🖤പ്രണയവർണ്ണങ്ങൾ🖤: ഭാഗം 13

രചന: ആമി

“ഇന്ന് ഞാൻ ഒരു ദേവതയെ കണ്ടു.. എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് കുളിരുമായി കടന്നു വന്നിരിക്കുന്നു അവൾ.. ആദ്യ കാഴച്ചയിൽ തന്നെ എന്റെ ആരെല്ലാമോ ആണെന്ന് തോന്നി.. ആ മുഖം മനസ്സിൽ നിന്നും മായുന്നില്ല.. കരിമഷി കൊണ്ടു ചായം വരച്ച കണ്ണുകളിൽ ഒരുപാട് കഥകൾ ഒളിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ.. പിന്നിയിട്ട മുടി ആടുമ്പോൾ നെഞ്ചിൽ വന്നു കൊള്ളുന്നത് പോലെ.. ആ ചിരിയുടെ താളത്തിൽ ഞാൻ എല്ലാം മറക്കുന്നത് പോലെ.. നീയും നിന്റെ ഓർമ്മകളും മാത്രം ആണ് ഇന്ന് കൂട്ടിന്.. അതെ..

ഞാൻ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു..മരണം വന്നു പൊതിയും വരെ സ്നേഹിക്കാനും ഒരു പുഞ്ചിരിയിൽ പൊലിഞ്ഞു പോയി ദേഷ്യം തീർക്കാനും നെഞ്ചിലെ ചൂടിൽ എന്നും മുട്ടി ഇരിക്കാനും എന്റെ എല്ലാം എല്ലാമായി മാറാനും ഒരാൾ വേണമെന്ന് തോന്നുന്നെങ്കിൽ അതാണ് പ്രണയം എങ്കിൽ ഞാൻ നിന്നെ പ്രണയിക്കുന്നു.. ഉപാധികൾ ഇല്ലാതെ എന്റെ ഹൃദയത്തിന്റെ അവസാന തുടിപ്പും അവസാനിക്കുന്നത് വരെ നീ മാത്രമേ ഈ ചങ്കിൽ ഉണ്ടാവു.. വിധി ഒന്നാവാൻ അവസരം നൽകിയില്ലെങ്കിൽ കൂടെ നിന്നെ മറക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല പെണ്ണെ.. നീ ദേവന്റെ ഹൃദയം കവർന്നെടുത്തിരിക്കുന്നു..

ഉറക്കമില്ലാത്ത രാവുകൾ സമ്മാനിച്ചിരിക്കുന്നു.. ഓർമ്മകൾ കൊണ്ടു എന്നെ അലട്ടുന്നു.. നോട്ടം കൊണ്ടെന്നെ കൊല്ലുന്നു.. നീ എന്റെ ഹൃദയം തിരിച്ചു നൽകേണ്ടത് സ്നേഹം കൊണ്ടു മാത്രം ആവണം.. പ്രണയം കൊണ്ടാവണം.. ദേവന്റെ പ്രാണൻ ആയി മാറണം.. രുദ്ര് ദേവിനെ ആവാഹിക്കാൻ ഒരാൾക്കേ കഴിയു.. ❣️ഗൗരി❣️എന്റെ ഗൗരി ദേവ്.. ” അത് വായിച്ചു കഴിഞ്ഞതും ഗൗരി അത് അടച്ചു.. എന്തൊ അവൾക്ക് പിന്നെ ഒന്നും വായിക്കാൻ തോന്നിയില്ല.. മനസ്സിൽ എറിയുന്നത് പോലെ.. രുദ്രിനോട് സ്നേഹമോ വെറുപ്പോ.. തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയുന്നില്ല..

വെറുപ്പ് തന്നെ ആണ്.. ജീവിതത്തിൽ താൻ ഇത്രയും കരഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ അതിനു കാരണം രുദ്ര് തന്നെ ആണ്.. പക്ഷെ പിന്നെ എന്താ ഇങ്ങനെ.. രുദ്രിന് മറ്റൊരു പ്രണയം ഉണ്ടെന്ന് അറിയുമ്പോൾ എന്തിനു സങ്കടം.. അവന്റെ വരികൾ മുഴുവൻ അവൾക്ക് വേണ്ടി ആണ്.. ഒരുപക്ഷെ അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഇന്നും അവൾ തന്നെ ആണ്.. വാശിയുടെ പേരിൽ തന്നെ സ്വന്തം ആക്കിയത് ആണ്.. രുദ്ര് ഇന്നും ഗൗരിയെ തന്നെ ആണ് പ്രണയിക്കുന്നത്.. ബെൽ അടിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ടതും ഗൗരി ഡയറി ബാഗിൽ വച്ചു.. മുഖം തുടച്ചു കൊണ്ടു അവൾ വാതിൽ തുറന്നു.. രുദ്രിനും പിന്നെ അഭിയും ആയിരുന്നു..

വേറെ ഒരാൾ കൂടെ ഉണ്ട്.. ഗൗരിക്ക് പരിചയം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടു അവൾ ചിരിച്ചു കൊണ്ടു അകത്തേക്ക് പോയി.. ഗൗരി കുളി കഴിഞ്ഞു വന്നു അടുക്കളയിൽ പോയി ചായ ഇട്ട്.. അവൾ ജോലികൾ ചെയ്യുമ്പോൾ എല്ലാം മനസ്സിൽ ആ ഡയറിയിലെ വരികൾ തന്നെ ആയിരുന്നു.. മാത്രമല്ല ഗൗരി എവിടെ എങ്ങനെ പിരിഞ്ഞു എന്നുള്ള ചോദ്യങ്ങളും… ഗൗരി ചായ കൊണ്ടു കൊടുത്തു തിരിഞ്ഞതും രുദ്ര് അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു അവളെ അടുത്ത് ഇരുത്തി.. ഗൗരി രുദ്രിനെ നോക്കിയില്ല.. അവനെ നോക്കാൻ അവൾക്ക് എന്തൊ ബുദ്ധിമുട്ട് തോന്നി.. ഇതാണ് മനു.. ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽ മൂന്നാമൻ..

അഭി മനുവിനെ ഗൗരിക്ക് പരിചയപ്പെടുത്തി.. എന്നാൽ രുദ്ര് ഫോണിൽ തന്നെ നോക്കി ഇരിക്കുവായിരുന്നു.. അഭിയും മനുവും ഗൗരിയോട് ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.. ഗൗരി ചിരിച്ചു കൊണ്ടു മറുപടി നൽകി.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു അവർ പോയി.. ഗൗരി മുറിയിൽ പോകാൻ നിന്നതും രുദ്ര് അവളെ വിളിച്ചു.. റെഡി ആവു.. ഒരിടം വരെ പോകാൻ ഉണ്ട്.. എങ്ങോട്ട്.. അത് ചെല്ലുമ്പോൾ അറിയാം.. അവർ ഇരുട്ടി തുടങ്ങുമ്പോൾ ആണ് പുറപ്പെട്ടത്.. എവിടേക്ക് ആണ് പോകുന്നത് എന്ന് ഗൗരിക്ക് അറിയില്ല എങ്കിലും മനസ്സ് ശ്യൂന്യം ആയിരുന്നു.. ഒടുവിൽ അവളുടെ വീടിന്റെ മുന്നിൽ എത്തി ബൈക്ക് നിന്നതും ഗൗരി ഇറങ്ങി അവനെ നോക്കി..

ഇത്രയും ദിവസം അവരെ വിളിക്കാത്തതിലും വരാത്തതിനും പരിഭവം ഉണ്ടാവും എന്ന് അവൾക്ക് അറിയാം.. വീട് കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് സങ്കടം തോന്നി.. ഈ വീട്ടിൽ നിന്നും അവസാനമായി ഇറങ്ങുന്നത് അരുണിന്റെ കൂടെ ഒരു ജീവിതം സ്വപ്നം കണ്ടു ആയിരുന്നു.. രുദ്രിന്റെ പുറകിൽ അവൾ അങ്ങോട്ട്‌ കയറി ചെന്നു.. വിനയൻ ഗൗരിയെ കണ്ടതും അടുത്ത് വന്നു.. അവൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ടു ആ നെഞ്ചിൽ ചാഞ്ഞു.. പൊട്ടിക്കരയുന്ന ഗൗരിയെ കണ്ടു രുദ്ര് അവിടെ നിന്നും മാറി നിന്നു.. സീതയും അവളെ വാരി പുണർന്നു കൊണ്ടു പരിഭവങ്ങൾ പെയ്തു ഒഴിച്ചു..

അപ്പുവിനെ കാണാത്തതു കൊണ്ടു ഗൗരി അകത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ വാതിൽക്കൽ പരിഭവത്തോടെ നിൽക്കുന്ന അവനെ കണ്ടു അവൾക്ക് സഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.. അവനെ ചുംബനം കൊണ്ടു മൂടി.. അവിടെ തീർന്നിരുന്നു അവനു അവന്റെ കുഞ്ഞേച്ചിയോട് ഉള്ള പരിഭവം.. സീതയ്ക്ക് രുദ്രിനോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടാവും എന്ന് കരുതിയ ഗൗരിക്ക് തെറ്റി.. സീത മകനെ പോലെ രുദ്രിനോട്‌ സംസാരിച്ചു.. അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും രുദ്രിനോട് പെട്ടന്ന് എങ്ങനെ എല്ലാം പൊറുക്കാൻ കഴിഞ്ഞു എന്ന് അവൾ ഓർത്തു.. താൻ അറിയാത്ത എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടോ എന്ന് വരെ അവൾ ഓർത്തു.. ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞു രുദ്ര് മുറിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ആണ് ഗൗരി അങ്ങോട്ട്‌ വന്നത്..

അവൾക്ക് അവനോടു എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷെ അവൾ ചോദിച്ചില്ല.. ഞാൻ പോകുന്നു.. നിനക്ക് അങ്ങോട്ട്‌ എന്ന് വരണം എന്ന് തോന്നുന്നോ അപ്പൊ വിളിക്കാം.. അങ്ങനെ തോന്നിയില്ലെങ്കിലോ.. തോന്നിയില്ലെങ്കിൽ എനിക്ക് തോന്നുമ്പോൾ ഞാൻ വന്നു അങ്ങ് കൊണ്ടു പോകും.. രുദ്ര് അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്ക് സന്തോഷം തോന്നി.. ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു.. അവളെ ഒന്നു നോക്കി രുദ്ര് പോയി..എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു ബൈക്കിൽ കയറുമ്പോൾ രുദ്ര് അവളെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. ആ നോട്ടം തനിക്ക് വേണ്ടി ആണെന്ന് അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.. ഉറക്കം വരാതെ അവൾ തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു..

ഡയറി എടുത്തു ബാക്കി കൂടെ വായിക്കണം എന്ന് തോന്നി.. അവൾ എഴുന്നേറ്റു ഇരുന്നു ലൈറ്റ് ഇട്ട് ഡയറി എടുത്തു.. ആ സമയം ആണ് ഫോൺ അടിച്ചത്.. നോക്കുമ്പോൾ ആണ് അരുൺ ആയിരുന്നു.. അവൾ എടുത്തില്ല..വീണ്ടും വീണ്ടും അടിച്ചു.. നിവർത്തി ഇല്ലാതെ അവൾ എടുത്തു… സർ..എനിക്ക് ഒന്നും പറയാനോ കേൾക്കനോ ഇല്ല.. നമ്മൾക്ക് ഒന്നാവാൻ കഴിഞ്ഞില്ല എങ്കിൽ അത് വിധി ആയിരിക്കും.. നീ എങ്ങനെ ആണ് അവന്റെ കൂടെ കഴിയുന്നത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം ഗൗരി.. അവന്റെ കൂടെ തന്നെ ജീവിക്കണം എന്നാണോ നിന്റെ ആഗ്രഹം.. ഇത് ആഗ്രഹിച്ചു സ്വന്തം ആക്കിയത് അല്ലല്ലോ.. ഞാൻ ഒരു ഭാര്യ ആണ്.. ഇഷ്ടം അല്ലെങ്കിൽ കൂടെ രുദ്ര് എന്റെ ഭർത്താവ് ആണ്..

ആ സത്യം മറച്ചു വെക്കാൻ പറ്റില്ലല്ലോ.. ഇഷ്ടം ഇല്ലെങ്കിൽ അതിൽ നിന്നും മോചനം നേടണം ഗൗരി..നിനക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു ഹൃദയം ഉണ്ട് ഇപ്പോളും. അത് നീ അറിയുന്നില്ല.. രുദ്ര് ദേവിൽ നിന്നു ഒരു മോചനം അത് അയാൾ തന്നെ വിചാരിക്കണം.. എനിക്ക് വേണ്ടി സർ കാത്തിരിക്കേണ്ട.. ഇനി രുദ്ര് ദേവ് തന്നെ ആണ് നമുക്കിടയിൽ വില്ലൻ എങ്കിലും എനിക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാൻ കഴിയില്ല.. അയാളിൽ നിന്നും ഓടി ഒളിച്ചാലും പിന്തുടരുന്ന ഒന്നാണ്.. ഗൗരി ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു.. ഒരു നിമിഷം അവൾ ആ ദിവസം ഓർത്തു പോയി.. കഴുത്തിൽ താലി വീഴുമ്പോൾ രുദ്രിന്റെ മുഖം.. ആ ഭാവം എന്തായിരുന്നു..

താൻ വിജയിച്ചു എന്നാണോ അതോ താൻ സ്വന്തം ആക്കി എന്നാണോ.. അവന്റെ മിഴികളിൽ അന്ന് തെളിഞ്ഞു വന്നത് പ്രണയം ആയിരുന്നോ.. ഡയറിയുടെ താളുകൾ മറിച്ചു.. ഓരോ പേജിലും അവന്റെ പ്രണയം ആയിരുന്നു.. ഗൗരിയോട് ഉള്ള പ്രണയം.. അത് വായിക്കുന്തോറും അവളിൽ അവൾ പോലും അറിയാതെ ഒരു നൊമ്പരം നിറഞ്ഞു.. രുദ്ര് അത്ര മാത്രം അവന്റെ ഗൗരിയെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു.. അവളെ കാണുന്ന ഓരോ നാളിലെയും ഓർമ്മകൾ അവൻ കുറിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്നു.. “പെണ്ണെ.. നീ ഇന്ന് എന്റെ പ്രണയമായല്ല പ്രാണൻ ആയി മാറിയിരിക്കുന്നു.. ജീവന്റെ ഓരോ ശ്വാസവും നീ ആകുന്നു.. ഹൃദയത്തിന്റെ ഓരോ മിടിപ്പും നിന്റെ പേര് മൊഴിയുന്നു. കണ്ണിൽ തെളിയുന്നതിൽ എല്ലാം നിന്റെ മുഖം കാണുന്നു..

” ഗൗരി ഓരോ താളുകൾ മറിക്കുമ്പോളും രുദ്രിൽ ഗൗരി എത്ര മാത്രം ഉണ്ടെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു.. അവന്റെ ശ്വാസം പോലും അവളായിരുന്നു എന്ന് അറിഞ്ഞു.. അടുത്ത പേജ് മറിച്ചപ്പോൾ ആണ് ഗൗരി അത് കണ്ടത്.. ചിലങ്ക കെട്ടി വേദിയിൽ നൃത്തം ചെയ്യുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ചിത്രം.. ചുവപ്പും കറുപ്പും ചായത്തിൽ അവളുടെ ഭംഗി തെളിഞ്ഞു.. അവളുടെ വിടർന്ന കണ്ണുകൾക്ക് പ്രതേക ഭംഗി വന്നത് പോലെ..ഒരു പക്ഷെ അവൾ തന്നെ ആയിരിക്കും രുദ്രിന്റെ ഗൗരി.. ആ ചിത്രത്തിന് അടിയിൽ ഇങ്ങനെ കുറിച്ചിരുന്നു.. “നിന്റെ കാലിലെ ചിലങ്കയാവണം.. നിന്റെ സന്തോഷങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥനകളുടെ വിശ്വാസങ്ങളുടെ ചിലങ്ക..

അതിലെ ഓരോ മുത്തുകൾ പോലെ ഞാനും നീയും കിലുങ്ങണം.. ” ഗൗരി എഴുനേറ്റു അലമാരയിൽ പോയി എന്തൊ തപ്പി നോക്കി.. പിന്നെ മുറിയിലെ മൂലയിൽ ഉള്ള പെട്ടിയിൽ പരതി.. ഒടുവിൽ അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചത് കിട്ടിയ സന്തോഷം മുഖത്തു കണ്ടു.. അവൾ അത് കയ്യിൽ എടുത്തു.. ചിലങ്കയായിരുന്നു അത്.. പാതി വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ച നടനത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ.. അവൾ അതിലൂടെ തലോടി നോക്കി.. അതിലെ മണികളിൽ ചുംബിച്ചു.. രുദ്ര് എഴുതിയ പോലെ അത് സന്തോഷത്തിന്റെത് ആയിരുന്നു.. അവൾ അത് എടുത്തു കിടന്നു.. അവളുടെ നെഞ്ചിൽ ആ ചിലങ്കയും ഒപ്പം ആ വരികളും മാത്രം ആയിരുന്നു.. ദേവന്റെ ഗൗരി..അവളെ ഓർത്തു ഗൗരി ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു..

ജനലിലൂടെ വീശിയ കാറ്റിൽ ഡയറിയിലെ താളുകൾ മറിഞ്ഞു.. ചിലങ്ക കെട്ടിയ ചായചിത്രത്തിൽ അത് നിന്ന്.. അവളുടെ നെഞ്ചിലെ ചിലങ്കയും ഗൗരി ദേവിന്റെ ചിലങ്കയും ഒന്നാണെന്ന് പറയും പോലെ… ഗൗരി രണ്ടു ദിവസം അവളുടെ വീട്ടിൽ തന്നെ നിന്നു.. അവൾ രുദ്രിനെ വിളിച്ചില്ല.. അവനും.. അവൾ പഴയ ഗൗരി ആയിരുന്നു അപ്പൊ.. കോളേജിലും പോയിരുന്നില്ല.. അപ്പുവിന്റെ കുഞ്ഞേച്ചിയായിരുന്നു അവൾ.. അവളുടെ മനസ്സിൽ രുദ്ര് കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവൻ വരുമെന്ന് തോന്നി ഇടയ്ക്ക് ഉമ്മറത്തേക്ക് അവളുടെ മിഴികൾ നീണ്ടു..

ഒരു സന്ധ്യയ്ക്ക് അപ്പുവിന്റെ കൂടെ ഇരുന്നു വിളക്ക് വച്ചു നാമം ചൊല്ലുമ്പോൾ ആണ് ആ ബൈക്കിന്റെ ശബ്ദം അവളുടെ കാതുകളിൽ പതിഞ്ഞത്.. അവൾ വേഗം എഴുന്നേറ്റു.. അവളുടെ ഉള്ളിൽ എന്താണ് സന്തോഷം നിറഞ്ഞത്.. അവനെ കണ്ടാൽ വെറുപ്പ് ആയിരുന്നു.. രുദ്ര് അകത്തു കയറിയതും ഗൗരി വേഗം അടുക്കളയിൽ പോയി.. സീത സന്തോഷത്തോടെ ജോലി ചെയ്യുന്നത് ഗൗരി അവരെ നോക്കി.. അമ്മയ്ക്ക് എങ്ങനെ ഇത്രയും പെട്ടന്ന് അയാളെ അംഗീകരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.. അത് നിന്നോട് ഒരു ദിവസം ഞാൻ ഈ ചോദ്യം ഞാൻ ചോദിക്കും അപ്പൊ നീ പറയുന്ന മറുപടി തന്നെ ആണ് എനിക്കും പറയാൻ ഉള്ളത്..

അച്ഛനും അമ്മയും എന്നിൽ നിന്നു എന്തെങ്കിലും മറച്ചു വെക്കുന്നുണ്ടോ.. ഞാൻ ഇപ്പൊ നിന്നോട് പറഞ്ഞാൽ ഒരുപക്ഷെ നീ അംഗീകരിച്ചു തരില്ല.. നീ സത്യം അറിയുന്ന ഒരുനാൾ വരും.. സീതയുടെ വാക്കുകൾ അവളിൽ ഒരു കരട് കോരി ഇട്ടു.. ഗൗരി രുദ്രിനെ നോക്കി അവരുടെ പുറകിൽ നിന്നു.. ഞാൻ വന്നത്.. അറിയാം മോനെ.. മോളെ റെഡി ആയിക്കോ.. വിനയൻ പറഞ്ഞതും ഗൗരി രുദ്രിനെ ദേഷ്യത്തിൽ നോക്കി മുറിയിൽ പോയി.. ഉള്ളിൽ സന്തോഷം തോന്നി എങ്കിലും വീട്ടിൽ നിന്നു പോകുന്നതിൽ സങ്കടം തോന്നി.. എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു അവൾ ഇറങ്ങി..

വഴിയിൽ ഇടയിൽ വച്ചു ബൈക്ക് പഞ്ചർ ആയി.. രാത്രി ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ വഴി ആയിരുന്നു.. ഗൗരി രുദ്രിന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ചിരുന്നു.. അവളുടെ ഭയം മനസ്സിലാക്കി രുദ്ര് അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.. അവൻ ചുറ്റി നോക്കി.. അടുത്ത് വീടോ കടയോ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു.. എന്ത് ചെയ്യും എന്ന് അറിയാതെ നിൽക്കുമ്പോൾ ആണ് ആ വഴിയിൽ കൂടെ ഒരു കാർ പാഞ്ഞു വരുന്നത് കണ്ടത്.. രുദ്ര് സഹായം ചോദിക്കാൻ എന്നോണ മുന്നോട്ട് കാലുകൾ വച്ചതും എന്തൊ ഓർത്തത് പോലെ അവൻ പുറകിലേക്ക് നീങ്ങി.. ആ കാർ വന്നു അവരുടെ അടുത്ത് നിർത്തി.. ഗൗരി പേടിയോടെ രുദ്രിനോട് ചേർന്നു നിന്നു.. കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയ ആളെ കണ്ടു ഗൗരി ഞെട്ടി.. എന്നാൽ രുദ്രിന്റെ ചുണ്ടിൽ പുഞ്ചിരി വന്നു..

ഇരയെ കിട്ടിയ വേട്ടക്കാരനെ പോലെ.. നിന്നെ കൊണ്ടു പോകാൻ ആണ് ഗൗരി ഞാൻ വന്നത്.. എന്റെ കൂടെ ഈ നിമിഷം നീ വരണം.. അരുണിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഗൗരി രുദ്രിനെ നോക്കി. അവന്റെ മുഖത്തു തെളിഞ്ഞു വന്ന ഭാവങ്ങൾ നോക്കി കാണുകയായിരുന്നു ഗൗരി.. നിന്നെ ആരും തടയില്ല.. ഇവനെ പേടിച്ചു ആണെങ്കിൽ ഇവന്റെ ശവം വീഴ്ത്തിയിട്ട് ആണെങ്കിലും നിന്നെ ഞാൻ കൊണ്ടു പോകും.. രുദ്ര് പതിയെ ഗൗരിയെ അവന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും അകറ്റി നിർത്തി.. ഗൗരി രുദ്രിനെ തന്നെ നോക്കി.. ഗൗരിയെ പിടിച്ചു അരുണിന്റെ അടുത്തേക്ക് നിർത്തി കൊണ്ടു രുദ്ര് ചിരിച്ചു..

ദാ നിന്റെ കൈയ്യെത്തും അകലത്തിൽ ഇവൾ ഉണ്ട്.. നീ ആൺകുട്ടി ആണെങ്കിൽ കൊണ്ടു പൊ ഇവളെ.. രുദ്രിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് ഗൗരി രുദ്രിനെ നോക്കി.. അരുൺ എന്തെങ്കിലും ചെയ്താൽ രുദ്ര് അവനെ ജീവനോടെ വച്ചേക്കില്ല എന്നെ അവൾക്ക് അറിയാം.. അത് കൊണ്ടു തന്നെ അവിടെ ഇനി പലതും നടക്കും എന്നും.. നിന്റെ കണ്മുന്നിൽ നിന്ന് തന്നെ ഞാൻ ഇവളെ കൊണ്ടു പോകും.. കൊണ്ടു പോടാ.. അരുൺ വാശിയോടെ ഗൗരിയുടെ കയ്യിൽ പിടിക്കാൻ തുടങ്ങിയതും രുദ്ര് അരുണിന്റെ കൈ പിടിച്ചു തിരിച്ചു.. അരുൺ വേദനയോടെ അലറി.. ഗൗരി കണ്ണുകൾ അടച്ചു..

ഡാ ….മോനെ… ഇവളെ ആ ഹോട്ടൽ മുറിയിൽ കൊണ്ടു എത്തിക്കാൻ നോക്കിയ അന്ന് തന്നെ നിനക്ക് കരുതി വച്ചത് ആണ് ഇത്.. അവസരം കിട്ടിയത് ഇപ്പൊ ആണ്.. രുദ്ര് പറയുന്നത് കേട്ട് ഗൗരി ഞെട്ടി കണ്ണുകൾ തുറന്നു.. അപ്പോൾ അവൾ കണ്ടു രുദ്രിന്റെ കൈപ്പിടിയിൽ വേദന കൊണ്ടു പുളയുന്ന അരുണിനെ.. രുദ്ര് പറഞ്ഞത് സത്യം ആണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ ഗൗരിക്ക് ഏറെ നിമിഷം വേണ്ടി വന്നില്ല.. രുദ്രിന്റെ ആ നോട്ടം മാത്രം മതിയായിരുന്നു…… (തുടരും)