Where there is Love 💞There is Life💞 PART 1

നോവൽ
എഴുത്തുകാരി: MARY DIFIYA

---

ഇന്ന് എന്റെ കല്യാണമാണ്… കല്യാണം… അങ്ങനെയല്ല. കല്യാണം ആണെങ്കിൽ പെണ്ണിന്റെ സമ്മതം ചോദിക്കില്ലേ? പക്ഷെ എന്നോട് ആരും ചോദിക്കാത്തതും അതാണ്..
ഒന്നും മനസിലായില്ലല്ലേ?…
പറയാം…..

ഞാൻ ശ്രീപാർവതി.. ബാംഗ്ലൂരിൽ എംബിഎ ഫൈനൽ ഇയർ ആയിരുന്നു…. ആരോ എനിക്ക് പ്രണയം ഉണ്ടെന്ന് എന്റെ വീട്ടിൽ അറിയിച്ചു. അതും എന്റെ ബെസ്റ്റ് ഫ്രണ്ട് ആയ കാർത്തിക്കിനോട്…

പിന്നെ പോരെ പൂരം… അവിടുന്ന് പിടിച്ച പിടിയാലേ കൊണ്ട് വന്നു. പിന്നെയെല്ലാം വളരെ പെട്ടെന്ന് ആയിരുന്നു…

എന്റെ വീട്ടുകാരെപ്പറ്റി പറഞ്ഞില്ലല്ലോ…
അച്ഛൻ മംഗലത്ത് മാധവ മേനോൻ. ഒരു ബിസിനസ്‌ ടൈക്കൂൺ.. അമ്മ ശോഭ. ഒരു പാവം വീട്ടമ്മ.

ഈ കല്യാണത്തിൽ എന്നെപോലെ അമ്മയ്ക്കും അഭിപ്രായങ്ങൾ ഇല്ല. പിന്നെ രണ്ട് ഏട്ടന്മാർ.. വല്യേട്ടൻ ദേവൻ മേനോൻ ഏട്ടത്തി ദീപ്തി ദേവൻ. ഏട്ടനും അച്ഛന്റെ കൂടെ ബിസിനസ്‌ ആണ്..

ഏട്ടത്തി ബിബിഎ ആണെങ്കിലും വീട്ടിൽ ഒതുങ്ങിക്കൂടി. ആളൊരു പാവം ആണ്. പിന്നെ കുഞ്ഞേട്ടൻ ആളൊരു തല്ലുകൊള്ളി ആണ്. ഗൗതം മേനോൻ. അച്ഛന്റെ ഭാഷയിൽ തലതിരിഞ്ഞ സന്താനം.

അത്കൊണ്ട്തന്നെ അച്ഛന്റെ ബിസിനെസ്സിൽ കുഞ്ഞേട്ടന് താല്പര്യമില്ല.. ആൾ സ്വന്തം അധ്വാനത്തിൽ ഒരു ഐടി കമ്പനി തുടങ്ങി.

ഇപ്പോ നല്ല നിലയിൽ പോകുന്നു… അച്ഛന് കുഞ്ഞേട്ടനോട് ഇഷ്ടക്കേട് ഉണ്ടാവാനുള്ള മറ്റൊരു കാരണം ഏട്ടന്റെ ഭാര്യയാണ്. എന്റെ കുഞ്ഞു.

അനുപമ ഗൗതം. എ ബ്രില്ലിയൻറ് ടെക്കി. അച്ഛന്റെ പെർമിഷൻ ഇല്ലാതെ അടിച്ചോണ്ട് വന്നതാ എന്റെ കുഞ്ഞുവിനെ. പക്ഷെ ഏട്ടനോടുള്ള ദേഷ്യം അച്ഛൻ കുഞ്ഞുവിനോട് കാണിക്കാറില്ല…

ഞാൻ പഠിപ്പ് കഴിഞ്ഞ് വല്യേട്ടന്റെയോ കുഞ്ഞേട്ടന്റെയോ ഏതെങ്കിലും കമ്പനിയിൽ കേറാൻ ഇരിക്കുമ്പോഴാ ഇങ്ങനൊരു കുരിശ്. എന്നാലും ആർക്കാണാവോ എന്നോട് ഇത്ര ശത്രുത.

എന്നെ കെട്ടാൻ പോകുന്ന ആൾ ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിൽതന്നെ ഉള്ളയാളാണ്. കുറെ തവണ കണ്ടിട്ടും മിണ്ടിയിട്ടും ഒക്കെ ഉണ്ട്.

പക്ഷെ മറ്റൊരു തരത്തിൽ കണ്ടിരുന്നില്ല. ഒരു ഭാര്യയാവാൻ മനസുകൊണ്ട് തയ്യാറുമായിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ഇന്ന് മുതൽ പുതിയൊരു ജീവിതം തുടങ്ങാൻ മനസിനെ പഠിപ്പിക്കുവാൻ ഞാൻ…

പുറത്തു നല്ല ബഹളം… ചെക്കൻകൂട്ടര് വന്നുന്ന തോന്നുന്നേ എന്ന് പറഞ്ഞ് അമ്മായി പോയി. ഞാൻ ഒന്നുടെ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി.

പുറത്ത്….

Mahadhev
💞weds 💞
Sreeparvathy

എന്ന് പുറകിൽ എഴുതിയ ഒരു ബ്ലാക്ക് ഓഡി കാർ വന്ന്നിന്നു. പിന്നിലെ ഡോർ തുറന്ന് മഹി ഇറങ്ങി ഗോൾഡ് കുർത്തയും അതെ കരയുള്ള മുണ്ടും രുദ്രക്ഷം ഉള്ള സ്വർണ മാലയും അവന്റെ മാറ്റ് കൂട്ടി.

കാറ്റിൽ പാറി മുഖത്തേക്ക് വീണ മുടി ഒരു കയ്യാലെ ഒതുക്കി വച്ച് അവൻ മുന്നോട്ട് വന്നു. ദേവൻ അവന്റെ കാൽ കഴുകി.

ഗൗതം അവനു മാലയിട്ട് സ്വീകരിച്ചു… എല്ലാവരും സന്തോഷത്തോടെ അകത്തേക്ക് കയറിയപ്പോൾ മഹിയുടെ മുഖം മാത്രം വലിഞ്ഞു മുറുകിയിരുന്നു.

സിദ്ധാർഥ് അവനെ തോളിൽ തട്ടി ശാന്തനാക്കികൊണ്ട് നടന്നു.

മഹിയുടെ ഉള്ളിൽ കഴിഞ്ഞ ദിവസം നടന്ന സംഭവങ്ങൾസംഭവങ്ങൾ ഒരു സിനിമയിലേതുപോലെ തെളിഞ്ഞു വന്നു.

ഇന്നലെ ഫ്രണ്ട്‌സിനു ബാച്ചിലേഴ്‌സ് പാർട്ടി കൊടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് സിദ്ധു ഓടി വന്ന് കയ്യിൽ ഒരു കൊറിയർ തരുന്നത്…

അത് പൊട്ടിച്ചു നോക്കിയതേ തല കറങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നി…

താൻ വര്ഷങ്ങളായി പ്രണയിച്ച പെൺകുട്ടി.. നാളെ തന്റെ ഭാര്യയാകേണ്ടവൾ മറ്റൊരുത്തനുമായി ചേർന്ന് നിൽക്കുന്ന ഫോട്ടോകൾ…

അവൾ അവനായി എഴുതിയ പ്രണയലേഖനങ്ങൾ…

അത് നോക്കി നിൽക്കവേ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരിറ്റ് കണ്ണുനീർ ആ ചിത്രത്തിൽ തട്ടി തെറിച്ചു വീണു…

സിദ്ധു : ഡാ നീ ഇങ്ങനെ അപ്സെറ് ആവാതെ… ചിലപ്പോൾ ഈ ഫോട്ടോസ് എല്ലാം മോർഫിങ് ആയിക്കൂടെ..

മഹി : അപ്പൊ ഈ ലെറ്റേഴ്‌സോ?

സിദ്ധു : അതിനു ഇത് അവളുടെ കയ്യക്ഷരമാണെന്ന് എന്താ ഉറപ്പ്?

മഹി : അത് നിനക്ക് അറിഞ്ഞൂടെ സിദ്ധു… അവളുടെ നോട് ബുക്ക്‌ അവളറിയാതെ സൂക്ഷിച്ച് ദിനവും വായിക്കുന്ന എനിക്ക് അവളുടെ ഹാൻഡ്റൈറ്റിങ് മനസിലാവില്ലെന്നാണോ?

സിദ്ധു : മ്മ്… നീ വിഷമിക്കാതെ… എന്തെങ്കിലു വഴി ഉണ്ടാവും…

മഹി : ഇല്ല സിദ്ധു… അവളോട് ഞാൻ ചോദിച്ചിരുന്നു പലതവണ ഈ കല്യാണത്തിന് സമ്മതമാണോ എന്ന്.. എല്ലാവരും പറയുന്നത് പോലെ കാർത്തിക്കിനോട് അങ്ങനൊരു ഇഷ്ടം ഉണ്ടോന്ന്… അപ്പോഴൊക്കെ അവളെന്നെ വിഡ്ഢിയാക്കി…

സിദ്ധു : നോ.. മഹി… അതങ്ങാനാവില്ല…

മഹി : ഇല്ലടാ… എന്നെ പൊട്ടനാക്കി അവളിവിടെ ഒരു കെട്ടിലമ്മയായി വാഴില്ല… സമ്മതിക്കില്ല ഞാൻ അത്…

അവനോദിനി ഒന്നും പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെന്ന് സിദ്ധുവിന് തോന്നി… മദ്യത്തിന്റെ ലഹരിയും സംശയവും അവനെ അന്ധനാക്കിയെന്ന് സിദ്ധു മനസിലാക്കി…

മഹി മനസ്സിൽ വെറുപ്പിന്റെ തീക്കൂന കത്തിക്കുകയായിരുന്നു ആ നിമിഷം മുതൽ.. അവളെ ചുട്ടെരിക്കാൻ അവനതിനെ പാകപ്പെടുത്തി… പക്ഷെ അപ്പോഴും പ്രണയത്തിന്റെ നീരതിനെ കെടുത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“അല്ലെങ്കിലും വര്ഷങ്ങളായി അവളെ പ്രണയിച്ചത് ഞാൻ മാത്രമല്ലെ… അവൾക്ക് അങ്ങനൊരു ഇഷ്ടം ഉണ്ടായിരുന്നില്ലല്ലോ ”

അവൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു…

നാദസ്വരത്തിന്റെ ശബ്ദം മുറുകിയപ്പോഴാണ് മഹി ബോധാവസ്ഥയിലേക്ക് തിരികെ വന്നത്…

പൂജാരി കയ്യിൽ കൊടുത്ത താലി അവളെ ഒന്ന് നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ വല്ലാത്തൊരു വൈരാഗ്യത്തോടെ അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ ചാർത്തി…

അവളാകട്ടെ നല്ലൊരു ജീവിതം തരണേ മഹാദേവാ എന്ന് ഉള്ളുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചു…

എല്ലാവരും അവരുടെ മേലെ പ്രാർത്ഥനയുടെയും അനുഗ്രത്തിന്റെയും പൂക്കൾ വർഷിച്ചു…

എന്നാൽ ഇതേ കാഴ്ച പകയോടെ നോക്കി നിന്ന ഒരു ജോഡി കണ്ണുകളെ ആരും ശ്രദ്ധിച്ചില്ല….

പിന്നീട് ചടങ്ങുകൾ എല്ലാം വളരെ പെട്ടന്ന് കഴിഞ്ഞു ഇതിനിടയിൽ ഒരിക്കൽപോലും മഹി ചിരിക്കുന്നില്ല എന്നത് പാറുവിൽ വീണ്ടും ഒരു സംഘർഷം സൃഷ്ടിച്ചു.

ഇനി മഹിയെട്ടന് എന്നെ ഇഷ്ടമായിക്കാണില്ലേ… ഏയ്‌ അങ്ങനാണെങ്കിൽ അന്നേ എന്നോട് പറയുമായിരുന്നല്ലോ… പിന്നെന്താ ഒന്ന് ചിരിക്ക പോലും ചെയ്യാത്തത്… ഒന്ന് നോക്കുന്നു പോലുമില്ലല്ലോ. അവളുടെ ചിന്തകൾ കാടുകയറിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോഴാണ് ഇറങ്ങാറായെന്ന് ആരോ വിളിച്ച് പറഞ്ഞത്…

എല്ലാരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു… അച്ഛനോട് മാത്രം ഒരു വാക്ക് പോലും മിണ്ടിയില്ല. മനഃപൂർവം അല്ല പക്ഷെ പറ്റിയില്ല.. ആരോ പറഞ്ഞ വാക്കിന് പുറത്ത് എന്നോട് ഒന്ന് ചോദിക്കപോലും ചെയ്യാതെ എന്റെ കല്യാണം നടത്തിയതല്ലേ… ആത്മാഭിമാനം അല്ലെ എന്നേക്കാൾ വലുത്. അത് അങ്ങനെതന്നെ ഇരിക്കട്ടെ എന്ന് വിചാരിച്ചു.. അച്ഛനെ നോക്കിയപ്പോഴും കണ്ണിൽ നിന്ന് കാർമേഘങ്ങൾ തോർന്നതേയില്ല… എങ്കിലും മിണ്ടിയില്ല. വല്യേട്ടൻ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു…

വല്യേട്ടൻ :ഏട്ടന്റെ കുട്ടി ഒത്തിരി വലുതയല്ലേ… സന്തോഷായിട്ടിരിക്കണം…

അത്രേ എന്റെ ഏട്ടന് പറയാൻ സാധിച്ചുള്ളൂ വിതുമ്പി കരയുവായിരുന്നു പാവം… എന്നെ ഇപ്പൊ കല്യാണം കഴിപ്പിക്കണ്ടാന്ന് അച്ഛനോട് വാദിച്ച ഒരേയൊരാൾ എന്റെ വല്യേട്ടനായിരുന്നു.

കുഞ്ഞേട്ടൻ എന്നത്തേയും പോലെ കളിയാക്കിയതേയുള്ളു. പക്ഷെ അതിലും ഒരു സങ്കടം ഒളിഞ്ഞിരുന്നു..

ഏട്ടത്തിമാര് സങ്കടങ്ങളെല്ലാം ഒരു തലോടലിൽ ഒതുക്കി. അമ്മയുടെ കണ്ണ് മാത്രം തോർന്നില്ല.

യാത്ര പറഞ്ഞ് കാറിൽ കയറി… കാറിൽ ഇരുന്നപ്പോ പോലും ഒരു വാക്ക് എന്നോട് മഹിയേട്ടൻ മിണ്ടിയില്ല. അതെന്താവും…. ആലോചിച്ചിരുന്നതേ മഹിയേട്ടന്റെ വീടെത്തി. 5മിനുട്ട് ദൂരമേ ഉള്ളു.

“കൈലാസം ” ഞാൻ ഉരുവിട്ടു… മഹിയേട്ടന്റെ വീട്. ഇനി എന്റെയും… സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി. വിളക്കുമായി അമ്മ നിൽപ്പുണ്ട് ഞാൻ ഐശ്വര്യമായി വിളക്ക് വാങ്ങി വലത് കാല് വച്ച് അകത്തു കയറി. പൂജ മുറിയിൽ വിളക്ക് വച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചു…

ഇവിടെ 5 പേരാണ് ഉള്ളത്. അച്ഛൻ കൈലാസത്തിൽ പ്രതാപൻ. പേരുപോലെതന്നെ എല്ലാ പ്രതാപങ്ങളോടും കൂടിയ ഒരു പാവം അച്ഛൻ. അമ്മ ലക്ഷ്മി. ഒരു ദേവിയെപ്പോലുള്ള അമ്മ. വിവാഹം ഉറപ്പിച്ചത് മുതൽ എന്നെ എന്നും വിളിക്കുമായിരുന്നു അമ്മ. പിന്നെ മഹിയേട്ടൻ. മഹിയെട്ടന് ഒരു അനുജനും അനുജത്തിയും ആണ് ഇരട്ടകൾ വിഷ്ണുവും വൈഷ്ണവിയും. എന്റെ അതെ പ്രായം. പണ്ട് ഒരുമിച്ച് പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. അത്കൊണ്ട് ഒറ്റയ്ക്കായപോലെ തോന്നിയില്ല.

ബന്ധുക്കളുടെയും അയൽക്കാരുടെയും തിരക്കാണ് വീട് മുഴുവൻ… തലവേദന തോന്നി തുടങ്ങി. എന്റെ മനസ് വായിച്ചെന്ന പോലെ വൈഷ്ണവി വന്ന് അവളുടെ റൂമിലേക്ക് എന്നെയും കൂട്ടി…

വൈശു (വൈഷ്ണവി ):ഏട്ടത്തിന്ന് വിളിക്കണോ അതോ പഴയപോലെ പാറുന്നൊ?

അവളെന്നെ അടിമുടി നോക്കികൊണ്ട് ചോദിച്ചപ്പോ സത്യത്തിൽ ചിരിയാണ് വന്നത്. അത് മറച്ച് വച്ച് കപട ഗൗരവത്തിൽ ഞാൻ നോക്കി

പാറു :ഏട്ടത്തിന്ന് വിളിച്ചാ മതി

പുറകിൽ നിന്ന് ചിരി കേട്ടപ്പോഴാണ് രണ്ടുപേരും കൂടി എന്നെ കളിയാക്കിയതാണെന്ന് മനസിലായത്. ഞാൻ ഒരു അവിഞ്ഞ ചിരിയോടെ വിഷ്ണുവിനെ നോക്കി

വിച്ചു (വിഷ്ണു ):അയ്യ… ഒരു ഏട്ടത്തി ഞങ്ങൾ പാറു എന്ന് അങ്ങ് വിളിക്കും പറ്റുമെങ്കിൽ കേട്ടമതി… അല്ല പിന്ന.. 😏

വൈശു :അല്ലെങ്കിൽ ഏട്ടൻ വിളിക്കുന്ന പോലെ ശ്രീ എന്നായാലോ?

പാറു തെല്ല് സംശയത്തോടെ അവളെ നോക്കി…
അത് കണ്ട് രണ്ടും വീണ്ടും തുടങ്ങി ചിരി…

പാറു :എന്തിനാ ചിരിക്കൂന്നേ? അല്ല ആരാ ഈ ശ്രീ?

വിച്ചു :അത് നീ തന്നെയാ… ഏട്ടൻ നിന്നെ അങ്ങനെയാ വിളിക്കുന്നെ…

പാറു :എന്നെയോ? എന്നെ അങ്ങനെ വിളിക്കാറില്ലല്ലോ?

വിച്ചു :നീ അറിയാത്ത ഒരു മഹി ഉണ്ട് മോളെ…. നിന്നെ ഒത്തിരി പ്രണയിക്കുന്ന മഹി… കണ്ട് അറിഞ്ഞാ മതി. ഇല്ലേൽ പറഞ്ഞ് തന്നൂന്ന് പറഞ്ഞു ഞങ്ങളെ പഞ്ഞിക്കിടും…

വൈശു :അപ്പൊ പോട്ടെ മോളെ ഏട്ടത്തി.. ഫ്രഷ് ആയിക്കോ… ഫസ്റ്റ് നൈറ്റ്‌ പൊളിക്കാനുള്ളതല്ലേ…

രണ്ടും ആക്കികൊണ്ട് പോയി. സത്യം പറഞ്ഞാ ഇത്രേം നേരം അതിനെപ്പറ്റി ചിന്തിച്ചിരുന്നില്ല. പക്ഷെ ഇപ്പോ ഓർകുമ്പോ ഒരു വിറയൽ ശരീരത്തിലൂടെ പാഞ്ഞ് പോവുന്നു. എന്നാലും അവരെന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞെ.. മഹിയെട്ടന് എന്നെ മുൻപേ ഇഷ്ടായിരുന്നോ? അറിയാനീപ്പോ എന്താ വഴി…. ഏട്ടൻതന്നെ പറയുമായിരിക്കും..

കുറച്ചു നേരം അങ്ങനെ ഇരുന്നിട്ട് പിന്നെ എണീറ്റ് പോയി ഫ്രഷ് ആയി.

ആഭരണങ്ങൾ ഊരി ബോക്സിൽ ആക്കി അമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.

പാറു :അമ്മേ..

ലക്ഷ്മി :മോളോ.. വാ.. അല്ല കയ്യിലെന്താ?

പാറു :അമ്മേ ഇത് എന്റെ ഒർണമെന്റ്സാ.. ഇത് അമ്മ സൂക്ഷിച്ചാ മതി.

ലക്ഷ്മി :അത് എന്തിനാ എന്റെ കയ്യിൽ തരുന്നേ.. മോള് തന്നെ വച്ചോ.

പാറു :അല്ല അമ്മേ വീട്ടിലും ഇതൊക്കെ അമ്മയാണ് സൂക്ഷിക്കുന്നെ.. എനിക്ക് ഇതൊന്നും സൂക്ഷിച്ച് ശീലമില്ല.

ലക്ഷ്മി :എന്നാ എന്റെ അലമാരയിൽ വച്ചേക്കാം. മോൾക്ക് വേണ്ടപ്പോ വന്ന് എടുത്താമതി.

പാറു :ആഹ്

അവര് പിന്നെയും കുറച്ച് അധിക നേരം സംസാരിച്ചിരുന്നു. അപ്പോഴേക്കും ആളും തിരക്കും ഒഴിഞ്ഞ് അവര് മാത്രമായി…

ലക്ഷ്മി :മോളെ… മഹി പാവമാ കുറച്ചു ദേഷ്യമുണ്ടെന്നേ ഉള്ളു… മോളെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടാണ്.. നിന്നെ മാത്രം മതിന്ന് പറഞ്ഞു നിൽക്കുവായിരുന്നു…

പാറുവിന് അധികമൊന്നും മനസിലായില്ലെങ്കിലും ചിരിച്ച് കാണിച്ചു.

ലക്ഷ്മി :മോള് വാ പാല് എടുത്ത് തരാം. പോയി കിടന്നോ നല്ല ക്ഷീണം ഉള്ളതല്ലേ…

അവര് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

ഇതേ സമയം മറ്റൊരിടത്ത്…

റൂമിൽ ഉള്ളതെല്ലാം അടിച്ച് തകർക്കുകയായിരുന്നു കറുത്ത ഹൂഡി ഇട്ട ഒരു രൂപം….

നോ…… സമ്മതിക്കില്ല… അവൾ എന്റെയാ എന്റെ…. വിട്ടുതരില്ല മഹി…..

അവൻ അലറിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു…

നീ പേടിക്കണ്ട അവളെ നിനക്ക് തന്നെ കിട്ടും… ഞാൻ നിനക്ക് നേടിത്തരും… പുറകിൽ നിന്ന മറ്റൊരു രൂപം അവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു…

കറുത്ത ഹൂഡി : നീ എന്നെ പറ്റിക്കുന്നു…… പത്ത് കൊല്ലങ്ങളായി നീ എന്നെ പറ്റിക്കുന്നു…. പക്ഷെ ഇന്ന് അവനവളെ സ്വന്തമാക്കും… സമ്മതിക്കില്ല ഞാൻ…

ഇല്ല അവനവളെ തൊടില്ല… അതിനു വേണ്ടത് ഞാൻ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. കല്യാണമേ നടക്കാതിരിക്കാനാണ് ആ ഫോട്ടോസ് അവന്റെ ഓഫീസിലേക്ക് അയച്ചത്.. അവളുടെ കയ്യക്ഷരത്തിൽ കത്തുകളെഴുതാൻ ഞാൻ കുറെ പാടുപെട്ടു… പക്ഷെ അതവന് കിട്ടിയില്ല. അത് അറിഞ്ഞപ്പൊത്തന്നെ വീണ്ടും അവന്റെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തു ഫോട്ടോ. പക്ഷെ അപ്പോഴും വിവാഹം മുടങ്ങിയില്ല… സാരമില്ല ഇന്ന് അവന്റെ മുഖം ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചതാ… അവനു അവളോട് വെറുപ്പ് മാത്രമാവും….. അകറ്റും ഞാൻ രണ്ടിനെയും..

കറുത്ത ഹൂഡി :സോറി പാറു നിന്നെ എനിക്ക് വേണം… ഇപ്പോ നീ കുറച്ചു വിഷമിച്ചാലും സാരമില്ല… നീ കേട്ടിട്ടില്ലേ വെടക്കാക്കി തനിക്കാക്കുകന്ന്.. ഹാഹാഹാഹാ

ഭ്രാന്തമായ ആവേശത്തോടെ അവരിരുവരും ചിരിച്ചു….

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

പാലുമായി പാറു മഹിയുടെ മുറിക്ക് മുന്നിൽ എത്തി. ഒന്ന് ശ്വാസം എടുത്ത്വിട്ട് അവൾ അകത്തേക്ക് കയറി…… വൃത്തിയുള്ള ഒരു വലിയ മുറി നടുക്കായി ഒരു ഫാമിലി കോട്ട് കട്ടിൽ.. വലത് വശത്ത് ബാൽക്കണി.. ഇടത് വശത്ത് രണ്ട് ഡോറുകൾ കാണാം ഒന്ന് ബാത്രൂം ആവും… മറ്റേത്…. ഓഫീസ് മുറി ആകുമായിരിക്കും…

മഹിയെ മുറിയിലെങ്ങും കണ്ടില്ല.. അവൾ പാൽ മേശയിൽ വച്ചിട്ട് അടുത്തുള്ള ബുക്ക്‌ ഷെൽഫിലൂടെ കണ്ണോടിച്ചു. ഡോർ തുറക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി…
മഹി ഓഫീസ് മുറി തുറന്ന് വരുന്നു.. പക്ഷെ അവന്റെ കോലം കണ്ടതേ അവളുടെ മുഖം ഇരുണ്ടു.

കയ്യിൽ പകുതി കാലിയായ മദ്യകുപ്പി…. പാറിപ്പറന്നു കിടക്കുന്ന മുടി… കല്യാണ വേഷം പോലും മാറ്റിയിട്ടില്ല… അവളവനെ നോക്കികൊണ്ടിരുന്നു…

മഹി :എന്താടി നോക്കുന്നെ… എന്റെ കോലം കണ്ടിട്ടാണോ… ഹഹഹാ… ഞാൻ ഇങ്ങനെയാ… അല്ല… എന്നെ ഇങ്ങനെ ആക്കിയത് നീയാ.. ഇന്ന് മുതൽ ഞാൻ ഇങ്ങനെയാ….

പാറു ഒന്നും മനസിലാവാതെ തറഞ്ഞ് നിന്നു. എങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി…

മഹി : എന്തിനാടി പുല്ലേ കരയുന്നെ… നിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യില്ല.. നിനക്കും അതല്ലേ വേണ്ടത്…..

അവന്റെ നാവ് കുഴയുന്നുണ്ടായിരുന്നു

പാറു :മഹിയേട്ടൻ എന്തൊക്കെയാ ഈ പറയുന്നേ..?

മഹി :ഓഹ്.. തമ്പുരാട്ടിക്ക് ഒന്നും മനസിലായില്ലേ… മനസിലാക്കിത്തരാം..

അവൻ ബ്യുറോയിൽ നിന്ന് കൊറിയർ വന്ന ഫയൽ എടുത്ത് അവൾക്ക് നേരെ എറിഞ്ഞു..

മഹി : നോക്കെടി….. അവൻ അലറി

അവൾ പേടിച്ച് പേടിച്ച് അത് എടുത്ത് തുറന്ന് നോക്കി… കണ്ണുകൾ തുറിച്ച് വന്നു…

പാറു :മാഹിയേട്ടാ… ഇത്… ഇത്..

മഹി :അതേടി എല്ലാം ഞാൻ അറിഞ്ഞു… ഇനിയെന്താ നിനക്ക് പറയാനുള്ളത്.. ഇത് നീ അല്ലെന്നോ.. അതോ ഇതൊന്നും നീ എഴുതിയതല്ലെന്നോ…

പാറു :അല്ല മഹിയേട്ടാ സത്യമായിട്ടും എനിക്ക് ഒന്നും അറിയില്ല. ഇതൊന്നും ഞാനല്ല. എന്റെയല്ല…
പാറു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുപോയി

മഹി :മതിയെടി നിന്റെ അഭിനയം… നിർത്തിക്കോ.. എന്നിട്ട് ഞാൻ പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ച് കേൾക്ക്…ഈ മുറിയിൽ നമ്മൾ രണ്ടും അന്യരാണ്…. ഒരു വർഷം.. അതിനു ശേഷം നിനക്ക് നിന്റെ വഴി. എനിക്ക് എന്റെയും…

പാറു :മഹിയേട്ടാ…

മഹി :പിന്നെ ഈ മുറിക്കു പുറത്ത് തല്ക്കാലം ഇത് ആരും അറിയരുത്.. ആരും.. എന്റെ വീട്ടുകാരുടെ മുന്നിൽ നീ ഇപ്പോഴും നല്ലവളാ… അത് അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നോട്ടെ… നിന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടല്ല. എനിക്ക് തെറ്റ് പറ്റിയെന്ന് അവര് അറിയണ്ട…

പാറു കരഞ്ഞതേയുള്ളു… കണ്ടതും കേട്ടതും വെറും സ്വപ്നം മാത്രമാവണേയെന്ന് അവൾ വെറുതെയെങ്കിലും ആശിച്ചു…

മഹി :ഡീ നിനക്ക് മനസ്സിലായോ?

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. അവൻ വീണ്ടും ആ മദ്യക്കുപ്പി രുചിച്ച്കൊണ്ട് ഓഫീസ് മുറിയിലേക്ക് പോയി

പാറു തളർന്ന് തറയിലേക്ക് ഇരുന്ന് പോയി…. അവൾ മൗനമായി തേങ്ങി….

ഈശ്വരാ കൊതിച്ച് നേടിയ ജീവിതമല്ല… നീ വിധിച്ച് തന്നതാ. എന്നിട്ട് വീണ്ടും എന്നെ പരീക്ഷിക്കല്ലേ മഹാദേവാ…

വാതിൽക്കൽ കൊട്ട് കേട്ട് അവൾ അങ്ങോട്ട് നോക്കി…. വിച്ചുവും വൈശുവും… വാതിൽ ചാരിയിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളുവെന്ന് അപ്പോഴാണ് അവൾ ഓർത്തത്. അവൾ ഞെട്ടിപിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് വാതിൽക്കലെത്തി….
പുഞ്ചിരിക്കാൻ ഒരു വിഫല ശ്രമം നടത്തി…

വിച്ചു :കേട്ടതൊക്കെ സത്യമാണോ?

പാറു :അല്ല വിച്ചു… നിങ്ങൾക്ക് എന്നെ അറിയില്ലേ… നിങ്ങളെങ്കിലും വിശ്വസിക്ക്… ഞാൻ അല്ല… ആരോ.. മനഃപൂർവം….

അവൾ വിങ്ങിപ്പൊട്ടി…

വൈശു :സത്യാണോ നീ പറയുന്നത്?

പാറു :സത്യം…ഞാൻ ഏറ്റവും സ്നേഹിക്കുന്ന എന്റെ അമ്മയാണെ സത്യം… ഇതുപോലെ കുറച്ചു ഫോട്ടോസ് കിട്ടിയെന്ന് പറഞ്ഞാണ് അച്ഛൻ എന്നെ ബാംഗ്ലൂർ നിന്ന് കൊണ്ട് വന്നത്. അവരാരും ഞാൻ പറഞ്ഞത് വിശ്വസിച്ചില്ല.. ഇപ്പോ മാഹിയേട്ടനും..

വിച്ചു : നീ പറഞ്ഞത് സത്യമാണെങ്കിൽ ആരോ ഇതിനു പിന്നിൽ ഉണ്ട്.. നീ വിഷമിക്കണ്ട ഞങ്ങൾ ഉണ്ട് നിന്റെ കൂടെ. ഇപ്പോ പോയി കിടന്നോ… അച്ഛനും അമ്മയും ഇപ്പോ ഒന്നും അറിയണ്ട.

അവര് അവരുടെ മുറികളിലേക്ക് പോയി… പാറുവും വരാനിരിക്കുന്ന സംഭവവികാസങ്ങൾ അറിയാതെ കണ്ണുനീരോടെ കിടക്കയെ പുൽകി… കരഞ്ഞ് തളർന്ന് എപ്പോഴോ ഉറങ്ങിപ്പോയി….

💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖💖

ഓഫീസ് മുറിയിൽ മഹി തന്റെ പഴയ ഓർമകളെ താലോലിക്കുകയായിരുന്നു….

നിന്നെ ഞാൻ എത്ര സ്നേഹിച്ചു എന്നിട്ടും….. എന്നിട്ടും നീ….

അവൻ അവന്റെ ഡയറിക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ഒരു ഫോട്ടോ എടുത്തു… അമ്പലത്തിൽ മഹാദേവ പ്രതിഷ്ഠയ്ക്ക് മുന്നിൽ കണ്ണടച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ച് നിൽക്കുന്ന ഒരു പാവാടക്കാരി… അത് കണ്ട് അവന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിരിഞ്ഞു.. കണ്ണുകൾ പോലും പുഞ്ചിരിച്ചു…

പക്ഷെ പെട്ടന്ന് കണ്ണുകളിൽ ശൂന്യത നിറഞ്ഞു… ചുണ്ടുകൾ വിഷാദഛവിയോടെ ചിരിക്കാൻ തുടങ്ങി…

അവൻ അലറി…

ശ്രീ…….

(തുടരും… )