🖤പ്രണയവർണ്ണങ്ങൾ🖤: ഭാഗം 39

രചന: ആമി

ഉമ്മറത്തു ചാരു കസേരയിൽ ഇരിക്കുന്ന മുത്തശ്ശനെ ഒന്ന് നോക്കി രുദ്ര് ഒന്നും മിണ്ടാതെ അകത്തു കയറി.. മുത്തശ്ശൻ അവനെയും നോക്കി.. പക്ഷെ ഒരക്ഷരം മിണ്ടിയില്ല.. അകത്തു കയറിയതും ഹാളിൽ സോഫയിൽ ഇരിക്കുന്ന സൂര്യൻ അവരെ കണ്ടു അടുത്ത് വന്നു.. നിങ്ങൾ എവിടെ ആയിരുന്നു.. എത്ര വിളിച്ചു ഫോണിൽ.. ഫോൺ ഓഫ് ആയിരുന്നു അച്ഛാ.. ഞങ്ങൾ ഒരു ചെറിയ യാത്രയിൽ ആയിരുന്നു.. മോനെ.. കാർത്തി.. അറിഞ്ഞോ നീ.. മ്മ്.. അവർക്കിടയിൽ മൗനം തളം കെട്ടി.. എന്നാൽ ഇതൊന്നും മനസ്സിലാവാതെ ഗൗരി അവരെ രണ്ടു പേരെയും മാറി മാറി നോക്കി.. ശബ്ദം കേട്ട് അടുക്കളയിൽ നിന്നും രുഗ്‌മിണിയും ഭാമയും വന്നു..

രുദ്രിന് ഏറ്റവും സങ്കടം തോന്നിയത് ഭാമയുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ ആയിരുന്നു.. കരഞ്ഞു വീർത്ത കണ്ണുകൾ അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു നൊമ്പരമായി.. മോളെ.. ദേവാ എവിടെ ആയിരുന്നു.. ഒരാവശ്യത്തിന് വിളിച്ചാൽ കിട്ടില്ല.. രുഗ്‌മിണി അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ഗൗരിയുടെ അടുത്ത് വന്നു.. ഗൗരിക്ക് സംഭവം എന്താ എന്ന് മനസ്സിലായില്ല.. അവൾ രുദ്രിനെ തന്നെ നോക്കി.. എങ്ങനെ ഉണ്ട്.. മുറിവുകൾ ഉണങ്ങിയിട്ടില്ല.. ആശുപത്രിയിൽ നിന്നും പോരേണ്ട പറഞ്ഞത് ആണ്.. പക്ഷെ അവന് ഒരേ വാശി.. വീട്ടിൽ കിടന്നോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു.. രുഗ്മിണി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കാർത്തിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.. ഗൗരി ഒന്നും അറിയാതെ അവരുടെ പുറകിൽ ചുവടുകൾ വച്ചു..

മുറിയിൽ അകത്തു കയറിയതും കട്ടിലിൽ കിടക്കുന്ന കാർത്തിയെ കണ്ടു ഗൗരി ഞെട്ടി.. തലയിലും കൈയ്യിലും എല്ലാം ബാൻടെജു കേട്ടി ആകെ തളർന്നു പോയിരുന്നു അവൻ.. മുറിയിലേക്ക് കടന്ന രുദ്രിന്റെ മനസ്സും ഒന്നു പിടഞ്ഞു..ആ നിമിഷം തന്നെ അവൻ കണ്ണുകൾ പിൻവലിച്ചു.. എന്ത് പറ്റിയത അമ്മ.. ഗൗരി അമ്പരപ്പോടെ ചോദിച്ചു.. രുദ്ര് ഒന്നും മിണ്ടാതെ വാതിൽക്കൽ തന്നെ നിന്നു.. അവരുടെ ശബ്ദം കേട്ട് കാർത്തി കണ്ണ് തുറന്നു.. അവന്റെ കാഴ്ച്ചയിൽ ആദ്യം കണ്ടത് രുദ്രിനെ ആയിരുന്നു.. അവനെ തന്നെ നോക്കി കാർത്തി കിടന്നു.. ആക്‌സിഡന്റ് ആയിരുന്നു മോളെ..

രാത്രി സൂക്ഷിച്ചു വണ്ടി ഓടിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ കേൾക്കില്ല.. അഭിയും മനുവും ആണ് വിവരം അറിയിച്ചത് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഉണ്ട് എന്ന്.. രുഗ്മിണി പറഞ്ഞു നിർത്തിയതും ഗൗരിയുടെ നോട്ടം രുദ്രിലേക്ക് നീണ്ടു.. അവൻ ആ നിമിഷം തന്നെ മുറിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.. അവന്റെ പുറകിൽ നിന്നിരുന്ന ഭാമയെ നോക്കി ഒന്നു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ഹാളിൽ പോയി.. ഗൗരി കുറച്ചു നേരം അവിടെ നിന്നു പോന്നു.. ഹാളിൽ എല്ലാവരും ഉണ്ടായിരുന്നു.. മുത്തശ്ശൻ ഹാളിൽ നിന്നും കാണുന്ന വിധത്തിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു ഇരുന്നത്.. രുദ്ര് എല്ലാവരെയും നോക്കി സോഫയിൽ നിന്നും എഴുനേറ്റു.. ഭാമയുടെ കൂടെ കുറച്ചു മാറി നിൽക്കുകയായിരുന്നു ഗൗരി..

ഞാൻ വളരെ പ്രദനപ്പെട്ട ഒരു കാര്യം പറയുകയാണ്.. അച്ഛനും അമ്മയും അതിന് സമ്മതിക്കണം.. അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ഈ ദേവിനെ ആരും കാണില്ല.. അവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട് എല്ലാവരും ഞെട്ടി.. അവൻ പറയാൻ പോകുന്നത് എന്താ എന്ന് അറിയില്ല എങ്കിലും വലിയ എന്തോ കാര്യം ആണെന്ന് അവർക്ക് എല്ലാം മനസിലായി.. അച്ഛന്റെ പേരിൽ ഉള്ള എല്ലാം വസ്തു വകകളും കാർത്തിയുടെ പേരിൽ എഴുതണം.. എനിക്ക് ഒരു തരി മണ്ണ് പോലും വേണ്ട.. ദേവാ.. എന്താ നീ.. അച്ഛാ ഞാൻ പറയട്ടെ.. നിങ്ങൾ അംഗീകരിച്ചലും ഇല്ലെങ്കിലും ഞാൻ നിങ്ങളുടെ വളർത്തുമകൻ തന്നെ ആണ്.. ഒരിക്കലും സ്വന്തം ആവില്ല.. അപ്പോൾ എനിക്ക് ഇതിൽ ഒരു അവകാശവും ഇല്ല..

പക്ഷെ ഇതെല്ലാം നിന്റെ കൂടെ സമ്പാദ്യം ആണ്.. ആയിരിക്കാം.. പക്ഷെ മുതൽ ഇവിടെ തന്നെ ആണ്.. അത് കൊണ്ട് ഞാൻ പറയുന്നത് പോലെ ചെയ്യണം.. എനിക്ക് വേണ്ടത് ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്.. നീ ഞങ്ങളെ അന്യർ ആക്കുകയാണോ ദേവാ.. ഈ രുദ്ര് ദേവ് ഓർമ വച്ച നാൾ മുതൽ അച്ഛാ അമ്മ വിളിച്ചത് നിങ്ങളെ ആണ്.. മരണം വരെ അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കും.. എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയും മൂത്ത മകൻ ആയി ഈ ദേവ് ഒരു വിളിപ്പാടകലെ എന്നും ഉണ്ടാവും.. രുഗ്മിണിയുടെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞു.. സൂര്യനും സങ്കടം വന്നു.. ഇതെല്ലാം കേട്ട് കൊണ്ട് മുറിയിൽ കിടന്ന കാർത്തിയുടെ ഹൃദയത്തിൽ ചോര പൊടിഞ്ഞു.. പണത്തേക്കാൾ മൂല്യം ബന്ധത്തിന് ഉണ്ടെന്നു അവന്റെ ഉള്ളിൽ ഇരുന്നു ആരോ പറഞ്ഞു..

എങ്ങനെയോ കഷ്ട്ടപ്പെട്ടു അവൻ പതിയെ എഴുനേറ്റു ഇരുന്നു.. അവരുടെ അടുത്തേക്ക് എത്രയും പെട്ടന്ന് എത്തണം എന്ന് തോന്നി.. എന്നാൽ ശരീരം വേഗത്തിൽ പോയില്ല.. നടന്നു നടന്നു ഹാളിൽ എത്തി.. ഏ.. ഏട്ടാ.. കാർത്തി വിളിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നതും വീഴാൻ പോയി..രുദ്ര് ഓടി പോയി അവനെ വീഴാതെ പിടിച്ചു.. ആ നിമിഷം തന്നെ കാർത്തി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് രുദ്രിന്റെ നെഞ്ചിൽ ചാഞ്ഞു.. രുദ്രിനും സങ്കടം വന്നിരുന്നു.. ഇതെല്ലാം കണ്ടു എല്ലാവരും അവരെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.. ഏട്ടാ.. എന്നോട്.. മിണ്ടരുത് കാർത്തി.. അച്ഛനും അമ്മയും ഒരിക്കലും അറിയരുത്.. കാർത്തി മുഖം ഉയർത്തി രുദ്രിനെ നോക്കി.. കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് വേണ്ട എന്ന് കാണിച്ചു..

എന്തിനാ നീ ഇങ്ങോട്ട് വന്നേ.. കാർത്തിയെ പതിയെ ഇരുത്തി കൊണ്ട് രുദ്ര് പറഞ്ഞു.. എന്നാൽ ഈ സമയം എല്ലാം ഗൗരിയുടെ കണ്ണുകൾ രുദ്രിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു.. ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങുന്നു.. ഇത് ഒരു ഇറങ്ങി പോക്ക് അല്ല..വരാനിരിക്കുന്ന ഒരുപാട് സന്തോഷത്തിന്റെ തുടക്കം മാത്രം ആണ്.. രുദ്ര് പതിയെ നടന്നു സൂര്യന്റെയും രുഗ്മിണിയുടെയും അടുത്ത് എത്തി.. അവരുടെ കൈകൾ എടുത്തു അവന്റെ കൈക്കുള്ളിൽ ആക്കി.. ഈ ജന്മം നിങ്ങളോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.. അടുത്ത ജന്മം നിങ്ങളുടെ മകൻ ആയി ജനിക്കട്ടെ.. ഒപ്പം ഈ അനിയനെയും ദൈവം നൽകട്ടെ ലെ അമ്മ.. ദേവാ മോനെ.. വിങ്ങി പൊട്ടുന്ന രുഗ്മിണിയുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു രുദ്ര്.. സൂര്യനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ഗൗരിയെ നോക്കി.. അവളുടെ അടുത്ത് നിൽക്കുന്ന ഭാമയുടെ അടുത്ത് ചെന്നു നിന്നു..

ഇനി നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ സങ്കടങ്ങൾ ഉണ്ടാവില്ല മോളെ.. അവളെ പതിയെ തലോടി രുദ്ര് തിരിഞ്ഞു നടന്നു.. നടന്നു നീങ്ങുമ്പോൾ ഹൃദയം നുറുങ്ങി വേദനിക്കുന്ന കാർത്തിയെ ഒരു വട്ടം നോക്കാനും രുദ്ര് മറന്നില്ല.. ഉമ്മറത്തു എത്തിയതും മുത്തശ്ശന്റെ മുന്നിൽ നിന്നു.. മുത്തശ്ശൻ തല കുനിച്ചു തന്നെ ഇരുന്നു.. ഈ തെമ്മാടി എന്നും ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ടാവും മുത്തശ്ശാ.. പടി അടച്ചു പിണ്ഡം വച്ചാലും ഞാൻ വരും.. കാരണം ഇവിടെ ജന്മം കൊണ്ട് അല്ലെങ്കിലും കർമം കൊണ്ട് എന്റെ കുടുംബം ആണ്.. അത് പറഞ്ഞു രുദ്ര് നടന്നു പോയി.. എല്ലാവരോടും യാത്ര പറഞ്ഞു ഉമ്മറത്തു എത്തിയ ഗൗരിയെ മുത്തശ്ശൻ വിളിച്ചു.. മോളെ.. അവനെ ഒരുപാട് വേദനിപ്പിച്ചു..

എന്നോട് ക്ഷമിക്കന് പറയണം.. വേണ്ട മുത്തശ്ശാ.. ആ ഹൃദയത്തിൽ നിങ്ങളോടൊക്കെ സ്നേഹം മാത്രം ഉള്ളു.. അവിടെ നിങ്ങൾ നോവിച്ചാലും തിരിച്ചു നോവിക്കാൻ കഴിയില്ല.. കാരണം അദ്ദേഹം നിങ്ങളെ സ്വന്തം ആയി കണ്ടു.. പക്ഷെ നിങ്ങൾ അങ്ങനെ കണ്ടില്ല.. ഗൗരി അത് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കാർത്തിയെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി.. കാർത്തി തല താഴ്ത്തി ഇരുന്നു.. ഗൗരി കാറിൽ വന്നു കയറിയതും രുദ്ര് വണ്ടി സ്പീഡിൽ എടുത്തു.. ഗൗരി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. ആ മനസ്സിലെ നൊമ്പരം തീരട്ടെ എന്ന് അവളും കരുതി.. ഗൗരി.. ആ പേര് ആണെങ്കിൽ എനിക്ക് കേൾക്കേണ്ട ദേവേട്ടാ.. കാരണം ഞാനും കൂടെപ്പിറപ്പ് ആയി കണ്ടു പോയി.. രുദ്ര് ഗൗരിയെ നോക്കി..അവളുടെ മിഴികളും നിറഞ്ഞിരുന്നു..ഇടതു കൈ കൊണ്ട് അവളെ തന്റെ നെഞ്ചിൽ കിടത്തി രുദ്ര്..

അവരുടെ സങ്കടങ്ങൾ അവിടെ തീരട്ടെ.. സങ്കടങ്ങൾ പെയ്തു ഒഴിഞ്ഞ അവരുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ഇനി സന്തോഷങ്ങൾ കടന്നു വരട്ടെ.. ദിവസങ്ങൾ കടന്നു പോയി.. ഗൗരിയും രുദ്രയും അവരുടെ പ്രണയം കൊണ്ട് ആ വയൽകരയിലെ വീട്ടിൽ സന്തോഷം നിറച്ചു.. അവരുടെ സ്നേഹവും ദേഷ്യവും പിണക്കവും എല്ലാം കൊണ്ടും അത് ഒരു സ്വർഗം ആയി മാറി.. ഗൗരിക്ക് എക്സാം ആയിരുന്നു പിന്നെ.. അത് കൊണ്ട് തന്നെ അവൾ പഠിത്തത്തിൽ ശ്രദ്ധ കൊടുത്തു.. എങ്കിലും രുദ്രിനെ വിട്ടു നിന്ന് അവൾക്ക് ചിന്തിക്കാൻ കൂടെ കഴിയില്ലയിരുന്നു.. അതിനടിയിൽ ഒരിക്കൽ രുഗ്മിണിയും സൂര്യനും അവരെ കാണാൻ വന്നു.. അവർക്ക് ഒരുപാട് സന്തോഷം ആയി..

ഗൗരിയുടെ പരീക്ഷയുടെ അവസാന നാൾ.. അന്ന് രുദ്ര് കൊണ്ട് പോകാൻ വരാം എന്ന് പറഞ്ഞത് അനുസരിച്ച് ഗൗരി രുദ്രിനെ കാത്തു നിൽക്കുകയായിരുന്നു.. അപ്പോൾ ആണ് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് രണ്ടു പേര് നടന്നു വരുന്നത്.. സ്വാതിയും ശ്രേയയും ആയിരുന്നു.. ഗൗരി സന്തോഷത്തോടെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നമ്മളെ ഒന്നും വേണ്ട ല്ലേ ശ്രേയ.. അതെ സ്വാതി.. എന്തൊക്കെ ആയിരുന്നു.. ഡി.. രണ്ടാളും നിർത്തികെ.. നിങ്ങൾക്ക് ഇങ്ങനെ അറിയൂ.. എപ്പോളും എന്നെ ഇട്ടു വാരാൻ.. അവരുടെ സംസാരതിനിടയിൽ ആണ് രുദ്ര് വന്നത്.. രുദ്ര് അവരോടു സംസാരിച്ചു.. പിന്നെ അവർ തമ്മിൽ പിരിഞ്ഞു.. വീട്ടിൽ എത്തിയതും കുളിക്കാൻ കയറുന്ന ഗൗരിയുടെ കൈ പിടിച്ചു രുദ്ര് ബെഡിലേക്ക് ഇട്ടു..

അവളുടെ മുകളിൽ കയറി കിടന്നു അവളുടെ കഴുത്തിലേക്ക് മുഖം ചേർക്കും മുന്നേ ഗൗരി അവന്റെ മുടിയിൽ പിടിച്ചു.. ദേ ഗൗരി.. എനിക്ക് ദേഷ്യം വരും ട്ടോ.. എക്സാം ആണെന്ന് പറഞ്ഞു എത്ര ദിവസം ആയി.. അതേയ്.. എക്സാം റിസൾട്ട്‌ വന്നു.. അതിന് എക്സാം കഴിഞ്ഞല്ലേ ഉള്ളു.. ഇത് കുറച്ചു മുന്നേ എഴുതിയ ഒരു എക്സാം ആയിരുന്നു.. റിസൾട്ട്‌ ഇന്നാ വന്നത്.. പാസ്സ് ആയി.. ആണോ.. രുദ്ര് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളുടെ ചുണ്ടിൽ ചുംബിക്കാൻ വേണ്ടി തുനിഞ്ഞതും ഗൗരി വീണ്ടും തടഞ്ഞു.. ഇനി എന്താ ഡി.. ഇന്ന് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി ചെക്ക് ചെയ്തപ്പോളാ പാസ്സ് ആയത്.. ഗൗരി നാണം കലർന്ന മിഴികളോടെ അത് പറയുമ്പോൾ രുദ്ര് എന്താ എന്ന് അറിയാതെ അവളെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി..

അവളുടെ ചുണ്ടിൽ തത്തി കളിക്കുന്ന ചിരിയിൽ നിന്നും കാര്യം മനസ്സിലായതും രുദ്രിന്റെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു.. ശരിക്കും.. ഗൗരി തല ആട്ടി മുഖം പൊത്തി.. അവളുടെ കൈകൾ മാറ്റി രുദ്ര് അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ചുംബിച്ചു.. തന്റെ പ്രാണന്റെ പകുതി ഇന്ന് തന്റെ ജീവനെ ചുമക്കുന്നു.. അവൻ പതിയെ അവളിൽ നിന്നും നൂഴ്ന്നിറങ്ങി.. ചുരിദാറിന്റെ ടോപ് ഉയർത്തി അവളുടെ വയറിൽ ചുംബിച്ചു.. ഉള്ളിലെ ജീവന് അച്ചന്റെ ആദ്യ ചുംബനം.. വീണ്ടും ഉയർന്നു വന്നു അവളെ തന്നെ നോക്കി കിടന്നു..അവന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ തീവ്രതയിൽ ലയിച്ചു അവളും.. ഇങ്ങനെ നോക്കല്ലേ ദേവേട്ടാ.. ഈ അസുരന്റെ ജീവൻ ചുമക്കാൻ പേടി ഉണ്ടോ ഡി.. ഇല്ല.. എന്റെ അസുരന്റെ ജീവൻ അല്ലെ..

അവന്റെ മുഖം പിടിച്ചു കഴുത്തിൽ പൂഴ്ത്തി അവൾ അവനെ വാരി പുണർന്നു.. അവളുടെ നഗ്‌നമായ വയറിൽ തലോടി അവനും..അവന്റെ മുടിയിൽ തലോടി ചുണ്ടിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച ചിരിയോടെ അവൾ കിടന്നു.. മനസ്സിൽ രുദ്രിനെ ആദ്യം കണ്ടത് മുതൽ ഇന്ന് ഈ നിമിഷം വരെ ഉള്ളത് എല്ലാം ഓർത്ത് അവൾ..പ്രാകിയ ഹൃദയത്തിൽ പ്രാണൻ കൊണ്ട് രചിച്ച മനുഷ്യൻ.. രുദ്ര്ദേവ്.. ഉള്ളിലെ സങ്കടം എല്ലാം ഒരു ചിരിയിൽ ഒതുക്കി കൊണ്ട് നടക്കുന്നവൻ.. ഹൃദയത്തിൽ കുന്നോളം പ്രണയം ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചു അവന്റെ ദേവിക്ക് സമർപ്പിക്കുന്നവൻ..ആ നോട്ടത്തിൽ പോലും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് തന്നോട് ഉള്ള പ്രണയം ആണ്.. അവനെ ഒന്നു കൂടെ ഇറുക്കി അവൾ..

ആർക്കും വിട്ടു കൊടുക്കില്ല എന്ന് പറയും പോലെ.. എന്റെ മാത്രം ആണെന്നു പറഞ്ഞു കൊണ്ട്… ഈ പെണ്ണിന് ഒരു കഴിവ് ഉണ്ട്.. ഉള്ളിലെ സങ്കടം മഞ്ഞു പോലെ ഉരുക്കി കളയാൻ..എന്തൊക്കെ പറഞ്ഞാലും അസുരന്റെ ജീവനിൽ ലയിച്ചു പോകുന്ന പെണ്ണ്.. അതെ ഗൗരി ദേവ്.. അവൾ ഇന്ന് എന്റെ ജീവൻ മാത്രം അല്ല.. എനിക്ക് എല്ലാമാണ്.. എന്റെ കണ്ണിൽ നോക്കി പ്രണയം ചൊല്ലുന്നവൾ.. അവളുടെ ഉള്ളിൽ പ്രണയം മാത്രം ആണ്.. അവളുടെ അസുരനോട് ഉള്ള അടങ്ങാത്ത പ്രണയം..ഒരു തടസ്സവും ഇല്ലാതെ യാതൊന്നും തിരിച്ചു പ്രതീക്ഷിക്കതെ അവൾ പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കും..

കാരണം അവൾ രുദ്ര് ദേവിന് വേണ്ടി പിറന്നവൾ അല്ലെ.. ഗൗരി ദേവ്.. അവളുടെ കഴുത്താകെ ചുംബനം കൊണ്ട് നിറച്ചു അവൻ അവളിലെ പെണ്മയിൽ ലയിക്കാൻ കൊതിച്ചു.. ഒരു മഴ പോലെ അവൻ അവളിൽ പെയ്തു ഒഴിഞ്ഞു.. ഇനി അവരുടെ കാത്തിരിപ്പ് ആണ്.. ഗൗരി ദേവിന്റെ പൂർണത തേടി.. സ്നേഹവും വാത്സല്യവും നിറച്ചു അവർ കാത്തിരുന്നു.. അവരുടെ കണ്മണിക്കായ്..….(തുടരും)