത് കേട്ടപ്പോൾ സ്വാതിയും ശ്രേയയും അവളെ ഞെട്ടലോടെ നോക്കി..

നിന്നെ അയാൾ കണ്ടോ.. ഗൗരി അതെ എന്ന് തല ആട്ടി.. ഗൗരി നീ എന്ത് പണിയ കാണിച്ചേ.. അവൻ ഇനി പുറത്തു ഇറങ്ങിയാൽ നിന്നെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്താലോ.. എന്നാലും കണ്ടത് കണ്ടില്ല എന്ന് എങ്ങനെ പറയും ഡി.. എന്തായാലും നന്നായി.. കുറച്ചു കാലം അവൻ ജയിലിൽ കിടക്കട്ടെ..ആ വെട്ട് കൊണ്ടവൻ ഒരു പാവം ആണ്ത്ര.. ഇപ്പോളും ബോധം വന്നിട്ടില്ല.. സ്വാതി അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഗൗരിക്ക് ആശ്വാസം തോന്നി.. ഒരു പാവത്തെ കൊല്ലാൻ നോക്കി അവൻ രക്ഷപെടേണ്ട എന്ന് അവളും ചിന്തിച്ചു..

പിന്നെ അവരുടെ കൂടെ കൂടി ഗൗരി രുദ്ര്ന്റെ കാര്യം എല്ലാം മറന്നു പോയിരുന്നു.. വൈകുന്നേരം ക്ലാസ്സിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ നേരം ആണ് അരുൺ ഗൗരിയെ പ്യൂൺ വഴി സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് വിളിപ്പിച്ചത്.. സ്വാതിയോടും ശ്രേയയോടും കാത്തു നിൽക്കാൻ പറഞ്ഞു ഗൗരി സ്റ്റാഫ് റൂമിലേക്ക് ചെന്നു.. അവിടെ അരുൺ മാത്രം ആയിരുന്നു ഉണ്ടായിരുന്നത്.. ബാക്കി സ്റ്റാഫ് എല്ലാം പോയിരുന്നു.. ഗൗരിയെ കണ്ടതും അരുൺ അകത്തേക്കു വരാൻ വേണ്ടി ആഗ്യം കാണിച്ചു.. എന്താ സർ.. അത് പിന്നെ..

ഗൗരി എനിക്ക് ഒരു കാര്യം.. അരുണിന്റെ പരിഭ്രമം കണ്ടു ഗൗരി താൻ കരുതുന്ന കാര്യം ആവല്ലേ എന്ന് മനസ്സിൽ പ്രാർത്ഥിച്ചു.. അരുൺ എഴുനേറ്റു അവളുടെ അടുത്ത് പോയി നിന്നു.. ഗൗരി നീ എന്റെ സ്റ്റുഡന്റ് ആണ്.. നിന്നോട് ഇങ്ങനെ ഒന്നും പാടില്ല എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം.. പക്ഷെ പലപ്പോഴും ഞാൻ പോലും അറിയാതെ നീ എന്റെ ഹൃദയത്തിൽ.. അരുൺ ഒന്നു നിർത്തി അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.. ഗൗരി അവനെ തന്നെ പിടയുന്ന ഹൃദയത്തോടെ നോക്കി.. ഞാൻ അമ്മയെയും കൂട്ടി വരട്ടെ..

നിന്നെ എനിക്ക് തരുമോ എന്ന് ചോദിക്കാൻ.. അരുൺ അത് തന്നെ ആണ് പറയാൻ പോകുന്നത് എന്ന് അറിയാമെങ്കിലും പെട്ടന്ന് അങ്ങനെ കേട്ടപ്പോൾ ഗൗരി ഞെട്ടി.. അവളുടെ കൈകാലുകൾ വിറയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി.. നീ ആലോചിച്ചു തീരുമാനം പറഞ്ഞാൽ മതി.. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടാതെ വേഗം തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. വെളിയിൽ ചെവിയും കൂർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്ന സ്വാതിയെയും ശ്രേയയെയും കണ്ടതും ഗൗരി നിന്നു.. അവർ രണ്ടു പേരും അവളെയും വലിച്ചു നടക്കാൻ തുടങ്ങി..

ഒപ്പം അവർ ചിരിക്കുന്നുമുണ്ടായിരുന്നു. എങ്ങനെ ഉണ്ട് മോളെ.. ഞങ്ങൾ അന്നേ പറഞ്ഞില്ലേ.. ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ഗൗരി ആകെ മരവിച്ച അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു.. നീ എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ..നിനക്ക് സാറിനെ ഇഷ്ടം അല്ലെ.. ഇഷ്ടം.. അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല.. അപ്പൊ ഇഷ്ടക്കെട് ഇല്ല..ഹോ എന്തൊക്കെ ആയിരുന്നു.. അവർ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു ഗൗരിയെ കളിയാക്കി.. പക്ഷെ ഗൗരിയുടെ മനസ്സിൽ അരുണിനേക്കാൾ രുദ്ര് ദേവ് എന്ന പേരും അവന്റെ മുഖവും ആയിരുന്നു..

അവളുടെ നോട്ടം രക്തകറ പുരണ്ട റോഡിൽ എത്തി.. എന്തോ തന്റെ ജീവിതത്തിൽ അയാൾക് എന്തൊക്കെയോ സ്ഥാനം ഉള്ളത് പോലെ.. എത്ര മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ആ മുഖം തന്നെ തെളിഞ്ഞു കൊണ്ടേ ഇരിക്കുന്നു.. സൂര്യ മംഗലത് എല്ലാവരും ഉമ്മറത്തു കൂടിയിരുന്നു.. പഴയ തറവാട് ആയിരുന്നു..അത് ഒരു പോറൽ പോലും ഏൽക്കാതെ അതെ പ്രൗഢിയിൽ തന്നെ നിലനിന്നിരുന്നു.. ഉമ്മറത്തെ ചാരു കസേരയിൽ ഇരുന്നു മുതിർന്ന കാരണവർ ആയ സൂര്യ നാരായണന്റെ അച്ഛൻ ഗംഗദരൻ പറഞ്ഞു..

അവൻ കാരണം കുടുബത്തിന്റെ സൽപ്പേര് ആണ് പോകുന്നത്..എത്ര പറഞ്ഞു നോക്കി.. ഒരു കാര്യവും ഇല്ല.. ഇനി എന്താ വേണ്ടത് എന്ന് വെച്ചാൽ സൂര്യ അങ്ങ് ചെയ്തോളാ.. അച്ഛാ.. അവൻ.. വേണ്ട ഒന്നും പറയണ്ട.. ഞാൻ അന്നേ പറഞ്ഞത് ആണ് നിന്നോട് നീ കേട്ടില്ല.. ഇനി അനുഭവിച്ചോ…പക്ഷെ ഇനി അവനെ ഈ വീട്ടിൽ കയറ്റാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.. ഉമ്മറത്തെ സംസാരം അകത്തു ഇരുന്നു കേൾക്കുന്ന രുഗ്മിണി തന്റെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.. അവരുടെ അടുത്ത് ഇരുന്ന് ഭാമ അവരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

. മുത്തശ്ശൻ പറയുന്നത് കെട്ട് അമ്മ വിഷമിക്കണ്ട.. ദേവേട്ടനെ ഇറക്കി വിടാൻ ഒന്നും പോണില്ല.. എന്നാലും ഭാമേ എന്റെ കുട്ടി എന്താ ഇങ്ങനെ ആയത്.. അവനെ കണ്ടു പഠിക്കണം എന്നാണ് ഞാൻ കാർത്തിയോട് പോലും പറയാറ്.. അവരുടെ സങ്കടം കണ്ടു ഭാമയ്ക്ക് ഒന്നും പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.. കാരണം കാർത്തി വിവാഹം ചെയ്തു കൊണ്ടു വന്ന മുതൽ അവൾ കാണാൻ തുടങ്ങിയത് ആയിരുന്നു ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുനീർ.. അതും രുദ്രിനെ ഓർത്ത് മാത്രം.. മുറ്റത്തു കാർ വന്നതും സൂര്യൻ അതിന് അടുത്തേക് വേഗം നടന്നു.. കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ കാർത്തിക് അച്ഛനെയും കൊണ്ടു കുറച്ചു മാറി നിന്നു..

ജ്യാമ്യം കിട്ടുമോ മോനെ.. സ്റ്റേഷൻ ജ്യാമ്യം കിട്ടില്ല.. കോടതിയിൽ നോക്കാം.. അവിടുന്നു കിട്ടും അല്ലെ ഡാ.. ഉറപ്പ് ഇല്ല അച്ഛാ.. ഒരു പെൺകുട്ടി ദൃക്‌സാക്ഷി മൊഴി കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്.. നമുക്ക് അവരെ പോയി കണ്ടു കാര്യം പറയാം.. അവൻ ജയിലിൽ കിടക്കുന്നത് കാണാൻ വയ്യ.. ഇല്ല അച്ഛാ.. ഞാൻ വക്കിലിനെ കാണട്ടെ.. അതിനനുസരിച്ചു നമുക്ക് മുന്നോട്ടു പോകാം.. കാർത്തി അയാളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു അകത്തേക്ക് നടന്നു.. ഗൗരിയെ കണ്ടു മൊഴി മാറ്റി പറയിപ്പിക്കുക എന്ന തീരുമാനം തന്നെ ആയിരുന്നു കാർത്തിക് എടുത്തത്..

അതിന് വേണ്ടി അവർ ഗൗരിയെ കാണാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.. രണ്ടു ദിവസത്തിന് ശേഷം ഒരു അവധി ദിവസം ആയിരുന്നു…ഗൗരി അപ്പുവിന്റ കൂടെ തൊടിയിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് സീത അവളെ വിളിച്ചത്.. അകത്തേക്കു വന്ന ഗൗരി ഹാളിൽ ഇരിക്കുന്ന വയസ്സായ ഒരു സ്ത്രീയെ കണ്ടു.. അവരുടെ ഭാവവും വേഷവും എല്ലാം അവർ ദാരിദ്ര ആണെന്ന് തെളിയിക്കുന്നത് ആയിരുന്നു… അവൾ വിനയനെ നോക്കി.. അയാൾ അവളോട്‌ ഇരിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞു.. ഞാൻ മോളെ കാണാൻ വേണ്ടി വന്നത് ആണ്..

എന്റെ മോന് നീതി കിട്ടാൻ വേണ്ടി കാല് പിടിക്കാൻ വേണ്ടി.. ഗൗരിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ല.. അവൾ അച്ഛനെ നോക്കി.. അന്ന് വെട്ട് കൊണ്ട ആളുടെ അമ്മ ആണ്.. നിന്നെ കാണാൻ വേണ്ടി.. മോള് കോടതിയിൽ അവന് എതിരെ മൊഴി കൊടുക്കണം.. അല്ലെങ്കിൽ അവന് വീണ്ടും ഇറങ്ങി എന്റെ മോനെ കൊല്ലും.. ജീവൻ മാത്രമേ തിരിച്ചു കിട്ടിയിട്ടുള്ളു.. ഈ അമ്മയുടെ കാലം വരെ എങ്കിലും എനിക്ക് അവനെ ജീവനോടെ കാണണം.. ആ അമ്മ കരഞ്ഞു കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.. ഗൗരിയുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞു.. അവൾ വിനയനെ നോക്കി.. അയാൾക്കും അവരുടെ സങ്കടം കണ്ടു സങ്കടം വന്നിരുന്നു..

എന്റെ മോള് കോടതിയിൽ വരും.. നിങ്ങളുടെ മോന് നീതി കിട്ടും.. നിങ്ങൾ സമാധാനം ആയി പൊയ്ക്കോളൂ.. വിനയൻ അവരെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു പറഞ്ഞയച്ചു.. വിനയൻ പറഞ്ഞത് പോലെ ഗൗരി രുദ്ര്നു എതിരെ മൊഴി കൊടുക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.. കാരണം ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുനീർ തന്നെ ആയിരുന്നു.. കോടതിയിൽ പോകേണ്ട ദിവസം അടുക്കുന്തോറും അവളുടെ മനസ്സ് ആകെ അസ്വസ്ഥത ആയി മാറി.. എക്സാം ആയതു കൊണ്ടു പിന്നീട് കുറച്ചു ദിവസം കോളേജിൽ പോകേണ്ട ആവശ്യം ഇല്ലായിരുന്നു..

അത് കൊണ്ടു സ്വാതിയെയും ശ്രേയയെയും കാണാനും പറ്റില്ല..എങ്കിലും ഗൗരി മൊഴി കൊടുക്കുന്ന കാര്യം അവരെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു അറിയിച്ചു.. ഒപ്പം ആ അമ്മയുടെ ദയനീയ അവസ്ഥയും.. കോടതിയിൽ പോകുന്നത്തിനു വേണ്ടി ഗൗരിയും വിനയനും ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ ആണ് മുറ്റത്തു ഒരു കാർ വന്നു നിന്നത്.. അതിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി കാർത്തി അവരുടെ അടുത്തേക് നടന്നു.. ഞാൻ കാർത്തിക് ദേവ്.. സൂര്യ മംഗലത്തെ.. അത് പറഞ്ഞതും ഗൗരിക്ക് കാര്യം പിടികിട്ടി..

അവൾ അവനെ ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കി.. വന്നത് എന്തിനാണ് എന്ന് മനസിലായി..എന്റെ മോൾക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് അവൾ കോടതിയിൽ പറയും.. എനിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് ഒന്നു കേൾക്കണം.. നിങ്ങൾ വിചാരിക്കുന്നത് പോലെ.. മോള് വാ.. വിനയൻ അവളെവിളിച്ചു നടന്നു.. അവർ സ്കൂട്ടിയിൽ കയറി പോകുന്നത് നോക്കി കാർത്തിക് നിന്നു.. എങ്കിലും ഗൗരിയുടെ മനസ്സിൽ അവൻ വന്നത് എന്തിനാ എന്നൊരു ചോദ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു.. കോടതിയിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ അവൾക്ക് പേടി തോന്നി..

കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞാൽ ഒരാളുടെ വിധി തീരുമാനിക്കുന്നത് തന്റെ മൊഴിയിൽ കൂടെ ആണെന്ന് ഓർത്തപ്പോൾ അവൾക്ക് ആകെ പരവേശം തോന്നി.. പ്രകാശ് വധശ്രമക്കേസ് പ്രതി രുദ്ര് ദേവ്.. കോടതിയിൽ ആ പേര് കേട്ടതും അവളുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടി.. പോലിസുകാരുടെ അകമ്പടിയോടെ വരുന്ന അവനെ അവൾ നോക്കി.. അവന്റെ ചുണ്ടിൽ അപ്പോളും ഒരു ചിരി ഉണ്ടെന്നു തോന്നി അവൾക്കു.. പ്രതി കൂട്ടിൽ നിന്ന് അവൻ അവളെ നോക്കിയതും ഗൗരി വേഗം തല താഴ്ത്തി..

അടുത്ത നിമിഷം അവളെ വിളിച്ചതും അവൾ പോയി നിന്നു.. അവനെ നോക്കാൻ പോയില്ല.. കൈകൾ വിറച്ചു കൊണ്ടു അവൾ വാക്കുകൾക്ക് വേണ്ടി പരതി.. പറയു.. കുട്ടി എന്താ കണ്ടത്.. എതിർ ഭാഗം വക്കിൽ ചോദിച്ചതും ഗൗരി വിയർത്തു.. ഒരു നിമിഷം അവളുടെ നോട്ടം രുദ്രിനിൽ എത്തി.. അവന്റെ മുഖത്തെ ആ ചിരി കണ്ടു അവൾ അതിശയം പൂണ്ടു.. ഒപ്പം ആ കണ്ണുകളിലെ കനലുകൾ അവളെ ചുട്ടു പൊള്ളിച്ചു.. പറയ് ഗൗരി.. ഇയാള് ഒരാളെ വെട്ടുന്നത് ആണ് ഞാൻ കണ്ടത്.. ഗൗരി എങ്ങനെ ഒക്കെയോ പറഞ്ഞു ഒപ്പിച്ചു.. പിന്നെ അവനെ നോക്കാൻ നിന്നില്ല..

കാരണം അവന്റെ നോട്ടം തന്നിൽ തന്നെ ആണെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായി.. ഈ നിൽക്കുന്ന രുദ്ര് ദേവ് തന്നെ ആയിരുന്നോ വെട്ടിയത്.. അതെ.. ശരി എങ്കിൽ പൊയ്ക്കോളൂ.. ഗൗരി വേഗം പുറത്തേക്ക് നടന്നു.. വിനയനെയും കൂട്ടി അവൾ വേഗത്തിൽ അവിടെ നിന്നും പോവാൻ തിടുക്കം കൂട്ടി.. അവിടെ നിന്നും തിരിച്ചുള്ള യാത്രയിൽ അവളുടെ മനസ്സിൽ നിന്നും എല്ലാ ഭാരവും ഇറക്കി വച്ചിരുന്നു.. ഒപ്പം ആ അമ്മയ്ക്ക് നീതി കിട്ടിയതിൽ സന്തോഷവും.. പിറ്റേന്ന് ഗൗരി അമ്പലത്തിൽ നിന്നും വരുമ്പോൾ ഉമ്മറത്തു നിൽക്കുന്ന കാർ കണ്ടു പേടിച്ചു..

രുദ്ര്ന്റെ ആളുകൾ ആരെങ്കിലും ആവും എന്ന് കരുതി അവൾ വേഗം അകത്തേക്കു ചെന്നു.. അകത്തുള്ള ആളുകളെ കണ്ടു അവൾ ഞെട്ടി.. അരുണും അമ്മയും ആയിരുന്നു.. അവരെ കണ്ടു അവൾ അകത്തേക്ക് പോകാൻ നിന്നതും അരുണിന്റെ അമ്മ അവളെ പിടിച്ചു നിർത്തി.. അവൾ അരുണിനെ നോക്കാതെ നിന്നു.. എങ്ങോട്ടാ ഓടുന്നെ.. ഞങ്ങൾ ഒരു കാര്യം അങ്ങ് ഉറപ്പിച്ചു. ഇനി മോളുടെ സമ്മതം കൂടെ വേണം.. അവൾ വിനയനെയും സീതയെയും നോക്കി..

അവരുടെ ചിരിയിൽ നിന്നും അവർക്ക് സമ്മതം ആണെന്ന് അവൾ ഊഹിച്ചു.. അരുണിനെ നോക്കാൻ മടി തോന്നി എങ്കിലും അവൾ നോക്കുമ്പോൾ അവന്റെ നോട്ടം അവളിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു.. അപ്പൊ അത് വേഗം അങ്ങ് നടത്തം അല്ലെ സീതേ.. അതെ.. ഇനി ആരുടേയും സമ്മതം വേണ്ടല്ലോ.. ഗൗരി വേഗം അവിടെ നിന്നും അടുക്കളപ്പുറത്തേക്ക് ഓടി.. എന്തോ അവൾക്ക് മനസ്സിൽ ഒരുപാട് സന്തോഷം വന്നു നിറയുന്നത് പോലെ തോന്നി.. ഒരിക്കൽ പോലും അരുണിനെ അങ്ങനെ കണ്ടിട്ടില്ലെങ്കിലും ഇപ്പൊ താനും അത് ആഗ്രഹിക്കുന്നു..

ആ മനസ് തനിക്കു വേണം എന്ന് തോന്നുന്നു.. എന്താ സ്വപ്നം കാണുവാണോ.. പുറകിൽ നിന്നും അരുണിന്റെ ശബ്ദം കെട്ട് ഗൗരി ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നിന്നു.. അവരൊക്കെ പറഞ്ഞു നിന്നോട് എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാൻ.. എനിക്ക് ഈ ജന്മം മുഴുവൻ സംസാരിക്കാൻ നിന്നെ വേണം.. നിനക്ക് സമ്മതം അല്ലെ.. ഗൗരി നാണത്താൽ മുഖം കുനിച്ചു.. അവളുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചു അരുൺ മുഖം ഉയർത്തി.. നിന്റെ അടുത്ത് നിന്നും കേൾക്കണം എനിക്ക്.. പറ..

സമ്മതം.. ഗൗരി അത് പറഞ്ഞു അകത്തേക്ക് ഓടി പോകുമ്പോൾ അവിടെ ആകെ അവളുടെ ചിരി മുഴങ്ങി.. അവളുടെ ചിരിയിൽ ലയിച്ചു അരുണും.. അവിടെ തുടങ്ങുകയായിരുന്നു അവരുടെ പ്രണയകാലം.. (തുടരും)

വെട്ടിയ ആളല്ല ഹീറോ.. 😎ഇപ്പൊ മനസിലായില്ലേ.. ഇനി എന്തും സംഭവിക്കാം.. നിങ്ങൾ വിചാരിക്കുന്നതിന്റെ അപ്പുറം വരെ കാണേണ്ടി വരും.. ഫുൾ ഓഫ് ട്വിസ്റ്റ്‌ ആണ്..ഇവിടെ പ്രണയം റൊമാൻസ് ഇതിന് ഒന്നും സ്ഥാനം ഇല്ല.. അപ്പൊ തുടങ്ങല്ലേ യുദ്ധം 😜😜 ഇനി വില്ലനെ ഇഷ്ടം ആണെന്ന് പറഞ്ഞു ആരെങ്കിലും വന്നാൽ ഉണ്ടല്ലോ.. വില്ലനെ ഞാൻ ഹീറോ ആക്കില്ല.. 😪😪 തെറ്റ് ഉണ്ടെങ്കിൽ ക്ഷമിക്കണം ട്ടോ… ആമി ❣️